<\/span><\/h3>\nMuskuseenden zijn een van de oudste rassen. Ze werden in de
\n15eth<\/sup> eeuw in Zuid-Amerika ontdekt door Spaanse
\nontdekkingsreizigers, en de meeste wilde koppels leven nog steeds in
\nMidden- en Zuid-Amerika. Verwilderde muskuseenden worden in sommige
\nlanden als overlast beschouwd; ze nestelen in bomen en brengen vaak
\nschade toe aan tuinen en andere aangelegde planten wanneer ze op zoek
\nzijn naar voedsel. In Noord-Amerika worden ze door kleine commerci\u00eble
\nkwekerijen gefokt voor hun exquise vlees, maar huiseigenaren houden ze
\nvaak als huisdier.<\/p>\nIn tegenstelling tot hun wilde verwanten zijn Moskovische vogels niet
\nagressief tegen mensen. Als ze als kuiken grootgebracht worden, kunnen
\nze gehecht raken aan hun verzorgers. In tegenstelling tot de meeste
\neenden, kwaakt de muskuseend niet. De roep van het vrouwtje is
\nduidelijker dan die van het mannetje, maar sommige boeren noemen ze
\n“fluistereenden” vanwege hun nauwelijks hoorbare gekwetter. Het zijn
\nuitstekende vliegers, maar kleine boeren knippen hun vleugels af om
\nontsnappen te voorkomen. Als u in een subtropisch gebied woont, kunt u
\nrekenen op een kudde muskuseenden als huisdier om uw rekeningen voor
\nongediertebestrijding te drukken. Ze blinken uit in het fourageren van
\nkakkerlakken, muggen, mieren, spinnen, en andere invasieve insecten.<\/p>\n
Muskuseenden kunnen verschillende kleuren en patrooncombinaties
\nhebben, maar de meeste zijn wit, bont (zwart en wit), lila, chocolade,
\nblauw, of buff. De woerden zijn veel zwaarder dan de vrouwtjes en hebben
\nopvallende rode wratten rond hun gezicht en kop. Ze hebben een
\nhaaksnavel die hen uit hun boomnest helpt en scherpe klauwen om te
\nklimmen.<\/p>\n
<\/span>7. Rouen Eenden<\/span><\/h3>\nRouen-eenden werden voor het eerst gedomesticeerd in Frankrijk in de
\nlate 18e eeuw. Ze lijken op hun verwanten, de Mallards, maar ze zijn
\ngroter, en hun blauwe speculum veren zijn helderder en meer prominent
\ndan de Mallard. Rouen-eenden worden gefokt voor hun vlees en beschouwd
\nals uitstekende huisdieren voor huiseigenaars en kleine boeren. Ze
\nworden niet gebruikt voor commerci\u00eble verwerking omdat ze er langer over
\ndoen om te ontwikkelen, maar hun vlees is magerder en beter van smaak
\ndan dat van Pekingeenden.<\/p>\n
Als huisdier zijn Rouen-eenden kalm en vriendelijk. De volwassen
\ndieren zijn te groot om door kleine kinderen vastgehouden te worden,
\nmaar ze zijn niet agressief en zullen geen mensen bijten. Ze zijn te
\nzwaar om te vliegen, en foerageren graag naar insecten rond vijvers en
\nkreken. Ze zijn minder levendig en onstuimig dan wilde eenden, maar ze
\nzijn rustig genoeg om in een buitenwijk te houden.<\/p>\n
Net als Mallards hebben mannelijke Rouen vogels een glanzende groene
\nkop en een donker verenkleed. Vrouwtjes hebben een bruine kop met bruine
\nen witte spikkels in de veren. Beide geslachten hebben een brede borst,
\neen dikke nek, en oranje schenkels en poten.<\/p>\n
\u00a0<\/p>\n<\/span>Zijn er
\nbeperkingen voor het houden van eenden als huisdier?<\/span><\/h2>\nIn de Verenigde Staten heeft elke staat en elk land andere regels met
\nbetrekking tot het bezit van watervogels. Sommige gemeenten staan kippen
\nalleen toe in voorstedelijke gebieden, en andere verbieden elke soort
\ngedomesticeerde vogels. Controleer voordat u kuikens of volwassen dieren
\naanschaft de plaatselijke wetgeving en vraag een gemeenteambtenaar naar
\nde richtlijnen voor habitats. Eenden zijn in uw gemeente misschien
\ntoegestaan, maar wijkcontracten kunnen bewoners ook verbieden
\nwatervogels te houden. Als u buren in de buurt heeft, kunt u beter een
\nrustig ras kiezen om geluidsklachten en mogelijke rechtszaken te
\nvoorkomen.<\/p>\n