<\/span><\/h2>\nEen meester valkenier worden is geen eenvoudige taak.<\/p>\n
Gewoonlijk moet men beginnen als leerling, in samenwerking met een
\nerkende sponsor, gedurende twee jaar. De leerling moet een havikshuis
\nbouwen. Andere benodigdheden zijn een schaal en zitstok, riem en wartel,
\nhandschoen, bellen, en een voedselbron.<\/p>\n
Na 2 jaar ervaring wordt een leerling een algemeen valkenier en mag
\nhij twee roofvogels houden, meestal roodstaarten of kestralen.<\/p>\n
Nog eens vijf jaar ervaring leidt tot het predikaat
\nmeester-valkenier.<\/p>\n
Zelfs als iemand een erkend meester valkenier wordt, moet hij een
\narendvergunning aanvragen. Sinds 2008 is het mogelijk om op staatsniveau
\neen vergunning aan te vragen.<\/p>\n
Zodra u een arendvergunning hebt, mag u maximaal drie steenarenden,
\nzeearenden of Steller-zeearenden houden; het houden van steenarenden is
\nverboden, ongeacht hoe ervaren u als valkenier bent geworden.<\/p>\n
<\/span>Hoe te genieten van adelaars<\/span><\/h2>\nHoewel je arenden in de meeste gevallen niet kunt houden, zijn er
\ntoch manieren waarop je van deze ongelooflijke dieren kunt genieten. De
\nbeste manier is om ze in hun natuurlijke omgeving te zien.<\/p>\n
Alaska heeft de grootste populatie zeearenden in de VS met meer dan
\n30.000 vogels. Ze zijn nu echter in alle staten behalve Hawa\u00ef te vinden.
\nDe soort heeft die naam niet gekregen omdat hij kaal is, maar omdat hij
\ndoor zijn witte kop, in contrast met zijn donkerbruine lichaam, lijkt
\nalsof hij een kale kop heeft. Dit maakt ook de herkenning gemakkelijk.
\nZe zijn meestal actief rond 8 uur ‘s morgens en 5 uur ‘s middags. Ze
\nhouden van meren en worden het vaakst gezien hoog in bomen rond grote
\nwatermassa’s. Hoewel ze de voorkeur geven aan vis, eten ze ook kleine
\ndieren, waaronder vogels en knaagdieren, zodat ze soms jagend in open
\nvelden worden gezien.<\/p>\n
Steenarenden zijn donkerbruin en hebben dezelfde kleur kop als hun
\nlichaam. Ze worden gewoonlijk boven open terrein gevonden en kunnen ook
\nin de bergen en boven heuvels en kliffen worden gevonden. Hoewel
\nzeldzaam in de oostelijke staten, zijn ze algemener in het westen.<\/p>\n
<\/span>Alternatieven die je kunt
\nhouden<\/span><\/h2>\nHet houden van inheemse uilen vereist ook dat u een erkend valkenier
\nbent, hoewel u in de meeste gevallen geen meester valkenier hoeft te
\nzijn. Echter, in staten die het houden van niet-inheemse uilen niet
\nspecifiek verbieden, is het legaal om er een te bezitten en te houden.
\nDe oehoe is een van de grootste en meest voorkomende uilen die in
\nsommige staten gehouden mag worden, zonder vergunning of licentie.<\/p>\n
Je moet echter wel overwegen of je een uil als huisdier moet houden.
\nUilen hebben een groot buitenverblijf nodig, in tegenstelling tot
\npapegaaien van vergelijkbare grootte die gelukkig kunnen leven in een
\nkooi binnenshuis. Het zullen nooit huisdieren worden, in die zin dat ze
\ner niet van houden om geknuffeld te worden en na jaren van bezit nog
\nmaar nauwelijks kunnen verdragen om vastgepakt te worden. Ze zijn zeer
\nonderhoudsgevoelig en vereisen dagelijkse verzorging. Dit betekent ook
\ndat ze een aanzienlijke inzet vereisen, waardoor op vakantie gaan
\nonmogelijk kan worden. Ze zijn ook nachtdieren en dat betekent dat ze ‘s
\nnachts vaak harde geluiden maken, waardoor u en uw buren niet goed
\nkunnen uitrusten.<\/p>\n
Papegaaien daarentegen worden beschouwd als goede huisdieren. Als u
\nde juiste soort kiest, kunnen ze speels zijn, genieten van menselijk
\ngezelschap, en hoewel ze regelmatig onderhoud nodig hebben, is het
\ngemakkelijker om een vriend of familielid te vinden die in staat is om
\nop korte termijn voor u te zorgen terwijl u een week of twee weg bent.
\nParkieten, die tot de kleinere papegaaiensoorten behoren, zijn niet
\nalleen speels en vriendelijk, maar ook relatief gemakkelijk te houden,
\nvernielen uw huis niet en zijn over het algemeen rustige vogels.<\/p>\n