Heupdysplasie is een vervorming van de heup die optreedt tijdens de
groei van de hond in de puppytijd. Het heupgewricht bestaat uit een bal
en een kom. Tijdens de puppytijd moeten deze twee delen in dezelfde
verhouding groeien. Er zijn echter veel factoren die dit tempo kunnen
verstoren. Overconsumptie van calorieën kan er bijvoorbeeld voor zorgen
dat de pup te snel groeit, waardoor de balans van het heupgewricht kan
worden verstoord.
Deze oneffenheden leiden tot onnodige slijtage. Uiteindelijk zal het
gewricht beginnen af te breken. Artrose kan optreden als het lichaam
probeert het heupgewricht te stabiliseren. Meestal resulteert deze
aandoening in kreupelheid. De mate van kreupelheid hangt echter
grotendeels af van de mate van de artritische veranderingen. Dit hoeft
niet altijd te correleren met het uiterlijk van het gewricht op
röntgenfoto’s.
Sommige honden hebben kleine veranderingen maar zijn zeer zwaar
aangetast. Andere hebben zeer slechte röntgenfoto’s maar lijken helemaal
niet erg aangetast.
Wat is de oorzaak van
heupdysplasie?
Heupdysplasie wordt veroorzaakt door een aantal verschillende
factoren. Sommige honden hebben er genetische aanleg voor. Grotere
rassen lijken de meeste problemen te hebben, maar technisch gezien kan
elk ras er last van hebben. Bepaalde omgevings-, bewegings-,
groei- en hormonale factoren spelen een rol bij deze ziekte.
Puppy’s moeten op een normaal, mager dieet worden gehouden. Als ze te
veel calorieën binnenkrijgen, kunnen ze te snel gaan groeien, wat
heupdysplasie kan veroorzaken. U moet uw puppy niet voeden op basis van
hoe hongerig ze zijn, omdat dit niet altijd een nauwkeurige schatting
van hun caloriebehoefte is.
Studies hebben uitgewezen dat puppy’s die zoveel te eten krijgen als
ze willen, een groter risico lopen op heupdysplasie. Aan de andere kant
ontwikkelden minder puppy’s die afgemeten maaltijden kregen
heupdysplasie.
Honden van grotere rassen moeten specifiek hondenvoer voor grote
rassen krijgen. Dit is speciaal samengesteld voor grotere honden, dus
het geeft de preciezere voeding die ze nodig hebben om goed te
groeien.
Welke
rassen worden het meest getroffen door heupdysplasie?
Grote en reusachtige rassen hebben meer kans om getroffen te worden.
Hieronder vallen hondenrassen als Duitse herders, Labrador Retrievers,
Sint Bernards, Old English Sheepdogs, Golden Retrievers en Bulldogs.
Deze honden moeten het eerste jaar en mogelijk langer op een speciaal
dieet worden gezet.
Symptomen van heupdysplasie
Zwakte en pijn zijn de meest voorkomende tekenen van heupdysplasie.
Meestal zal de hond aarzelen om de poot te gebruiken. Het kan zijn dat
ze niet willen opstaan uit een zittende of liggende positie. Veel honden
lopen mank en willen soms geen trap op.
Puppy’s kunnen deze symptomen vertonen als ze een paar maanden oud
zijn. Andere keren vertonen de honden de symptomen pas als ze ouder
zijn, nadat de gewrichten de tijd hebben gehad om flink af te slijten.
Vaak ontwikkelt heupdysplasie zich wanneer de hond een puppy is, maar
vertonen ze de symptomen pas veel later.
Heupdysplasie Diagnoses
Een röntgenfoto van de heup wordt meestal gebruikt om heupdysplasie
vast te stellen. De werkelijke symptomen van de hond komen echter niet
altijd overeen met een röntgenfoto van de heup. Klinische symptomen
zoals pijn en mank lopen kunnen meestal worden gebruikt om deze
aandoening te diagnosticeren.
Heupdysplasie Behandelingen
De behandeling varieert sterk, afhankelijk van de ernst van de
aandoening, en van wat de hond lijkt te helpen. Vaak zijn NSAID’s
uiterst effectief en meestal de eerste keus voor behandeling. Ze hebben
minimale bijwerkingen. Het kan echter nodig zijn meerdere geneesmiddelen
uit te proberen voordat er een wordt gevonden die bijzonder effectief
is. De dosering moet vaak worden aangepast om een middel te vinden dat
het beste werkt voor de hond. Naarmate de hond ouder wordt, kan het
nodig zijn deze medicijnen te veranderen, zodat regelmatige bezoeken aan
de dierenarts noodzakelijk zijn.
Naast heupdysplasie zouden veel honden ook glucosamine,
chondroïtinesulfaat en omega-3 vetzuursupplementen moeten krijgen. Het
is aangetoond dat deze helpen bij honden met heupdysplasie en ze worden
vaak aanbevolen door de dierenarts.
Het kan ook nodig zijn de levensstijl te veranderen. Bijvoorbeeld,
activiteiten met een grote impact moeten worden vermeden. Hieronder
vallen springen en soortgelijke activiteiten. Sommige honden moeten
trappen vermijden, hoewel dit in sommige huizen moeilijk kan zijn.
Gematigde activiteit wordt echter vaak aanbevolen om de gewrichten te
versterken. Fysiotherapie wordt soms aanbevolen en kan de
levenskwaliteit van uw hond aanzienlijk verbeteren. Jongere honden
hebben meestal het meeste baat bij fysiotherapie.
De alternatieve optie is chirurgie. Dit wordt echter meestal niet
aanbevolen. Ze zijn duur en vaak net zo goed als andere opties. De keuze
voor een operatie zal afhangen van de leeftijd van uw huisdier en andere
factoren.
Er zijn ook veel alternatieve therapieën, waaronder acupunctuur en
stamcelbehandelingen. Deze zijn echter niet overal verkrijgbaar, vaak
duur, en zijn niet grondig door de wetenschap getest. Daarom worden ze
door de meeste dierenartsen niet aanbevolen.
: Pressmaster,