<\/span><\/h3>\nDe behandeling van distemper begint met de juiste diagnose van de
\nziekte. De vroege symptomen van de ziekte lijken op sommige andere
\nziekten en aandoeningen, waardoor het voor uw dierenarts moeilijk kan
\nzijn om vast te stellen of uw hond besmet is met CDV.<\/p>\n
Een specifieke laboratoriumtest, polymerase kettingreactie (PCR)
\ngenaamd,<\/u> kan worden uitgevoerd om de diagnose distemper te stellen.
\nAls de hond de neurologische fase heeft bereikt, is CDV nog moeilijker
\nop te sporen. Soms moet een monster van het ruggenmergvocht van de hond
\nworden genomen en getest voordat de diagnose kan worden gesteld.<\/p>\n<\/span>Behandeling van
\nhondenziekte<\/strong><\/span><\/h3>\nTechnisch gezien bestaat er geen behandeling voor het eigenlijke
\ndistempervirus. Uw dierenarts zal zich in plaats daarvan richten op het
\nbehandelen van individuele symptomen en het ondersteunen van het lichaam
\nvan uw hond terwijl zijn immuunsysteem het virus probeert te bestrijden.
\nHij zal ook eventuele andere infecties behandelen die kunnen optreden
\nterwijl het immuunsysteem van uw hond verzwakt is door de strijd.<\/p>\n
Omdat er zo’n verschil kan zijn in de mate waarin individuele honden
\nziek kunnen worden van distemper, varieert de vereiste behandeling
\nsterk. Alle besmette honden moeten onmiddellijk worden ge\u00efsoleerd van
\nalle andere honden om verspreiding van de infectie te voorkomen.<\/p>\n
Zeer zieke honden moeten soms in het ziekenhuis worden opgenomen voor
\nintraveneuze vloeistoffen en meer intensieve zorg. Tijdens de
\nslijmvliesfase zullen honden vaak antibiotica nodig hebben om infecties
\nte bestrijden of medicijnen tegen diarree en braken. Als de
\nneurologische fase optreedt, moeten honden mogelijk worden behandeld met
\nanti-seizuurmedicijnen.<\/p>\n
Helaas is distemper, zelfs met behandeling, vaak een dodelijke
\nziekte. Vooral puppy’s lopen een groot risico om aan CDV te bezwijken.
\nZoals eerder vermeld, kan een hond, zelfs als hij de ziekte overleeft,
\nblijvende neurologische schade oplopen. Een hond die de ziekte
\noverleeft, blijft het virus nog 2 tot 3 maanden verspreiden, dus moet
\nhij gedurende die tijd uit de buurt van andere honden worden gehouden.
\nGelukkig leeft het distempervirus, eenmaal buiten het lichaam van de
\nhond, niet lang meer en kan het met de meeste desinfecterende
\nschoonmaakmiddelen worden gedood.<\/p>\n
<\/span>Hoe voorkom
\nje dat je hond de hondenziekte krijgt<\/span><\/h2>\nAls u denkt dat distemper een vreselijke ziekte is waarvan u absoluut
\nniet wilt dat uw hond die oploopt, dan is er goed nieuws! Het regelmatig
\ninenten van uw hond is een zeer effectieve methode om besmetting met de
\nhondenziekte te voorkomen. De inentingen zijn zelfs zo effectief en het
\ngebruik ervan is zo wijdverbreid dat distemper nog maar zelden voorkomt,
\nbehalve in asiels en opvangcentra.<\/p>\n
De beste manier om te voorkomen dat uw hond de ziekte van Lyme
\nkrijgt, is ervoor te zorgen dat hij alle inentingen op tijd krijgt, en
\nopnieuw wanneer dat nodig is. Puppy’s moeten meerdere doses van het
\ndistempervaccin krijgen met een tussenpoos van enkele weken voordat ze
\nvolledig beschermd zijn. Laat uw puppy niet in contact komen met
\nonbekende honden tijdens de training, puppydagverblijf of het hondenpark
\ntotdat hij alle puppy-inentingen heeft gehad.<\/p>\n
Nadat uw hond zijn puppy-inentingen heeft gehad, moet u het advies
\nvan uw dierenarts opvolgen wat betreft de frequentie waarmee uw
\nvolwassen hond een oppepper tegen distemper moet krijgen. Als u de
\nherhalingsinentingen overslaat, kan uw hond opnieuw vatbaar worden voor
\nbesmetting met de hondenziekte. Als u van plan bent met uw vrouwelijke
\nhond te fokken, zorg er dan voor dat ze goed gevaccineerd is. Dit
\nbeschermt haar tegen ziekten en geeft ook een tijdelijke immuniteit door
\naan haar pasgeboren pups wanneer zij voor het eerst zogen.<\/p>\n
Misschien bent u ook ge\u00efnteresseerd in<\/strong>: Ringworm bij
\nHonden: Symptomen, Behandeling & Preventie<\/p>\n