<\/span><\/h3>\nAfbeelding : Takashi_Yanagisawa,<\/p>\n
U vindt deze elegante eend in de Tennessee Valley, de Golfkust en de
\nkuststreken in het binnenland, in elk seizoen behalve de zomer. Omdat ze
\neen voorkeur hebben voor ondieper water, zul je ze zien rondhangen bij
\nvijvers in open gebieden en moerassen.<\/p>\n
Deze vogel, die ook bekend staat als de “hazewindhond van de lucht”,
\ndankt de “pintail” in zijn naam aan de twee lange staartveren die de
\nmannetjes hebben en die gemiddeld tussen de 21-29 centimeter lang zijn.
\nDeze pintails maken het gemakkelijker om de mannelijke noordelijke
\npijlstaart van het vrouwelijke te onderscheiden.<\/p>\n
Mannetjes hebben ook een witte buik en borst die uitloopt in een
\nwitte streep aan weerszijden van de hals die tot aan de chocoladekop
\nloopt. Hun rug is donkergrijs en hun stuit heeft een witte vlek. De
\nvleugels zijn overwegend grijsbruin met een groen speculum. De snavel en
\npoten van een mannetje zijn blauwgrijs van kleur.<\/p>\n
Het vrouwtje van de Noordse Kwikstaart heeft dezelfde kleur als het
\nvrouwtje van de Mallard, maar het feit dat de Noordse Kwikstaarten
\ndunner zijn, maakt het gemakkelijker om deze twee rassen uit elkaar te
\nhouden. Ze hebben dezelfde kleur snavel als de mannetjes, maar hun
\nspeculums hebben meer een bronzen kleur.<\/p>\n
Zowel mannetjes als vrouwtjes van dit ras zijn ongeveer even groot,
\nmet een lengte tussen 20-29 centimeter, een spanwijdte van 34
\ncentimeter, en een gewicht van ongeveer 1-3 pond.<\/p>\n
<\/span>10. Noordse Slobeend<\/span><\/h3>\nAfbeelding : MabelAmber,<\/p>\n
De Noordse Slobeend wordt ook wel Lepelaar, Lepelaar of Smiley
\ngenoemd. Hij wordt algemeen aangetroffen in de Tennessee Valley (hoewel
\nminder in de zomer). In de winter houdt dit ras zich op in moerassen,
\nmeren en vijvers. Tijdens het broedseizoen verhuizen ze naar
\nniet-beboste gebieden met kort gras die minstens 75 tot 200 voet van
\nwater verwijderd zijn.<\/p>\n
Dit eendenras is middelgroot, beide geslachten zijn tussen de 18-20
\ncentimeter lang en wegen tussen de 1-2 pond, met een spanwijdte
\nvari\u00ebrend van 27-33 centimeter. Beide geslachten hebben ook een grote
\nsnavel die breder wordt bij de punt. Afgezien van deze gelijkenissen,
\nverschillen de twee in uiterlijk.<\/p>\n
Mannelijke Noordse Slobeenden hebben een zwarte snavel, een groene
\nnek en kop, en een witte borst. Hun rug heeft een grijsbruine kleur,
\nterwijl hun flanken kastanjebruin zijn. Op de rug loopt een witte streep
\nen op de flanken zijn witte vlekken te zien. Ten slotte is hun speculum
\ngroen, en hebben ze een blauwgrijze vlek op de schouder.<\/p>\n
Vrouwtjes hebben een olijfgroene en oranje snavel met zwarte
\nspikkels, een lichtbruine kop, een zwarte kruin en een bruin lichaam met
\nspikkels. Hun vleugels zijn bruin met een lichte groene tint, terwijl de
\ndekveren op de bovenvleugel blauwgrijs zijn.<\/p>\n
<\/span>11. Hout Eend<\/span><\/h3>\nAfbeelding : wam17,<\/p>\n
Dit prachtige eendenras heeft een grote verscheidenheid aan meer
\ngebruikelijke namen, waaronder Zomereend, Moeraseend, Eikel-eend,
\nSquealer, en Woodie. Ze zijn algemeen in alle seizoenen in alle streken
\nvan Alabama. Ze leven in ondiep water, zoals bevervijvers, beekjes,
\nkreken, rivieren, meren en moerassen.<\/p>\n
De houtoogeend is veelkleurig, maar het is vrij gemakkelijk om de
\nmannetjes van de vrouwtjes te onderscheiden. De mannetjes hebben
\nnamelijk felle kleuren en patronen in blauw, paars en groen, een witte
\nvlek op de kin, en een lange rode snavel. Vrouwtjes zijn bruin met een
\nbruingrijze kop en een witte traanvorm rond het oog. Hun gelijkenissen
\nkomen in grootte, aangezien beide geslachten in lengte vari\u00ebren van
\n18-21 duim, in gewicht van 1-2 pond, en een spanwijdte hebben van 26-28
\nduim. Zowel de mannetjes als de vrouwtjes hebben ook brede vleugels en
\neen rechthoekige staart.<\/p>\n
<\/span>Zee\/duikeenden<\/span><\/h2>\nEn nu enkele van de gewone zee\/duikeenden die in de staat Alabama
\nkunnen worden aangetroffen!<\/p>\n
<\/span>1. Zwarte zee-eend<\/span><\/h3>\nAfbeelding : rots ptarmigan,<\/p>\n
Dit duikeendenras heeft nog tal van andere namen, waaronder Zwarte
\nMeerkoet, Meerkoet, Amerikaanse Zwarte Meerkoet, Meerkoet, Zwarte
\nZee-eend. Je vindt deze bijna pikzwarte eend ‘s zomers in de Gulf Coast
\nregio, en ‘s herfsts en ‘s winters soms ook in de Tennessee Valley en de
\nberggebieden. Ze voeden zich in de kustwateren, dus daar zul je ze
\nmeestal aantreffen. Maar af en toe vind je er ook een op een meer.<\/p>\n
Mannetjes van dit ras zijn gemakkelijk te herkennen omdat ze volledig
\nzwart zijn met uitzondering van de oranjekleurige bobbel aan de basis
\nvan hun snavel. Vrouwtjes zien er heel anders uit met hun meer
\nbruinachtige kleur (met de toevoeging van witte gebieden op de kin,
\nwangen, en keel). Het andere verschil tussen mannetjes en vrouwtjes? De
\nmannetjes zijn bijna 20 centimeter lang en wegen ongeveer 2,5 pond,
\nterwijl de vrouwtjes iets minder dan 19 centimeter lang zijn en ongeveer
\n2,2 pond wegen. Beide geslachten hebben bruine ogen en langere staarten
\ndan andere scoter-rassen, plus een spanwijdte van zo’n 27-28 inch.<\/p>\n
<\/span>2. Buffelkop<\/span><\/h3>\nFoto : Harry Collins Fotografie,<\/p>\n
De Bufflehead heeft niet alleen een interessante naam (en veel
\nvoorkomende namen zoals Dipper en Butterball), maar hij heeft ook een
\ninteressant uiterlijk! Typisch te vinden in de Gulf Coast en Tennessee
\nValley regio’s gedurende de late herfst, winter, en het vroege voorjaar,
\nkan dit eendenras tijdens het niet-broedseizoen gevonden worden in
\nkuststrandgebieden, ondiepe zoutwater baaien, en zoetwater vijvers of
\nmeren. Tijdens het broedseizoen verhuizen ze naar diepe meren of vijvers
\naan de kleinere kant, omringd door bossen.<\/p>\n
De geslachten van dit ras zien er heel verschillend uit, dus het moet
\ngeen probleem zijn om ze uit elkaar te houden. Mannelijke Buffleheads
\nhebben een unieke kleur op hun kop die een mengeling is van groen en
\npaars met een witte kap erbovenop. Hun lichaam is wit, hun rug is zwart,
\nen ze hebben roze poten en licht grijsblauwe snavels. Vrouwelijke
\nBuffleheads daarentegen hebben een vlek op hun wangen, maar zijn over
\nhet geheel bruin, met uitzondering van hun flanken, die donkergrijs
\nzijn, en hun buik, die wit is. Hun voeten zijn blauwgrijs, terwijl hun
\nsnavels donkerder grijs zijn.<\/p>\n
Beide geslachten zijn vergelijkbaar in lengte, gewicht en spanwijdte.
\nHun lengte varieert van 12 tot 15 centimeter, terwijl ze iets minder dan
\n1 pond tot 1,5 pond wegen. Hun spanwijdte is ongeveer 21 inch in
\nlengte.<\/p>\n
<\/span>3. Canvasback<\/span><\/h3>\nBeeld : Jim Beers,<\/p>\n
Deze grotere eend met een grote kop is relatief algemeen in de
\nTennessee Valley gedurende de herfst, winter en lente. Hij houdt zich op
\nin riviermondingen, vijvers, moerassen en ondiepe meren.<\/p>\n
Om te bepalen of een Canvasback een mannetje of een vrouwtje is, zou
\nje niet veel moeite moeten hebben, ondanks het feit dat de geslachten
\nmeer op elkaar lijken dan bij andere op onze lijst. Er is nog steeds een
\ngroot genoeg verschil in kleur om te zien wie wie is. Mannetjes hebben
\nkoppen en halzen die een mooie kastanjekleur hebben met witte lichamen
\nen zwarte stuitjes en borst. Vrouwtjes zijn lichtbruin in de kop, nek,
\nstaart en borststreek, terwijl hun lichaam grijs is. De beste manier om
\nze uit elkaar te houden? Mannetjes hebben rode ogen, terwijl vrouwtjes
\ndonkerbruine of zwarte ogen hebben.<\/p>\n
Beide geslachten zijn ongeveer even groot. Ze zijn tussen de 19-22
\ninch lang, met een spanwijdte tussen de 31-35 inch, en wegen 2-3,5
\npond.<\/p>\n
<\/span>4. Goudoog<\/span><\/h3>\nBeeld : Ronald Wittek,<\/p>\n
De brilduiker, ook wel bekend als goudoogoogeend, fluiteend, fluiter,
\nkoperwiek, stierenwiek, of ijzerkop, is een vrij algemene bewoner van de
\nGolfkust en de Tennessee Valley in Alabama. U kunt ze meestal zien in de
\nlate herfst, winter en lente; af en toe zult u ze ook in de zomer
\naantreffen. Als u deze eenden wilt zien, vindt u ze meestal broedend in
\nholle bomen in de buurt van zoetwatermeren of beekjes. Wanneer deze
\nplaatsen bevriezen, verhuizen ze naar open zoetwaterbronnen of zout
\nwater.<\/p>\n
Mannetjes en vrouwtjes van dit ras lijken alleen een beetje op elkaar
\ndoor de vorm van hun kop (rechthoekig). Mannetjes hebben een
\ndonkergroene kop die meer zwart lijkt en een witte vlek vlak naast de
\nbasis van hun snavel. Hun rug is wit, terwijl hun flanken en buik wit
\nzijn. De snavel is grijs en aan de korte kant, terwijl de poten en ogen
\ngeel zijn (hoewel de ogen soms wit kunnen lijken).<\/p>\n
Vrouwtjes hebben echter een bruine kop, een witte ring rond de nek,
\nen meestal een grijs lichaam (met wat wit). Hun snavel is donker met een
\ngele punt, en de vrouwtjes hebben gele ogen.<\/p>\n
Beide geslachten zijn ongeveer even groot. De gemiddelde lengte ligt
\ntussen 16-20 inches, het gewicht tussen 1-3 pond, en de spanwijdte
\ntussen 30-32 inches.<\/p>\n
<\/span>5. Kleine Zee-eend<\/span><\/h3>\nFoto : Krumpelman Fotografie,<\/p>\n
De kleine scharrelaar (ja, er is ook een grote) komt algemeen voor in
\nalle streken van Alabama, in elk seizoen behalve in de zomer, wanneer
\nhij slechts af en toe te zien is. Je vindt deze eend hangend in baaien,
\nmeren en rivieren.<\/p>\n
De gemakkelijkste manier om de geslachten van dit ras uit elkaar te
\nhouden is via de witte vlek bij de snavel van het vrouwtje (hoewel niet
\nelk vrouwtje deze vlek heeft). De mannetjes van dit ras zien er van
\nveraf zwart-wit uit, maar als je er een van dichtbij ziet en in het
\njuiste licht, zul je zien dat ze een paarse of groene glans op hun kop
\nhebben. Hun voorpoten en stuiten zijn zwart, en hun rug is zwart en wit.
\nDe snavels zijn licht grijsblauw, terwijl de ogen geel zijn.<\/p>\n
Vrouwtjes zijn bruin in plaats van zwart en wit, met lichter bruine
\nzijkanten gemengd met wit. Hun snavels en ogen zijn ook donkerder; de
\nsnavels zijn zwart, terwijl de ogen donker geel\/goudbruin zijn.<\/p>\n
Beide geslachten vari\u00ebren in lengte van 15-18 inch en wegen 1-2 pond.
\nDe spanwijdte voor beiden varieert van 26-30 inch.<\/p>\n
<\/span>6. Ringsnek eend<\/span><\/h3>\nAfbeelding : leesbirdblog,<\/p>\n
De Ringnekeend is ook bekend onder de naam Ringbekooievaar of
\nZwartkopeend. Hij wordt het vaakst gezien in de late herfst, winter en
\nvroege lente in alle streken van Alabama. Tijdens het broedseizoen geven
\nze de voorkeur aan moerassen in bossen, maar u kunt ze ook op rivieren
\nin beboste gebieden aantreffen.<\/p>\n
Ringsnaveleenden danken hun naam aan de donkerbruine ring rond de nek
\nvan het mannetje, maar het is een ring die je moeilijk kunt zien.
\nMannelijke Ringhalseenden zijn namelijk zwart en grijs, waarbij het
\ngrootste deel van hun lichaam zwart is en hun flanken grijs. Ze hebben
\nook een witte vlek bij hun schouder en een veelkleurige snavel die
\nzwart, wit en grijs is.<\/p>\n
Vrouwtjes Ringhalseenden zijn bruin met een grijs gezicht. Ze hebben
\neen kleine witte ring rond de ogen en een witte streep aan de basis van
\nde snavel. Hun snavel lijkt op die van de mannetjes, maar is
\ngrijzer.<\/p>\n
Beide geslachten zijn ongeveer even groot, met een lengte tussen
\n15-18 inches, een gewicht tussen 1-2 pond en vleugels van ongeveer 24
\ninches.<\/p>\n
Ringhalseenden staan bekend om hun duikvluchten – de snelle afdaling
\nklinkt als een straaljager!<\/p>\n
<\/span>7. Ruddy Duck<\/span><\/h3>\nAfbeelding : gayleenfroese2,<\/p>\n
De Ruddy Duck wordt ook wel aangeduid met de namen Bull-Necked Teal
\nof Butterball. Ze worden het meest gezien tijdens de winter in de
\nTennessee Valley regio, maar zijn dan ook vrij algemeen in de andere
\nregio’s. U kunt ze af en toe zien in de herfst en de lente in de regio’s
\nvan Alabama, maar zelden in de zomer. De Ruddy Duck is meestal te vinden
\nin open water of diepe moerassen, behalve tijdens het broedseizoen,
\nwanneer ze zich verplaatsen naar kleine kuilgebieden.<\/p>\n
Deze eend is het gemakkelijkst te herkennen aan zijn staart die
\nbestaat uit stijve veren en de vorm heeft van een waaier. Mannetjes
\nveranderen het hele jaar door van kleur. In de winter lijken ze meer op
\nvrouwtjes-Ruddy-eenden, omdat ze dan helemaal bruin zijn, met
\nuitzondering van een donkerder kapje op de kop en zachtwitte wangen. De
\nrest van de tijd hebben ze helderwitte wangen, kastanjebruine lichamen
\nen blauwe snavels.<\/p>\n
Vrouwtjes lijken op de winterversie van het mannetje, behalve dat hun
\nwangen niet wit zijn. In plaats daarvan hebben ze wat lijkt op een
\nwazige streep erover. Ze hebben ook donkere snavels en ogen.<\/p>\n
Aan de grootte kun je ze zeker niet uit elkaar houden, want beide
\ngeslachten zijn ongeveer even lang (13-16 inch), wegen ongeveer evenveel
\n(iets minder dan 1 tot 2 pond) en hebben een spanwijdte van 22-24
\ninch.<\/p>\n