IJslandse Kip: Feiten, gebruik, oorsprong en kenmerken

De IJslandse kip is een zeldzaam landras dat oorspronkelijk uit
IJsland komt. Landrace kippen voldoen niet aan rasstandaarden, maar
worden gefokt om bestand te zijn tegen plaatselijke omstandigheden en
vertonen eigenschappen zoals foerageergedrag en het ontwijken van
roofdieren. IJslandse kippen zijn een klein ras dat bedreven is in het
foerageren in weilanden en bossen. De meeste kippenboeren fokken de
vogels voor hun eieren, maar de hanen worden ook geslacht voor hun
vlees. Er zijn nog maar een paar duizend IJslandse kippen in IJsland, en
sommige boeren in de Verenigde Staten gebruiken het ras, maar hun
populatiestatus blijft bedreigd.

Snelle feiten over
IJslandse kippen

Rasnaam IJslandse Kip
Plaats van Oorsprong IJsland
Gebruikt Eieren, zelflandbouw
Haan (mannelijk) Maat 4,5-5,25 pond
Hen (vrouw) Grootte 3-3,5 pond
Kleur Alle verenkleedkleuren, rode gezichten
Levensduur 10-15 jaar
Tolerantie voor het klimaat Koude klimaten
Zorgniveau Minimaal
Productie 15 eieren/maand
Winter seizoen Legt meer dan andere rassen

Oorsprong van IJslandse kip

In de tweede helft van de 9e eeuw arriveerden Noorse kolonisten op
IJsland met hun vee. De wilde Noordse kippen konden het ijskoude klimaat
goed verdragen, en uiteindelijk werden zij de dominante kip op het
eiland na honderden jaren van fok- en selectiemethoden. In de jaren 1930
werden Leghorn-kippen naar IJsland geïmporteerd en gekruist met inheemse
IJslandse vogels om de vleesproductie te verhogen. Aan het eind van de
jaren 1950 waren de IJslandse vogels bijna uitgestorven, maar een groep
bezorgde fokkers hielp in de jaren 1970 hun aantal te verhogen. De
kippen werden naar verschillende andere landen zoals de Verenigde Staten
geëxporteerd om de populatie te vergroten.

Kenmerken van IJslandse kip

In tegenstelling tot zwaardere rassen die niet kunnen vliegen, zijn
IJslandse kippen acrobatische vogels die kunnen wegvliegen als ze bang
zijn. Korte hekken vormen geen obstakel voor de kleine vogel, en ze
springen zonder veel moeite over hekken. Het zijn scharrelkippen die
veel ruimte nodig hebben om voedsel te zoeken, en ze zijn niet geschikt
voor boeren of commerciële bedrijven die hun kippen opsluiten.

In de Verenigde Staten komen IJslandse kippen steeds meer voor op
boerderijen, omdat de vogels praktisch zelfvoorzienend zijn. Ze
foerageren voor hun voedsel en hebben alleen ‘s nachts bescherming nodig
tegen roofdieren. In noordelijke klimaten waar de winters onder nul
liggen, is de IJslandse vogel helemaal op zijn plaats. Hun eierproductie
is niet zo hoog als die van sommige commerciële leghennen, zoals de
Leghorn, maar ze kunnen ook in de winter eieren leggen en produceren
meestal zo’n 180 eieren per jaar. Landras kippen hebben verschillende
voordelen ten opzichte van hun meer populaire rivalen. Vergeleken met
commerciële rassen die strenge normen volgen, zijn IJslandse kippen
genetisch diverser. Na eeuwen van natuurlijke selectie en beperkte
menselijke inmenging heeft het IJslandse ras zich ontwikkeld tot een
geharde foerageerhaan die in staat is te overleven in een ruw landschap.
IJslandse kippen staan bekend om hun vermogen om te broeden, en kleine
boeren hebben geen broedmachine nodig als ze IJslandse kuikens
grootbrengen.

Gebruikt

IJslandse kippen worden door kleine boeren in de eerste plaats
gebruikt voor de productie van eieren, maar hun vlees wordt als
smaakvoller beschouwd dan commerciële producten, en sommige boeren
slachten hun hanen voor het vlees. Voor gezinnen die lange winters
kennen, zijn IJslandse kippen van onschatbare waarde om elke maand
middelgrote eieren te leveren. Omdat ze foerageren op insecten, rottend
materiaal, zaden en ander organisch lekkers, hebben ze geen commercieel
voer nodig. Als boer of kweker kunt u uw kosten verlagen met IJslandse
vogels omdat de kuikens kunnen worden uitgebroed zonder broedmachines of
menselijke hulp.

Verschijning en variëteiten

Landrace kippen, zoals de IJslandse, worden gefokt op specifieke
kenmerken en niet zozeer op uiterlijk. Ze kunnen zwart, gespikkeld,
bruin, wit, en tal van andere kleurencombinaties zijn. Hun patronen zijn
ook gevarieerd, en sommige hennen en hanen hebben een kuif van veren op
hun kop, terwijl andere dat niet hebben. Ze hebben allemaal een rood
gezicht, witte oorlellen, en leggen alleen witte of crèmekleurige
eieren. De meeste IJslandse vogels hebben een enkele kam, maar andere
hebben andere stijlen zoals de boterbloemkam. Alle raszuivere IJslandse
kippen hebben vederloze poten, en fokkers kunnen gemengde rassen eruit
pikken als ze de poten inspecteren.

De huidige koppels IJslandse scharrelkippen zijn terug te voeren op
de vier lijnen die door kippenfokkers in IJsland zijn ontwikkeld. De
vier IJslandse kippensoorten zijn de Hlesey-lijn, de Behl-lijn, de
Husatoftir-lijn en de Sigrid-lijn. De lijnen vertonen genetische
verschillen, maar de vogels van elke lijn zien er doorgaans hetzelfde
uit. Ze hebben allemaal verschillende kleuren en kenmerken. Aangezien de
genenpool van IJslandse kippen beperkt is, streven fokkers met een goede
reputatie ernaar om het fokdierenbestand divers te houden en inteelt tot
een minimum te beperken.

Bevolking/Distributie/Habitat

Er leven slechts enkele duizenden, mogelijk minder dan 5.000,
IJslandse kippen in IJsland. In de Verenigde Staten zijn er kleine
aantallen IJslandse kippen die gebruikt worden door boeren en kleine
boeren, maar de soort heeft zich niet voldoende verspreid om ze uit de
bedreigde status te halen. Er zijn echter tekenen dat IJslandse kippen
steeds meer geaccepteerd worden door milieubewuste boeren die de
voorkeur geven aan historische kippen boven commerciële rassen. De
recente “erfgoedrage” onder huiseigenaren heeft geleid tot een grotere
acceptatie van scharrelkippen, die gezonder en sterker zijn dan in massa
geproduceerde rassen.

Zijn
IJslandse kippen goed voor kleinschalige kippenhouderij?

IJslandse kippen zijn opmerkelijke dieren die kunnen overleven op een
wild, gevarieerd dieet en die hun jongen zonder hulp groot kunnen
brengen. Ze zijn ideaal voor kleinschalige boeren die de beschikking
hebben over veel land om te foerageren. Ze hebben ‘s nachts een
kippenhok nodig als bescherming, maar overdag kunnen ze zonder toezicht
rondscharrelen. Omdat het trekvogels zijn, reageren ze niet goed op hoge
temperaturen en moeten ze in warmere streken beschutting krijgen. Het
zijn geen scharrelkippen, maar ze zijn volgzaam tegenover mensen en
raken vaak dol op hun eigenaars. Met een indrukwekkende levensduur kan
de IJslandse kip u jarenlang vermaken en voor overvloedige eieren
zorgen.

: Critterbiz,