<\/span><\/h3>\nDeze scharreleenden zijn compact gebouwd en hebben een blauwgrijze
\nsnavel met zwarte punten, ongeacht het geslacht. Vrouwtjes zijn bruin
\nmet een grijzige kop, terwijl mannetjes voornamelijk bruin zijn maar een
\nwitte kruin hebben en een groene band achter de ogen. Deze eenden zijn
\nschuw en blijven vaak uit de buurt van gebieden waar mensen komen. Ze
\noverwinteren in Arkansas en worden meestal niet gezien, maar kunnen
\nworden herkend aan de piepende<\/em> roep van de mannetjes en de
\ngrommende kwaak van de vrouwtjes.<\/p>\n<\/span>4. Kleine Zee-eend<\/span><\/h3>\nHoewel de kleine zee-eend de meest voorkomende duikeend in
\nNoord-Amerika is, is het ongebruikelijk om ze in Arkansas te zien.
\nVrouwtjes hebben een roodbruin lichaam met een donkerbruine kop en een
\nduidelijke witte vlek aan de basis van de snavel. Mannetjes hebben
\nglanzende veren met een zwarte kop met gele ogen, donkerkleurige staart
\nen borst, en grijs gespikkeld langs de rug, flanken, en vleugels.<\/p>\n
Deze eenden kunnen overwinteren in Arkansas, waar ze te vinden zijn
\nop grote wateroppervlakten. Ze overwinteren meestal in grote zwermen van
\nhonderden of duizenden vogels. De mannetjes zijn meestal zwijgzaam,
\nterwijl de vrouwtjes iets luidruchtiger zijn met een vocabulaire van
\nharde knorren en blaffen.<\/p>\n
<\/span>5. Grote Zee-eenden<\/span><\/h3>\nDe grote scharrelaar lijkt op de kleine scharrelaar, maar is te
\nherkennen aan zijn afgeronde kop, terwijl de kleine scharrelaar een meer
\nspitse kop heeft. Verder zijn de mannetjes en vrouwtjes van beide
\nsoorten vrijwel identiek.<\/p>\n
Deze vogels overwinteren soms in Arkansas, maar zijn niet algemeen.
\nInteressant is dat ze meestal in het noordpoolgebied broeden, sommige
\nzelfs tot aan de Noordpool. Het zijn sociale vogels die zich verzamelen
\nin grote zwermen van honderden of duizenden.<\/p>\n
<\/span>6. Buffelkop<\/span><\/h3>\nDeze schattige duikeenden zijn gemakkelijk te identificeren, maar
\nkunnen moeilijk te herkennen zijn omdat ze veel tijd onder water
\ndoorbrengen met foerageren en eten. Ze zijn klein maar hebben in
\nvergelijking grote koppen. De mannetjes zijn hoofdzakelijk wit, maar
\nhebben iriserende veren op het gezicht en een zwarte of donkerbruine
\nrug. De vrouwtjes zijn bruin of geelbruin met een donkerder kop en een
\nwitte vlek op de wang.<\/p>\n
Buffleheads overwinteren alleen in Arkansas, dus het is
\nonwaarschijnlijk dat je een nest tegenkomt. Als ze nestelen, leggen ze
\nhun eieren in een hol of nestkastje. Het is een van de stillere
\neendensoorten, hoewel de mannetjes soms een piepend, fluitend geluid
\nmaken.<\/p>\n
<\/span>7. Canvasback<\/span><\/h3>\nDeze grote duikeend is vrij onmiskenbaar, met zijn wigvormige kop en
\nsteile, aflopende voorhoofd. Vrouwtjes zijn meestal dofbruin of
\nbruingekleurd met donkerder bruin op de borst en kop. De mannetjes
\nhebben ook een dofbruin of bruingekleurd lichaam, maar hebben meestal
\neen kaneelkleurige of roodbruine kop. Mannetjes hebben rode ogen,
\nterwijl vrouwtjes zwarte ogen hebben.<\/p>\n
Canvasbacks zijn ongewone eenden omdat ze zelden het water verlaten.
\nZe eten, slapen en nestelen op het water. Ze bouwen hun nesten in
\nmassa’s drijvende waterplanten. Ze overwinteren meestal in Arkansas en
\nmaken zelden lawaai. Het zijn over het algemeen ongewone eenden in
\nArkansas.<\/p>\n
<\/span>8. Goudoog<\/span><\/h3>\nDe brilduiker is een duikeend die ongeveer een minuut onder water
\nblijft bij het zoeken naar voedsel. De mannetjes hebben een donkergroene
\ntot bijna zwarte kop met witte wangvlekken en heldergele ogen. Ze hebben
\neen wit of gebroken wit lichaam met zwart langs de rug en staart.
\nVrouwtjes hebben een tanig bruine kop met lichtgele ogen, een witte
\nhalskraag, en een grijsachtig of geelbruin lichaam.<\/p>\n
Het zijn holenbroeders, wat betekent dat ze hun nesten maken in
\nholtes en nestkasten. Deze vogels gedijen in gebieden waar holle bomen
\nniet worden omgehakt. Ze overwinteren in Arkansas, en tijdens het
\nvliegen maken hun vleugels een kenmerkend fluitend geluid. Voor de rest
\nzijn het rustige eenden die niet geneigd zijn veel lawaai te maken.<\/p>\n
<\/span>9. Redhead<\/span><\/h3>\nDeze duikeend heeft een steil voorhoofd, een afgeronde schedel en een
\ngrijsachtige snavel met een zwarte punt. Vrouwtjes zijn geelbruin of
\nbruin met een lichter gekleurd gezicht en zwarte ogen. Mannetjes hebben
\neen kaneelkleurige kop met heldergele ogen, zwarte borst en grijs
\nlichaam.<\/p>\n
Deze eenden overwinteren in Arkansas en zijn zeer sociaal, vaak
\nverzamelen ze zich in grote zwermen van honderden of duizenden vogels.
\nHun overdreven sociale aard maakt hen bijzonder vatbaar om te vallen
\nvoor jachtkooien, waardoor dit een populaire eend is bij jagers. Deze
\nongewone eenden doen aan wat men broedparasitisme noemt, wat betekent
\ndat de vrouwtjes hun eieren in de nesten van andere eendensoorten
\nleggen, die ze dan uitbroeden en de jongen voor de roodkop grootbrengen.
\nSommige vrouwelijke roodkoppen bouwen echter hun eigen nesten en brengen
\nhun eigen jongen groot.<\/p>\n
<\/span>10. Krakeend<\/span><\/h3>\nTerwijl vrouwelijke krakeenden lijken op vrouwelijke wilde eenden met
\neen gevlekt bruin uiterlijk, hebben de mannetjes kleine veren met een
\ndelicaat ontwerp dat hen een schubachtig uiterlijk geeft. Mannetjes zijn
\neen combinatie van grijs, zwart, wit en bruin. Mannetjes en vrouwtjes
\nhebben een vlek van witte veren op de vleugels, die alleen zichtbaar is
\nals de vogel in de vlucht is.<\/p>\n
Het zijn scharrelende eenden die vaak te vinden zijn op waterlichamen
\nmet grote hoeveelheden planten. Ze overwinteren meestal in Arkansas,
\nmaar als u een krakeend ziet in de warmere maanden, let dan op zijn
\nsteelgewoonte. Deze eenden staan erom bekend dat ze wachten tot duikende
\neenden boven water komen en het voedsel stelen dat de duikende eend
\nheeft opgehaald. De gemakkelijkste manier om een Krakeend te
\nidentificeren is te luisteren naar de kenmerkende boerende roep van de
\nmannetjes.<\/p>\n
<\/span>11. Noordelijke pijlstaart<\/span><\/h3>\nDeze scharreleenden hebben een elegant voorkomen, met slanke lichamen
\nen langgerekte halzen en staarten. Vrouwtjes zijn relatief grauw met
\nveren die bestaan uit combinaties van bruin, geelbruin en wit. Mannetjes
\nhebben een roodbruine kop, witte keel en borst, en een blauwgrijs
\nlichaam. Beide geslachten hebben lange, puntige staarten, waarbij de
\nmannetjes meer overdreven staarten hebben dan de vrouwtjes.<\/p>\n
Deze schuwe vogels zijn vaak te vinden op plaatsen ver weg van
\nmensen, zoals wildreservaten, maar ze geven de voorkeur aan ondiep
\nwater. Ook op het land voelen ze zich prima op hun gemak, dus het is
\nniet ongewoon om pijlstaarten in velden te zien die graanresten van
\ngewassen als ma\u00efs, gerst en rijst oprapen. Omdat ze de neiging hebben in
\nde staat te overwinteren, kunnen ze gezien worden bij het opruimen van
\nakkers tussen de oogst en het planten.<\/p>\n
Als u deze vogels laat schrikken of ze ziet tijdens de trek, wees dan
\nvoorbereid op snelle bewegingen. Van deze eenden is bekend dat ze
\ntijdens de trek tot 48 mijl per uur vliegen, waarbij de langste non-stop
\nvlucht van de pijlstaart op het record staat: 1.800 mijl. Ze migreren
\nalleen ‘s nachts en de mannetjes hebben een fluittoon die wordt
\nvergeleken met een treinfluitje.<\/p>\n
<\/span>12. Noordse Slobeend<\/span><\/h3>\nNoordse slobeenden zijn scharreleenden met een zeer opvallende,
\nlepelvormige snavel die ze gebruiken om voedsel in hun bek te scheppen.
\nDe mannetjes hebben een witte borst, een zwarte rug, een roodbruin
\nlichaam, een groene kop en gele ogen, terwijl de vrouwtjes bruin zijn en
\neen blauwachtige vlek op hun schouders kunnen hebben. Als u de snavel
\nniet goed bekijkt, kunt u een mannetje slobeend verwarren met een
\nmannetje wilde eend.<\/p>\n
Deze eenden filteren met hun snavel door modder, zand en slib op zoek
\nnaar kleine dieren, zoals weekdieren, insecten en schaaldieren. Ze
\nhebben gespecialiseerde ribbels aan de randen van de snavel die helpen
\nbij het filteren naar voedsel. De mannetjes maken een diepe roep,
\nterwijl de vrouwtjes een meer hoge, nasale kwaak laten horen.<\/p>\n
<\/span>13. Zwartbuik Fluitende Eend<\/span><\/h3>\nDe zwartbuikfluiteenden zijn interessant omdat de mannetjes en
\nvrouwtjes er bijna identiek uitzien. Ze hebben een lichtgrijze kop met
\neen kaneelkleurige tot kastanjekleurige streep die van de bovenkant van
\nde kop langs de achterkant van de nek loopt, waar hij over het grootste
\ndeel van het lichaam dezelfde kleur heeft. Het achterlijf is zwart, en
\nde vleugels hebben een witte vlek die zichtbaar is tijdens de vlucht en
\nin rust. Deze eenden hebben ongewoon lange poten met roodachtige of
\nrozeachtige snavels en poten.<\/p>\n
Deze eenden broeden in het zuidelijkste deel van Arkansas, evenals
\nlangs de Mississippi rivier. Ze nestelen in bomen, vaak nemen ze
\nverlaten spechtholtes over. Ze brengen het grootste deel van hun tijd
\nbuiten het water door, en dankzij hun lange poten zijn ze uitstekend in
\nlopen en bukken. Ze kunnen worden gezien in velden waar ze
\nachtergebleven ma\u00efs, tarwe en rijst opruimen. Ze maken een fluitende
\nroep die lang en luid begint en dan uiteenvalt in een reeks kortere,
\ntsjirpende fluittonen.<\/p>\n
De zwartbuikfluiteenden zijn geen scharreleenden of duikeenden. Hij
\nbehoort tot een klein genus dat slechts acht nog levende soorten in de
\nwereld telt. Het zijn de enige eenden in de familie van de
\nDendrocygnidae<\/em>.<\/p>\n<\/span>14. Blauwvleugeltaling<\/span><\/h3>\nMannelijke en vrouwelijke blauwvleugeltalingen hebben een prachtige
\nblauwe schoudervlek die het best zichtbaar is als de vogels vliegen.
\nOnder de blauwe schoudervlek zit een heldergroene vlek van veren.
\nVrouwtjes hebben een gevlekt bruin uiterlijk met een zwarte ooglijn en
\nkruin, terwijl mannetjes een blauwzwarte kop hebben, een witte band voor
\nde ogen, zwarte vleugels, en een ingewikkeld patroon in het lichaam dat
\nbruin is met zwarte tekening.<\/p>\n
Deze scharreleenden zijn geen algemene eenden in Arkansas, en ze
\nlaten zich meestal alleen zien tijdens de trek. Toch is dit het op \u00e9\u00e9n
\nna dichtstbevolkte eendenras in Noord-Amerika, dus ze zijn verre van
\nzeldzaam.<\/p>\n
<\/span>15. Groenvleugeltaling<\/span><\/h3>\nZowel mannelijke als vrouwelijke groenvleugeltalingen hebben een
\nheldergroene schoudervlek die altijd zichtbaar is tijdens de vlucht en
\nmeestal ook in rust. Vrouwtjes zijn bruin en geelbruin gevlekt met een
\ndonkerbruine ooglijn, terwijl mannetjes een kastanjebruine kop hebben
\nmet een donkergroene oorlijn, grijs en bruin gestreepte lichamen, en
\nverticale witte strepen aan beide zijden van het lichaam.<\/p>\n
Het zijn de kleinste scharreleenden van de staat en ze overwinteren
\nmeestal alleen in Arkansas. Het is gebruikelijk dat deze eenden bevriend
\nraken met andere eendensoorten, en zich vaak integreren in hun kuddes.
\nHierdoor zijn ze gemakkelijk te identificeren, omdat de kleinste eenden
\nin een troep waarschijnlijk groengevleugelde wintertalingen zijn. Ze
\nzijn de tweede meest populaire jachteenden in de VS, na de wilde
\neend.<\/p>\n
<\/span>16. Ruddy Duck<\/span><\/h3>\nDe rosse stekelstaarteend is een duikeend met een schepvormige
\nsnavel. Vrouwtjes hebben een zachtbruine kleur met een donkerbruine kap
\nop de kop en een zwarte snavel. Mannetjes hebben een kastanjebruin
\nlichaam met een stijve, zwarte staart, een zwarte kap die overgaat in de
\nachterkant van de nek, een donkerbruine borst, witte wangen, en een
\nsnavel die zachtblauw van kleur is.<\/p>\n
Deze eenden overwinteren in Arkansas, maar als je de kans krijgt om
\nde mannetjes te zien proberen vrouwtjes het hof te maken, zul je niet
\nteleurgesteld worden. De mannetjes slaan hun snavel tegen hun nek op
\nzo’n manier dat er lucht door de veren wordt geperst, waardoor er bellen
\nin het water ontstaan. Dan geven ze een oprisping-achtige kwaak. Ze
\nblijven dit herhalen tot ze een vrouwtje vinden om mee te paren.<\/p>\n
<\/span>17. Gevlekte Eend<\/span><\/h3>\nDe gevlekte eend is moeilijk te herkennen, omdat zowel de mannetjes
\nals de vrouwtjes bruin en geelbruin gevlekt zijn, net als de vrouwtjes
\nvan veel andere soorten. Om ze te identificeren, kijk naar de
\nzwart-getipte, gele snavel van de mannetjes en de oranje-getipte, zwarte
\nsnavel van de vrouwtjes. Ze zijn nauw verwant aan wilde eenden en
\nkruisen daar vaak mee, wat tot hybridisatie leidt. Net als wilde eenden
\nzijn het scharreleenden.<\/p>\n
In de zuidoostelijke hoek van Arkansas kunnen gevlekte eenden het
\nhele jaar door worden aangetroffen. Ze kunnen willekeurig worden
\naangetroffen in andere zuidelijke delen van de staat, maar worden zelden
\nnoordelijker dan centraal Arkansas waargenomen.<\/p>\n
<\/span>18. Hout Eend<\/span><\/h3>\nDeze scharreleenden zijn een van de meer uniek uitziende eenden door
\nhun verenkleed en het feit dat vrouwtjes en mannetjes beide heldere
\nveren hebben. Vrouwtjes hebben een lichte kuif op hun grijze kop met
\nbruine, tan, en witte vlekken over het hele lichaam. Ze hebben een witte
\ntraanvormige ooglap en een opvallende blauwe vleugelvlek. Mannetjes
\nhebben een duidelijke kuif op de kop, die groen en wit is. Ze hebben een
\nkastanjebruine borst, een grijs of geelbruin lichaam en donkerdere veren
\nop de vleugels en rug met een blauwe vleugelvlek en een kastanjebruine
\ntot kastanjebruine vlek bij de staart.<\/p>\n
Wilde eenden zijn het hele jaar door in Arkansas te vinden en
\nnestelen in boomholtes. Men kan hun jongen zien springen van wel 50
\nmeter hoog als ze het nest verlaten. In tegenstelling tot de meeste
\neenden, kunnen houteenden op takken gaan zitten. Als ze schrikken, maken
\nze een ooeek-ooeek<\/em> geluid.<\/p>\n<\/span>19. Grote zaagbek<\/span><\/h3>\nEr is geen vergissing mogelijk bij een bonte fazant! De mannetjes
\nhebben een grote kuif op de kop, waardoor het lijkt of ze een komisch
\ngrote kop hebben. Ze hebben gele ogen en zijn hoofdzakelijk zwart met
\nwitte vlekken aan weerszijden van de kuif. Ze kunnen witte vlekken op de
\nborst en een kaneelkleurig achterlijf hebben. Vrouwtjes hebben een
\nkleinere, lichter gekleurde kuif die minder vol is dan die van
\nmannetjes. Het lichaam heeft bruine, bruine of grijze tinten.<\/p>\n
In het oosten van Arkansas kan de bonte fazant het hele jaar door
\nworden aangetroffen. In het westelijke deel van de staat overwinteren ze
\nmeestal alleen. Het zijn duikende eenden die op zicht jagen op kleine
\nvisjes en schaaldieren. Deze vrouwtjes doen aan broedparasitisme, maar
\nze leggen alleen eieren in de nesten van een andere bonte fazant.<\/p>\n