<\/span><\/h3>\nLabrador Retrievers zijn over het algemeen gezond. Ze zijn echter
\nvatbaar voor een paar genetische aandoeningen, zoals alle rashonden.<\/p>\n
Misschien wel het meest opvallend is dat Labrador Retrievers zeer
\nvatbaar zijn voor zwaarlijvigheid. Het kan zijn dat het POMC-gen, dat
\nhen helpt hun eetlust te reguleren, geheel of gedeeltelijk ontbreekt.
\nDaarom moeten veel Labrador Retrievers zorgvuldig worden gevoed.<\/p>\n
Chocolade Labradors hebben meer kans om bepaalde gezondheidsproblemen
\nte krijgen, en hun levensduur is beduidend lager dan die van de andere
\nkleuren. De exacte oorzaak hiervan is onbekend, maar men denkt dat het
\nte wijten is aan het selectief fokken op kleur, aangezien de chocolate
\neigenschap zeldzaam is.<\/p>\n
Labrador Retrievers zijn ook vatbaar voor:<\/strong><\/p>\n\n- Heupdysplasie<\/li>\n
- Oogproblemen<\/li>\n
- Door inspanning veroorzaakte instorting (vooral als pup)<\/li>\n<\/ul>\n
<\/span>Zorg<\/span><\/h3>\nLabrador Retrievers zijn geweldige huisdieren, maar ze vereisen wel
\neen uitgebreide hoeveelheid zorg.<\/p>\n
Het is een actief, werkend ras, dus beweging is een must. Ze moeten
\nmeerdere wandelingen van 30 minuten per dag maken om gezond en gelukkig
\nte blijven. Anders kunnen ze destructief worden. Natuurlijk kan
\nintensief spelen in een omheind gebied ook energie afvoeren.<\/p>\n
Training op jonge leeftijd is essentieel. Deze honden zijn gevoelig
\nvoor verveling, wat kan leiden tot vernieling en hyperactiviteit. Om
\ndeze reden wordt aanbevolen Labrador Retrievers zo vroeg en zo vaak
\nmogelijk te trainen.<\/p>\n
Zo blijven ze niet alleen braaf, maar het voorkomt ook dat de hond
\nzich gaat vervelen. Deze honden zijn behoorlijk intelligent, wat wel
\nverantwoordelijkheid met zich meebrengt van de kant van de eigenaar.<\/p>\n
Hun behoefte aan verzorging is niet buitensporig hoog, maar
\ndagelijkse sessies zijn vaak nodig. Hun vacht verhaart sterk. Daarom
\nraden we vaak aan om ze zo vaak mogelijk te borstelen. Deze routine
\nhelpt ook de natuurlijke oli\u00ebn door hun huid te verdelen, wat hen helpt
\nschoon en waterdicht te blijven.<\/p>\n
Ze hoeven niet zo vaak in bad. Maar omdat ze zo dol zijn op water, is
\nhet niet vreemd dat ze modderig worden. In deze gevallen is een bad vaak
\nnoodzakelijk.<\/p>\n
Hun nagels moeten geknipt worden en hun tanden regelmatig geborsteld.
\nHet kan nodig zijn hun oren schoon te maken, maar door hun korte vacht
\nis dat vaak geen groot probleem.<\/p>\n
<\/span>Duitse Herder Overzicht<\/span><\/h2>\nDe Duitse Herder is een werkhond die oorspronkelijk uit Duitsland
\nkomt. Zoals de naam al doet vermoeden, werd dit ras oorspronkelijk
\ngefokt om dieren te hoeden. Vandaag de dag staan ze echter vooral bekend
\nom hun territoriale en beschermende instincten.<\/p>\n
Ze zijn zeer populair in de Verenigde Staten en worden vaak als
\ngezinshond gehouden. Hun gehoorzaamheid en intelligentie zijn de vaak
\naangehaalde redenen voor hun populariteit.<\/p>\n
Ze worden ook gebruikt op veel verschillende gebieden, van
\npolitiewerk tot opsporing en redding. Door hun loyaliteit zijn ze
\nuitstekend geschikt voor deze omgevingen.<\/p>\n
<\/span>Temperament<\/span><\/h3>\nDe Duitse Herder mag dan een populaire familiehond zijn, hun
\ntemperament betekent vaak dat ze een handvol kunnen zijn. In huis zijn
\nze uiterst trouw en vaak goed opgevoed. Ze kunnen echter territoriaal
\nzijn tegenover vreemden, waardoor ze agressief kunnen worden als ze niet
\ngoed gesocialiseerd worden.<\/p>\n
Je kunt een Duitse Herder niet mee naar huis nemen en hem nooit meer
\nuitlaten. Hun socialisatiebehoefte is vrij hoog in vergelijking met
\nandere honden. Ze moeten weten dat anderen geen bedreiging vormen, wat
\nalleen kan worden bereikt door ze aan veel andere mensen voor te
\nstellen!<\/p>\n
Deze honden zijn leergierig en trainen graag. Ze pikken gemakkelijk
\ncommando’s op en zijn baasgericht genoeg om naar hen te luisteren. Ze
\nhechten zich nauw aan iedereen in hun gezin, waardoor ze geweldige
\nfamiliehonden zijn.<\/p>\n
Ze doen het het best als ze een of andere taak te doen krijgen. Als u
\nge\u00efnteresseerd bent in hondensport of iets dergelijks, is dit hondenras
\nvaak een geschikte keuze. Zelfs als u dat niet bent, raden veel mensen
\naan de hond te trainen in behendigheid of gehoorzaamheid om hun hersenen
\nte oefenen en te voorkomen dat ze zich te veel vervelen.<\/p>\n
<\/span>Gezondheid<\/span><\/h3>\nIn het verleden waren Duitse Herders heel gezond. Ze ondergingen
\nechter een zekere mate van inteelt tijdens hun vroege jaren, met een
\nzware focus op het uiterlijk in een paar lijnen.<\/p>\n
Tegenwoordig zijn deze honden steeds ongezonder. Het is het beste om
\npuppy’s te kopen uit werklijnen, waar gezondheid en atletisch vermogen
\nboven uiterlijk worden gesteld. Showlijnen leggen vaak te veel nadruk op
\nconformiteit aan de standaard, wat kan leiden tot
\ngezondheidsproblemen.<\/p>\n
Duitse Herders zijn vaak gevoelig voor heup- en elleboogdysplasie.
\nHoe meer de rug van een hond schuin is, hoe groter de kans dat hij een
\nvan deze aandoeningen heeft. Artritis komt vaak voor op latere leeftijd,
\nzelfs bij honden die geen heupdysplasie hebben.<\/p>\n
Veel werkhondenrassen hebben degeneratieve wervelkanaalstenose. De
\nomvang en de reikwijdte van deze ziekte zijn echter onbekend, aangezien
\ner nog geen grote studie is verricht.<\/p>\n
De meeste Duitse Herders worden ongeveer 11 jaar, wat normaal is voor
\neen ras van hun grootte.<\/p>\n