<\/span><\/h3>\n(RSPCA)<\/p>\n
De Vipera berus, of gewone Europese adder, is de enige giftige slang
\ndie je in het Verenigd Koninkrijk (en in het grootste deel van
\nWest-Europa en Oost-Azi\u00eb) kunt tegenkomen. Deze slang wordt echter niet
\nals bijzonder agressief beschouwd: hij bijt meestal alleen als hij wordt
\naangevallen of opgepakt. Haar beet kan echter behoorlijk pijnlijk
\nzijn.<\/p>\n<\/span>3.
\nBijen en wespen zijn gevaarlijker dan slangen in het Verenigd
\nKoninkrijk.<\/span><\/h3>\n(NHM)<\/p>\n
Tussen 1950 en 1972 hebben bijen en wespen in Engeland en Wales 61
\nmensen gedood, dat zijn 60 slachtoffers meer dan slangen!<\/p>\n<\/span>Sterfgevallen
\ndoor slangenbeten in het Verenigd Koninkrijk<\/span><\/h2>\n<\/span>4.
\nTussen 1950 en 1972 is er slechts \u00e9\u00e9n sterfgeval in verband gebracht met
\neen slangenbeet.<\/span><\/h3>\n(NHM)<\/p>\n
Dodelijke slachtoffers van slangenbeten zijn in het Verenigd
\nKoninkrijk uitzonderlijk zeldzaam. Tussen 1950 en 1972 was er in
\nEngeland en Wales slechts \u00e9\u00e9n dode als gevolg van een adderbeet. Ter
\nvergelijking, de statistieken over ratelslangbeten en -doden in de
\nVerenigde Staten zijn alarmerender: alleen al in 2010 stierven 17 mensen
\ndoor een ratelslangbeet.<\/p>\n<\/span>5.
\n14 mensen zijn gestorven aan adderbeten in de afgelopen 145 jaar.<\/span><\/h3>\n(BBC)<\/p>\n
Sinds 1876 zijn er (slechts) 14 menselijke sterfgevallen als gevolg
\nvan adderbeten geregistreerd; de laatste vond plaats in 1975. In de
\nafgelopen decennia zijn er echter een aantal ernstige adderbeten
\ngeweest, die gelukkig niet tot de dood van deze mensen hebben
\ngeleid.<\/p>\n<\/span>Statistieken
\nover slangenbeten bij mensen en dieren in het VK<\/span><\/h2>\n<\/span>6.
\nElk jaar worden in het Verenigd Koninkrijk ongeveer 100 adderbeten
\ngemeld, de meeste tussen februari en oktober<\/span><\/h3>\n(The Guardian)<\/p>\n
Elk jaar wagen miljoenen bezoekers aan het Verenigd Koninkrijk zich
\nin de gebieden waar adders leven. Desondanks vinden er zeer weinig beten
\nplaats. De statistieken zijn niet goed gedocumenteerd, maar uit
\nonderzoek blijkt dat er in Groot-Brittanni\u00eb ongeveer 50 tot 100
\nadderbeten per jaar voorkomen. Dit is vooral te wijten aan het feit dat
\ndeze slangen niet geneigd zijn aan te vallen en te bijten tenzij ze
\nernstig worden gestoord.<\/p>\n
Aangezien de adder wijdverspreid is in het Verenigd Koninkrijk, zijn
\ner trouwens geen gegevens over de regio’s met het grootste aantal beten
\ndoor deze slang. Aangezien adders echter meer voorkomen in het zuiden
\nvan Engeland dan in het noorden, is het waarschijnlijk dat het risico om
\ngebeten te worden in deze gebieden groter is.<\/p>\n<\/span>7.
\nEr zijn ongeveer 100 meldingen per jaar van adderbeten bij honden.<\/span><\/h3>\n(PDSA)<\/p>\n
Adders zijn van nature vrij schuw en zullen over het algemeen niet
\nbijten, tenzij ze zich bedreigd voelen. Door hun nieuwsgierige aard
\nlopen ze echter meer kans gebeten te worden, vooral wanneer ze op
\navontuur gaan in het kreupelhout. Gelukkig zijn beten weliswaar
\npijnlijk, maar zelden dodelijk. Toch wordt een slangenbeet beschouwd als
\neen noodgeval, en het is het beste om snel naar de dierenarts te gaan
\nals uw hond gebeten is. Met behandeling herstellen de meeste honden snel
\nvan adderbeten. Let er ook op dat deze beten vooral voorkomen tussen
\njuni en augustus, maar tussen februari en oktober op elk moment kunnen
\nvoorkomen.<\/p>\n<\/span>8.
\nIn ongeveer 70% van de gevallen is er een verwaarloosbare reactie of
\nzijn er alleen lokale effecten op adderbeten.<\/span><\/h3>\n(ARC)<\/p>\n
70% van de adderbeten bij mensen zijn vrij gemakkelijk te behandelen,
\nmaar veroorzaken zeer onaangename reacties. De gevolgen kunnen bestaan
\nuit hevige pijn op de plaats van de beet, zwelling, roodheid,
\nmisselijkheid en braken. In ernstiger gevallen kan de beet intensieve
\nziekenhuisbehandeling vereisen en ademhalingsmoeilijkheden, geestelijke
\nverwarring en een onregelmatige hartslag veroorzaken. Kwetsbare
\npersonen, zoals kinderen en bejaarden, lopen meer kans op ernstige
\nreacties.<\/p>\n
<\/span>9.
\n82% van de gevallen deed zich voor tussen april en september.<\/span><\/h3>\n(NPIS)<\/p>\n
Volgens de Britse National Poisons Information Service (NPIS) doet
\n82% van de slangenbeten zich voor tussen april en september, met een
\npiek in augustus. Tussen 2004 en 2010 werden 510 gevallen geregistreerd,
\nen de beten werden in 52% van de gevallen veroorzaakt door adders, in
\n26% door exotische soorten, in 18% door een onbekende soort en in 4%
\ndoor een andere Britse slang.<\/p>\n
<\/span>10. 52% van de Britten
\nzijn bang voor slangen.<\/span><\/h3>\n(YouGov)<\/p>\n
Ondanks het feit dat er in het Verenigd Koninkrijk bijna geen
\ngifslangen voorkomen, is 21% van de Britten erg bang voor deze
\nreptielen, en 31% vindt zichzelf “een beetje bang” voor deze wezens. Ze
\nzijn vast blij dat ze niet in Australi\u00eb wonen, waar het grootste aantal
\ngifslangen ter wereld voorkomt!<\/p>\n
Verwante lezen:<\/strong> Zijn slangen goede huisdieren? Wat u
\nmoet weten!<\/p>\n<\/span>Veelgestelde
\nvragen over slangenbeten in het Verenigd Koninkrijk<\/span><\/h2>\n<\/span>Waarom
\nhebben adders (Vipera berus) een giftige beet?<\/strong><\/span><\/h3>\nHet gif wordt geproduceerd door de speekselklieren van de slang. Om
\nhet gif uit te drijven, gebruikt het reptiel de spieren van zijn kop om
\ndruk uit te oefenen op die klieren. Het inbrengen van gif in het lichaam
\nna een beet wordt “envenomatie” genoemd. Bovendien bestaat slangengif
\nuit gifstoffen, eiwitten en enzymen.<\/p>\n
Aangezien adders zich hoofdzakelijk voeden met hagedissen en kleine
\nzoogdieren, heeft hun gif vooral een lokale en hemotoxische werking,
\nwaardoor hun prooi afsterft via bloed-, cel- en weefseleffecten. Zijn
\ngif tast dus de bloedstroom naar de weefsels aan, wat bij sommige mensen
\nernstige reacties kan veroorzaken. (Natuur)<\/p>\n
Anderzijds kan het gif van sommige slangen, als het buitensporig
\ngevaarlijk is (zoals dat van de zwarte mamba), ook levens redden.
\nInderdaad, medische onderzoekers hebben geneesmiddelen voor mensen
\ngeproduceerd op basis van slangengif. Sindsdien heeft de wetenschap
\ngrote belangstelling voor de mogelijke geneeskrachtige werking van
\nslangengif.<\/p>\n
<\/span>Hoe worden
\nmensen gebeten door adderslangen?<\/strong><\/span><\/h3>\nAdderbeten komen meestal voor als de slang zich onveilig voelt. Het
\nis een soort verdedigingsmechanisme, hoewel ze niet geneigd is mensen
\naan te vallen zonder goede reden.<\/p>\n
Dit gebeurt meestal wanneer een adder wordt opgepakt of wanneer
\niemand zijn hand of voet in de buurt van de slang brengt. De meeste
\nadderbeten komen namelijk voor in de hand of arm, wat vaak gebeurt als
\nmensen besluiten de slang te verplaatsen of aan te raken. Echt
\ntoevallige beten komen ook voor, bijvoorbeeld wanneer men per ongeluk in
\nde buurt van een adder loopt die zich in hoog gras verstopt.<\/p>\n<\/span>Wat
\nis het risico op beten door exotische gifslangen in het
\nVK?<\/strong><\/span><\/h3>\nDe meeste huisdierslangen zijn niet giftig. Er zijn echter gevallen
\nbekend van exotische en giftige soorten die in het wild zijn uitgezet of
\nontsnapt zijn. Deze gevallen zijn echter vrij zeldzaam, aangezien het
\nVerenigd Koninkrijk strenge wetten en wettelijke controles heeft op het
\nbezit van giftige slangen. Het risico van een toevallige ontmoeting met
\neen exotische en gevaarlijke slang in het wild is dan ook uiterst
\ngering. (ARC)<\/p>\n