Texas Longhorn Vee: Feiten, Gebruik, Foto’s, Oorsprong & Kenmerken

Texas Longhorn Vee: Feiten, Gebruik, Foto’s, Oorsprong &
Kenmerken

Texas Longhorn-runderen zijn opmerkelijke dieren die bekend staan om
hun volgzame aard, massieve horens, weerstand tegen ziekten en
indrukwekkende vruchtbaarheid. Met een geschiedenis die teruggaat tot de
vroege kolonisatie van de Nieuwe Wereld, evolueerde het vee in een wilde
omgeving die niet werd belemmerd door overheidsvoorschriften of
beperkingen van het verspreidingsgebied. Hoewel het ras bijna was
uitgestorven, nam het aantal runderen in de 20e eeuw langzaam toe
dankzij de steun van de United States Forrest Service en bezorgde
veeboeren. Momenteel vertegenwoordigen de Longhorns nog slechts een
klein percentage van de rundvlees- en melkproductie in Noord-Amerika,
maar de populariteit van het ras neemt toe en steeds meer veeboeren zien
de voordelen in van het houden van de gehoornde runderen.

Snelle feiten over Texas
Longhorns

Rasnaam:	Texas Longhorn
Plaats van herkomst:	Verenigde Staten
Gebruikt:	Rundvlees, rodeo vermaak
Stier (man) Maat:	1400-2200 pond
Koe (vrouwelijk) Maat:	600-1400 pond
Kleur:	Wit, rood, bruin, grijs, zwart, gevlekt
Levensduur:	20-25 jaar
Klimaat tolerantie:	Warme en koude klimaten
Zorgniveau:	Minimaal
Productie:	20 of meer kalveren, beperkte melkproductie
Voordelen:	Melk bevat veel botervet. Rundvlees is mager.

Texas Longhorn Oorsprong

De eerste voorouders van de Texaanse Longhorns waren de eerste
runderen die door Christoffel Columbus in 1493 naar het eiland
Hispaniola werden gebracht. Spaanse kolonisten bleven met hun kuddes
naar het noorden trekken, en tegen de 17e eeuw was het Spaanse vee
stevig gevestigd in Texas. Toen de Amerikaanse kolonisten de regio Texas
begonnen te bezetten, brachten zij Engels vee mee, dat zich voortplantte
met de Spaanse rassen.

De Longhorn is een mengeling van Spaanse Retinto-runderen en Engelse
bastaardrunderen, en hij verbreidde zich in de 18e^th eeuw in
Noord-Amerika. Longhorns legden lange afstanden af tijdens
veedrijftochten en raakten gewend aan verschillende terreinen en
gematigde zones. Tijdens de industriële revolutie aan het eind van de
19e^th eeuw begon de Longhornpopulatie af te nemen.

Veeboeren kozen andere, zwaardere Europese rassen om meer talg en
melk te produceren. In 1927 werden de weinige overgebleven
Longhorn-kuddes naar Oklahoma en Nebraska gebracht om in wildreservaten
te leven. Het ras werd ook geholpen door de oprichting van de Texas
Longhorn Breeders Association of Texas. De organisatie bracht de
nijpende situatie van het vee onder de aandacht, en uiteindelijk fokten
meer veeboeren Longhorns om de populatie te vergroten.

Texas Longhorn Kenmerken

Texas Longhorns zijn veel magerder dan andere rassen zoals Holstein
en Angus. Hun opvallende uiterlijk, met hoorns die meer dan 100
centimeter kunnen bereiken, danken ze aan hun ruige
scharrelgeschiedenis. Als wilde dieren paarden ze zonder menselijke
tussenkomst en leerden ze roofdieren af te schrikken met hun enorme
hoorns.

Toen de Western Longhorns werden verspreid naar andere streken in
Noord-Amerika, doorstonden zij lange reizen en wisselende
weersomstandigheden. De ruige reizen bepaalden de sterkste leden van het
ras en verwijderden de dieren die het niet aankonden.

In vergelijking met het korte leven (6 jaar) van een Holstein, kunnen
Longhorns meer dan 20 jaar oud worden. Ze zijn veel sneller volgroeid
dan andere runderen, en de vrouwelijke dieren kunnen al met fokken
beginnen als ze pas 13 tot 16 maanden oud zijn. Als fokdieren hebben
Longhorn-vaarzen een paar voordelen ten opzichte van andere runderen.
Door hun grotere geboortekanaal kunnen ze gezonde kalveren ter wereld
brengen met weinig menselijke tussenkomst. Hun melk is verrijkt met een
hoog percentage botervet, waardoor hun nakomelingen zich sneller
ontwikkelen. Longhorn vaarzen zijn natuurlijke moeders die hun kalveren
goed in de gaten houden en zelfs jonge kalveren beschermen tegen barre
weersomstandigheden.

Hoewel Longhorn-stieren bekend staan om hun enorme aanhangsels,
hebben de vrouwtjes ook hoorns. Hun hoorns zijn een evolutionair
geschenk, ontworpen ter verdediging, maar ze contrasteren met de
vriendelijke aard van het dier. Met de juiste voeding en verzorging
socialiseren Longhorns goed met hun verzorgers. Vanwege zijn hoorns mag
het rund echter niet zonder toezicht met jonge kinderen omgaan.

Texas Longhorn Gebruikt

Longhorns produceren voedzame melk voor hun kalveren, maar hun
melkproductie is lager dan die van andere rassen zoals de Holstein. De
meeste veeboeren fokken de koeien voor hun vlees, en sommigen gebruiken
ze in rodeo’s, parades en andere tentoonstellingen. Longhornvlees is
mager, bevat veel eiwitten en wordt verrijkt door het grasgevoerde dieet
van het dier. Wanneer een volwassen Longhorn sterft, worden de hoorns en
schedels verkocht aan verzamelaars en consumenten die een Zuidwesters
aandenken voor in hun huis op prijs stellen.

Longhorns zijn gemakkelijk te trainen en toleranter ten opzichte van
menselijke ruiters dan andere runderen. In Texas is het vee vaak te zien
bij sportevenementen en politieke bijeenkomsten.

Texas Longhorn Verschijning
& Rassen

Vergeleken met andere rassen zijn Texas Longhorns langer en slanker.
Ze kunnen tot 1,80 m lang worden bij de schouders, maar het meest
opvallende kenmerk zijn hun majestueuze hoorns. De gemiddelde lengte van
de hoorns is ongeveer 100 inch, maar de recordbrekende hoorns van M
Arrow Cha-Ching zijn 129,5 inch lang. De hoorns van de runderen kwamen
hen goed van pas toen ze als wilde dieren over het Noord-Amerikaanse
continent zwierven. Ze gebruikten hun aanhangsels om roofdieren af te
schrikken terwijl ze in de velden graasden. Hoewel sommige stieren in
een groep op een boerderij ze kunnen gebruiken om dominantie te
vestigen, gebruiken Longhorns ze meestal niet om andere dieren of mensen
aan te vallen.

Longhorns komen voor in verschillende kleuren en patroonvariaties, en
het is onwaarschijnlijk dat u er twee vindt die op elkaar lijken. Ze
kunnen een effen kleur hebben zoals rood, wit of zwart, of ze kunnen
vlekken of strepen hebben.

Texas Longhorn
Populatie/Distributie/Habitat

Hoewel hun leefgebied in de 18e en het begin van de 19e eeuw beperkt
was tot de zuidwestelijke gebieden van de Verenigde Staten, hebben de
Longhorns nu leefgebieden over de hele wereld. Ze komen het meest voor
in Noord-Amerika, vooral in de westelijke staten en Canada, maar ze
leven ook in Zuid-Amerika, Australië en Afrika. Door de
beschermingsinspanningen in het begin van de 20e eeuw blijft de
populatie van de runderen toenemen. Ze staan echter nog steeds op de
kritieke lijst van bedreigde diersoorten, en ze zijn niet talrijk genoeg
om hele landen van melk of rundvlees te voorzien.

Zijn
Texas Longhorns goed voor kleinschalige landbouw?

Met hun relaxte persoonlijkheid en hun voorliefde voor sociale omgang
met mensen zijn Longhorns uitstekende dieren voor kleinschalige
landbouw. Ze hebben echter uitgestrekte weilanden nodig om te grazen en
zijn dus niet geschikt voor een kleine boerderij. Hun melkproductie is
minder gewenst dan die van andere rassen, maar sommige kleine boeren
trainen ze voor tentoonstellingen en openbare evenementen. De Texas
Longhorn is een evolutionair wonder dat de kansen heeft overwonnen en
blijft een geliefd ras onder veeboeren, dierenliefhebbers en mensen van
alle leeftijden. Dankzij de opmerkelijke beschermingsinspanningen in de
20e eeuw zal de Longhorn tot ver in de toekomst blijven floreren.

: Quinn Calder,