<\/span><\/h3>\nTechnisch gezien is<\/em> dit een soort ras, niet hoofdzakelijk
\neen ras. De meeste van deze schapen lijken echter sterk op elkaar en
\nworden allemaal voor hetzelfde gebruikt – wol van hoge kwaliteit. Deze
\nschapen produceren de beste wol van alle schapen, en daarom hebben ze
\nzich zo ver verspreid als Australi\u00eb, Zuid-Afrika, Zuid-Amerika en de
\nVerenigde Staten. Deze schapen maken bijna 50% uit van de totale
\nschapenpopulatie in de wereld. Ze zijn bijzonder populair.<\/p>\nHun fijne wol doet het goed in dorre en halfdorre streken. Ze hebben
\neen zeer sterk kudde-instinct, waardoor ze gemakkelijker te verzorgen
\nzijn. Ze zijn zeer productief en produceren veel wol. Ze passen zich aan
\nverschillende omgevingen aan, vandaar dat ze zich over de hele wereld
\nhebben verspreid. Het zijn ook uitstekende voedselzoekers, zodat u zich
\nniet al te veel zorgen hoeft te maken over hun voedsel. Ze hebben ook
\neen vrij lange levensduur en blijven hun hele leven productief.<\/p>\n
Hun wol is delicaat en zacht. Ze wordt gewoonlijk als zeer
\nhoogwaardig beschouwd. De meeste wol ter wereld is afkomstig van deze
\nschapen. De wol wordt vaak gebruikt voor sportkleding.<\/p>\n
Het woord “merino” komt uit Spanje, waar het schaap in de 12e eeuw
\nwerd ge\u00efntroduceerd. Sindsdien heeft het zich over de hele wereld
\nverspreid. De Amerikaanse Rambouillet is een van de meest voorkomende
\nMerino-schapenrassen in de Verenigde Staten.<\/p>\n
<\/span>2. Rambouillet schaap<\/span><\/h3>\nDit is een specifiek ras van Merino schapen. Het is echter
\nwijdverbreid. Het is waarschijnlijk een van de meest voorkomende
\ncommerci\u00eble schapen die er zijn. Om die reden verdient het zijn
\ncategorie. Het is het Merinoschaap op stero\u00efden als het op populariteit
\naankomt. Vrijwel elk schaap dat je in de Verenigde Staten ziet, is
\nwaarschijnlijk een Rambouillet schaap.<\/p>\n
Deze schapen vormen de basisstam van de meeste schapen in de
\nVerenigde Staten. Ze worden ook wel de Franse Merino genoemd, omdat ze
\nafstammen van het oorspronkelijke Spaanse Merino schaap. Ze zijn echter
\nook gekruist met de Franse Rambouillet, een schaap dat in Frankrijk veel
\nvoorkomt. Dit kruisingsprogramma dateert van de jaren 1800, dus dit
\nspecifieke ras bestaat al een tijdje.<\/p>\n
Ondanks hun naam was het eigenlijk Duitsland dat dit ras
\npopulariseerde en fokte tot wat het nu is. Ze zijn iets kleiner dan de
\nvan oorsprong Spaanse merino, wat ook betekent dat ze meer wol
\nproduceren. Ze zijn ook wat steviger, wat ook te danken is aan hun
\ngrotere omvang.<\/p>\n
Het ras werd al vroeg in zijn ontwikkeling in de Verenigde Staten
\ningevoerd en in 1889 werd de U.S. Rambouillet rasvereniging opgericht.
\nZij werken aan de normen voor dit ras en ondersteunen de hoogwaardige
\nfokkerij van dit ras.<\/p>\n
Hoewel ze groot zijn, hebben deze schapen nog steeds hun sterke
\nkudde-instinct. Ze leven ook lang en produceren het grootste deel van
\nhun leven wol van hoge kwaliteit. Ze kunnen zowel voor vlees als voor
\nwol worden gebruikt, aangezien ze aanzienlijker zijn dan de meeste
\nwolschapen. Dit heeft hen zeer populair gemaakt in Amerika, waar dieren
\nmet een tweeledig doel het verder schijnen te schoppen dan
\nnichedieren.<\/p>\n
<\/span>3. Suffolk Sheep<\/span><\/h3>\nDit is een van de populairste schaapschapen in de Verenigde Staten.
\nHet heeft middelmatig lange wol, maar wordt gewoonlijk niet geschoren.
\nIn plaats daarvan wordt het bijna uitsluitend voor het vlees
\ngebruikt.<\/p>\n
Dit ras onderscheidt zich vooral door zijn zwarte poten en kop. Aan
\nde kleur van de kop en de poten is bijna onmiddellijk te zien of een
\nschaap een Suffolk schaap is.<\/p>\n
Dit ras komt veel voor, vooral in de Verenigde Staten. Bijna alle
\nvleesschapen behoren tot dit ras. Dit schaap maakt meer dan 50% uit van
\nde registers van raszuivere schapen. Het is oorspronkelijk het resultaat
\nvan een kruising van Southdown rammen en Norfolk horn ooien meer dan 200
\njaar geleden in het zuidoosten van Engeland. Het is echter al zo lang
\neen ras dat zijn normen in steen gebeiteld zijn.<\/p>\n
Het is een snelgroeiend ras dat vrij groot wordt. Ze produceren zwaar
\nvlees van hoge kwaliteit. Deze twee eigenschappen zijn de voornaamste
\nreden waarom ze zo populair zijn. Ze werden in 1888 in de Verenigde
\nStaten ge\u00efntroduceerd en zijn sindsdien populair gebleven.<\/p>\n
<\/span>4. Hampshire Schapen<\/span><\/h3>\nHet Hampshire schaap heeft een tweeledig doel. Ze produceren wol van
\nuitstekende kwaliteit en uitstekend vlees. Ze zijn het meest bekend voor
\nwie schapen voor twee doeleinden wil, omdat ze beide taken uitzonderlijk
\ngoed vervullen. Net als het Suffolkschaap hebben ook zij zwarte poten en
\ngezichten, waardoor zij goed te onderscheiden zijn.<\/p>\n
Deze schapen groeien snel, waardoor ze vrij snel kwaliteitsvlees
\nkunnen produceren. Het zijn actieve foerageerders en het zijn zeer
\nrustige schapen. Door deze eigenschappen zijn ze redelijk gemakkelijk te
\nverzorgen.<\/p>\n
Zoals de meeste rassen waarover we tot nu toe hebben gelezen, stamt
\ndit ras oorspronkelijk uit de jaren 1800. Het werd gefokt door
\nSouthdowns te kruisen met de Hampshire Downs van het V.K. Het werd
\npopulair in de Verenigde Staten kort nadat het was gefokt.<\/p>\n
<\/span>5. Katahdin Schapen<\/span><\/h3>\nDit schaap is een haarschaap dat vooral voor het vlees wordt gefokt.
\nHet werd in de jaren 1950 in de V.S. ontwikkeld, waardoor het een van de
\nnieuwste populaire rassen is. Ze zijn genoemd naar het gebied waar ze
\nvoor het eerst werden gefokt, Mt. Katahdin in Maine. Ze werden gekruist
\ndoor een amateur-geneticus die probeerde een schaap van het
\nschaapvleestype te maken dat gemakkelijker te verzorgen was – en hij
\nslaagde daarin.<\/p>\n
Dit schaap heeft zeer weinig verzorging nodig. Het vergt zeer weinig
\nonderhoud en is bestand tegen de meeste weersomstandigheden. Ze zijn
\ntenslotte in Maine gefokt. Ze zijn van nature resistent tegen
\nparasieten, dus dat is een ding minder waar boeren zich zorgen over
\nhoeven te maken. Je hoeft ze niet eens te scheren, omdat ze hun
\nwintervacht afwerpen. Dit maakt ze ook geschikter voor warme omgevingen,
\nomdat ze hun vacht gewoon afwerpen als dat nodig is.<\/p>\n
Ze zijn middelgroot en ideaal voor het lammeren op de weide. Ze zijn
\ngoed in foerageren en voorzien in het grootste deel van hun eigen
\nbehoeften.<\/p>\n
<\/span>6. Dorper Schapen<\/span><\/h3>\nHet Dorper schaap is ongelooflijk winterhard. Ze zijn het populairst
\nin Zuid-Afrika, maar je vindt ze ook in Amerika. Ze zijn het best in
\ndorre omstandigheden, waar ze oorspronkelijk vandaan komen. Ze hebben
\nechter een groot aanpassingsvermogen en kunnen aan bijna elke omgeving
\nwennen. Hun populariteit in de Verenigde Staten is pas in 1995 begonnen,
\ndus ze zijn nog niet erg wijdverbreid.<\/p>\n
Hun vacht bestaat zowel uit wol als uit haar. De vacht valt af als ze
\nwordt geschoren, wat de verzorging ervan vergemakkelijkt. Ze worden
\nmeestal gefokt als schaap.<\/p>\n
Zij worden vooral gewaardeerd om hun schapenvacht, die zeer dik is en
\nbescherming biedt tegen barre weersomstandigheden. Deze huid heeft de
\nnaam “Cape Clovers” gekregen, waaronder hij vandaag de dag nog steeds op
\nde markt wordt gebracht. In feite komt veel van de karkaswaarde van het
\nschaap van zijn beroemde schapenvacht, niet noodzakelijkerwijs van zijn
\nvlees. Ze produceren echter nog wel kwaliteitsvlees – hun schapenvacht
\nis meer waard.<\/p>\n
<\/span>7. Dorset Schapen<\/span><\/h3>\nHet Dorset schaap wordt gefokt voor het vlees. Het heeft middelmatig
\nlange wol en is het meest bekend om zijn productieve lammeren. De meeste
\nDorsetschapen in de Verenigde Staten zijn de Polled Dorset, een
\nbijzonder type. Het zijn productieve fokkers en melkers, waarvoor ze
\nsoms uitsluitend worden gebruikt. Ze worden echter vooral gewaardeerd om
\nhun hoogwaardige vleesproductie.<\/p>\n
Dit ras is ontstaan in Salem, Oregon, in 1860. De hoornloze Dorset is
\nechter ontstaan in Raleigh, North Carolina.<\/p>\n
Dit ras komt in de Verenigde Staten qua populariteit op de tweede
\nplaats na het Suffolk-ras. Het is ook het populairste ras met een wit
\ngezicht in de Verenigde Staten. Als u een schaap met een wit gezicht
\nziet, is het waarschijnlijk een Dorset.<\/p>\n
<\/span>8. Southdown Sheep<\/span><\/h3>\nAls u tot nu toe hebt gelezen, weet u dat dit schaap werd gekruist om
\nde meeste van de beroemde schapenrassen in de Verenigde Staten van
\nvandaag voort te brengen. Hoewel de meeste van zijn afstammende rassen
\nde Southdown in populariteit overtreffen, is dit ras vandaag de dag nog
\nsteeds enigszins populair in de Verenigde Staten. Het zijn schapen met
\neen tweeledig doel, die middelmatige wol en vlees van hoge kwaliteit
\nproduceren.<\/p>\n
Zij hebben genen ingebracht in de Suffolk-, Hampshire- en
\nOxford-rassen, die vandaag allemaal vrij populair zijn. Ze komen
\noorspronkelijk uit het zuidoosten van Engeland en zijn een van de oudste
\nschapenrassen ter wereld. Ze kwamen al in 1648 in Connecticut voor.<\/p>\n
Het ras is middelgroot en heeft een grijzig gezicht en poten. Deze
\nschapen zijn nuttig voor het begrazen van onkruid in wijngaarden, omdat
\nze te kort zijn om de eigenlijke druiven te bereiken. Soms worden ze
\nvoor dit doel ingezet.<\/p>\n
<\/span>9. Karakul Schapen<\/span><\/h3>\nDit is mogelijk het oudste gedomesticeerde schaap ter wereld. We
\nweten dat ze dateren van minstens 1400 v. Chr. in Perzi\u00eb. Maar
\nwaarschijnlijk gaan ze nog verder terug dan dat. Dat is wanneer we de
\neerste vermelding van hen hebben.<\/p>\n
Het zijn “dikstaartschapen”, wat betekent dat ze een beetje anders
\nsmaken dan de meeste schapen. Ze worden vooral gebruikt voor
\nschapenvlees en zijn een van de populairste vetstaartschapen van
\nvandaag. Ze komen vooral voor in de dorre streken van Afrika, het
\nMidden-Oosten en Azi\u00eb. Je vindt ze echter ook in de Verenigde
\nStaten.<\/p>\n
Zij werden voor het eerst ge\u00efntroduceerd in de V.S. in het begin van
\nde 20eth<\/sup> eeuw, waar zij vooral werden gebruikt voor hun
\npelsproductie. Momenteel passen ze in een bijzondere niche in de
\nvezelkunstindustrie. Hun vacht heeft een laag vetgehalte en is
\ngemakkelijk te spinnen. Het maakt perfect tapijtgaren. Hun wol is de
\noorsprong van de kunst van het vilten, en veel van hun wol wordt vandaag
\nde dag nog steeds gebruikt voor vilten. Om deze reden worden overal in
\nde Verenigde Staten kleine kuddes gehouden.<\/p>\n<\/span>10. Lincoln Schapen<\/span><\/h3>\nDit schaap werd in de 18e eeuw vanuit Engeland naar de Verenigde
\nStaten gebracht. Het staat bekend als het grootste schapenras ter
\nwereld, met volwassen rammen die tussen de 250 en 350 pond wegen. Ze
\nhebben lange wol van zeer hoge kwaliteit. Hun wol is zeer gewild voor
\nhet spinnen en weven.<\/p>\n
Zij hebben de zwaarste en grofste vacht van alle langwollige schapen.
\nDit is een van de belangrijkste redenen voor hun populariteit; ze passen
\nin een zeer specifieke niche. Geen enkel ander schapenras heeft dezelfde
\nwol.<\/p>\n