Sommige verhalen gaan niet dood. In plaats daarvan krijgen ze pootjes
op basis van anekdotes, zoals het verhaal dat de achterneef van de beste
vriendin van je tante vertelt en zweert dat het waar is. Dat is het
geval met de mythe dat kalkoenen verdrinken in de regen. De oorsprong
ervan heeft te maken met een verkeerde identificatie en een ongelukkige
associatie die al deze vogels genadeloos op de kast jaagt. Laten we het
voor eens en altijd rechtzetten over deze moedige vogel.
De mythe over verdrinkende
kalkoenen
De mythe over kalkoenen die in de regen verdrinken heeft een duistere
oorsprong. Je moet toegeven dat de vogel eruitziet met zijn kale kop en
de baard van de mannetjes. Dat zegt nog niets over zijn staart en het
dwaze geluid dat hij maakt. Al deze dingen hebben ertoe bijgedragen dat
veel mensen kalkoenen als domme dieren beschouwen. Alleen al het
invoeren van de soort in Thesaurus.com levert een overvloed aan
vogelbeledigingen op, zoals:
- Dimwit
- Buffon
- Clown
- Domkop
Over een imagoprobleem gesproken!
Het verhaal gaat dat kalkoenen zo dom zijn dat ze niet eens weten
wanneer ze uit de regen moeten komen. In plaats daarvan kijken ze op en
vergeten ze hun snavel te sluiten, terwijl hun slokdarm zich met water
vult tot hun onvermijdelijke ondergang. De mythe klinkt zelfs
potsierlijk zonder de feiten uit te diepen. Het doet ons denken aan het
verhaal van de oude man dat je een uil kunt wurgen door rondjes te lopen
rond een boom waarin hij zit.
Ontmaskeren met Anatomie
Alleen al de suggestie dat een kalkoen naar de hemel zou kijken is
vol van verkeerde informatie. Je hoeft maar naar de kop van de vogel te
kijken om te begrijpen waarom. Zoals veel vogels en andere dieren hebben
kalkoenen ogen aan de zijkanten van hun kop. Het geeft een prooidier een
breder gezichtsveld om hem te helpen nog een dag te leven door aan een
zekere dood te ontsnappen.
Aan de andere kant hebben roofdieren, zoals coyotes, uilen en vossen
– ook mensen – naar voren gerichte ogen. Daardoor kunnen ze zich
concentreren op hun prooi en vergroten ze hun kansen op succes bij de
jacht. Als een kalkoen geïnteresseerd zou zijn in de regen, zou hij zijn
kop buigen zodat hij met één oog kan zien wat er boven gebeurt, maar
toch niet veel regenwater kan opvangen met zijn snavel.
Tamme vs. Wilde kalkoenen
We moeten ook een onderscheid maken tussen wilde en tamme kalkoenen.
De eerste is een soort die goed is aangepast aan zijn ecologische rol.
Hij heeft een uitstekend gezichtsvermogen, overdag. Hij kan in een
noodsituatie tot 60 km/u rennen. Wilde kalkoenen zijn erin geslaagd om
goed samen te leven met mensen. Je ziet ze net zo goed in de
buitenwijken als op de akkers. Ze deinzen ook niet terug voor mensen,
als ze ermee geconfronteerd worden.
Zet deze vogel eens af tegen de tamme. De laatste hoeft zich meestal
geen zorgen te maken over roofdieren. Zij krijgen genoeg voedsel en
water om vet te worden zonder dat zij overtollige energie hoeven te
verbruiken. Tamme kalkoenen hoeven zich zelfs geen zorgen te maken over
andere vogels die met hen opgesloten zitten, omdat hun sporen en snavels
getrimd zijn. Het is bijna alsof je met twee verschillende soorten te
maken hebt.
Tetanische Torticollar
Spasmen (TT)
Dit onderscheid komt aan de orde wanneer we kijken naar iets dat
wellicht de mythen en verhalen over verdrinkende kalkoenen heeft
aangewakkerd. Tetanische torticollar spasmen (TT) beschrijven een
neurologische aandoening die bij gedomesticeerde vogels wordt
waargenomen. Dieren met deze aandoening kunnen hun kop omhoog houden in
wat lijkt op een kalkoen, gefascineerd door de regen die erop valt. Ze
kunnen tot een minuut duren.
Iemand die niet met deze aandoening vertrouwd is, zou kunnen denken
dat de kalkoen zich gedraagt, nou ja, als een kalkoen en niet de
voorzorgsmaatregelen neemt om zichzelf tegen verdrinking te beschermen.
Dat zou de anekdotes kunnen verklaren die je over deze bizarre mythe
hoort. Bedenk wel dat we het hier over tamme kalkoenen hebben en niet
over wilde. Die kant van de medaille vertelt een ander verhaal.
De rol van habitat
Wilde kalkoenen leven in een grote verscheidenheid van habitats,
waarbij de voorkeur uitgaat naar bossen. Je ziet ze echter ook op
plaatsen waar het veel kan regenen, zoals moerasgebieden. De logica zegt
ons dat als het om “domme kalkoenen” zou gaan, zij niet in deze habitats
zouden leven of op andere plaatsen waar het veel regent. Dat is zeker
niet het geval bij Florida wilde kalkoenen die in moerassen leven.
Maar dat brengt ons ook bij een ander groot verschil tussen wilde en
tamme vogels.
Roosteren in de Bomen
Wilde kalkoenen slapen uit noodzaak in bomen. Het is hun verdediging
tegen roofdieren. Vergeet niet dat wilde vogels korte vluchten kunnen
maken, terwijl tamme vogels dat niet kunnen. Dat feit speelt ook een rol
als je het effect van het seizoen op dit gedrag bekijkt.
Tijdens de wintermaanden zoeken wilde kalkoenen naaldbomen als
dekking als de loofbomen kaal zijn. Dat suggereert enige intelligentie
over het weer.
Laatste gedachten
De mythe over kalkoenen die verdrinken in de regen is gewoon dat, een
verhaal zonder basis. Het klopt op vele niveaus niet, te beginnen met de
anatomie van de vogel. Het is essentieel om evolutie op de voorgrond te
houden in deze discussies. Als een gedrag geen overlevingskans heeft,
zullen dieren die het vertonen binnen enkele generaties uitsterven.
Immers, niemand zou leven om deze nutteloze eigenschap door te
geven.
: Piqsels