\nWinter seizoen<\/td>\n | Legt meer dan andere rassen<\/td>\n<\/tr>\n<\/tbody>\n<\/table>\n<\/span>Oorsprong van IJslandse kip<\/span><\/h2>\nIn de tweede helft van de 9e eeuw arriveerden Noorse kolonisten op \nIJsland met hun vee. De wilde Noordse kippen konden het ijskoude klimaat \ngoed verdragen, en uiteindelijk werden zij de dominante kip op het \neiland na honderden jaren van fok- en selectiemethoden. In de jaren 1930 \nwerden Leghorn-kippen naar IJsland ge\u00efmporteerd en gekruist met inheemse \nIJslandse vogels om de vleesproductie te verhogen. Aan het eind van de \njaren 1950 waren de IJslandse vogels bijna uitgestorven, maar een groep \nbezorgde fokkers hielp in de jaren 1970 hun aantal te verhogen. De \nkippen werden naar verschillende andere landen zoals de Verenigde Staten \nge\u00ebxporteerd om de populatie te vergroten.<\/p>\n <\/span>Kenmerken van IJslandse kip<\/span><\/h2>\nIn tegenstelling tot zwaardere rassen die niet kunnen vliegen, zijn \nIJslandse kippen acrobatische vogels die kunnen wegvliegen als ze bang \nzijn. Korte hekken vormen geen obstakel voor de kleine vogel, en ze \nspringen zonder veel moeite over hekken. Het zijn scharrelkippen die \nveel ruimte nodig hebben om voedsel te zoeken, en ze zijn niet geschikt \nvoor boeren of commerci\u00eble bedrijven die hun kippen opsluiten.<\/p>\n In de Verenigde Staten komen IJslandse kippen steeds meer voor op \nboerderijen, omdat de vogels praktisch zelfvoorzienend zijn. Ze \nfoerageren voor hun voedsel en hebben alleen ‘s nachts bescherming nodig \ntegen roofdieren. In noordelijke klimaten waar de winters onder nul \nliggen, is de IJslandse vogel helemaal op zijn plaats. Hun eierproductie \nis niet zo hoog als die van sommige commerci\u00eble leghennen, zoals de \nLeghorn, maar ze kunnen ook in de winter eieren leggen en produceren \nmeestal zo’n 180 eieren per jaar. Landras kippen hebben verschillende \nvoordelen ten opzichte van hun meer populaire rivalen. Vergeleken met \ncommerci\u00eble rassen die strenge normen volgen, zijn IJslandse kippen \ngenetisch diverser. Na eeuwen van natuurlijke selectie en beperkte \nmenselijke inmenging heeft het IJslandse ras zich ontwikkeld tot een \ngeharde foerageerhaan die in staat is te overleven in een ruw landschap. \nIJslandse kippen staan bekend om hun vermogen om te broeden, en kleine \nboeren hebben geen broedmachine nodig als ze IJslandse kuikens \ngrootbrengen.<\/p>\n <\/span>Gebruikt<\/span><\/h2>\nIJslandse kippen worden door kleine boeren in de eerste plaats \ngebruikt voor de productie van eieren, maar hun vlees wordt als \nsmaakvoller beschouwd dan commerci\u00eble producten, en sommige boeren \nslachten hun hanen voor het vlees. Voor gezinnen die lange winters \nkennen, zijn IJslandse kippen van onschatbare waarde om elke maand \nmiddelgrote eieren te leveren. Omdat ze foerageren op insecten, rottend \nmateriaal, zaden en ander organisch lekkers, hebben ze geen commercieel \nvoer nodig. Als boer of kweker kunt u uw kosten verlagen met IJslandse \nvogels omdat de kuikens kunnen worden uitgebroed zonder broedmachines of \nmenselijke hulp.<\/p>\n <\/span>Verschijning en vari\u00ebteiten<\/span><\/h2>\nLandrace kippen, zoals de IJslandse, worden gefokt op specifieke \nkenmerken en niet zozeer op uiterlijk. Ze kunnen zwart, gespikkeld, \nbruin, wit, en tal van andere kleurencombinaties zijn. Hun patronen zijn \nook gevarieerd, en sommige hennen en hanen hebben een kuif van veren op \nhun kop, terwijl andere dat niet hebben. Ze hebben allemaal een rood \ngezicht, witte oorlellen, en leggen alleen witte of cr\u00e8mekleurige \neieren. De meeste IJslandse vogels hebben een enkele kam, maar andere \nhebben andere stijlen zoals de boterbloemkam. Alle raszuivere IJslandse \nkippen hebben vederloze poten, en fokkers kunnen gemengde rassen eruit \npikken als ze de poten inspecteren.<\/p>\n De huidige koppels IJslandse scharrelkippen zijn terug te voeren op \nde vier lijnen die door kippenfokkers in IJsland zijn ontwikkeld. De \nvier IJslandse kippensoorten zijn de Hlesey-lijn, de Behl-lijn, de \nHusatoftir-lijn en de Sigrid-lijn. De lijnen vertonen genetische \nverschillen, maar de vogels van elke lijn zien er doorgaans hetzelfde \nuit. Ze hebben allemaal verschillende kleuren en kenmerken. Aangezien de \ngenenpool van IJslandse kippen beperkt is, streven fokkers met een goede \nreputatie ernaar om het fokdierenbestand divers te houden en inteelt tot \neen minimum te beperken.<\/p>\n |