Hoe lang leven Duitse Herders? (Gemiddelde Levensduur Gegevens & Feiten)

Hoe lang leven Duitse Herders? (Gemiddelde Levensduur Gegevens &
Feiten)

De Duitse Herder is een zeer populair hondenras: in feite is het het
op één na populairste ras in de VS. Hij is trouw, lief voor het gezin,
energiek en speels. Helaas, zoals de meeste hondenrassen, leven ze niet
zo lang als hun eigenaren zouden willen. Factoren zoals erfelijke
aandoeningen, de voedingskwaliteit van hun voeding, en het niveau van
lichaamsbeweging, en zelfs het geslacht, kunnen een rol spelen in hoe
lang uw GSD leeft.

Wat is de
gemiddelde levensduur van een Duitse Herder?

Hoewel het waar is dat veel factoren bepalen hoe lang een Duitse
Herder leeft, kan het nuttig zijn om te weten wat de gemiddelde leeftijd
is die een Duitse Herder bereikt. Van Duitse Herders wordt verwacht dat
ze tussen de 7 en 14 jaar oud worden, maar sommigen worden 18 jaar of
mogelijk zelfs ouder – niet alle leeftijden van honden worden immers
geregistreerd. Aan de hand van dit cijfer kunnen we bepalen dat het ras
in de meeste gevallen tussen de 10 en 12 jaar oud zou moeten worden.

Waarom
leven sommige Duitse Herders langer dan andere?

Er is een groot verschil tussen 7 en 14 jaar, en deze variant is meer
uitgesproken dan bij veel andere hondenrassen, dus wat zijn de redenen
dat sommige GSD’s zoveel langer leven dan andere?

1. Voeding

Honden hebben een groot aantal vitaminen en mineralen nodig, waarvan
eiwit een van de belangrijkste is. Hoewel aan alle essentiële
voedingsbehoeften van een hond moet worden voldaan, moet u binnen de
aanbevolen calorie-inname blijven om te voorkomen dat uw hond te zwaar
wordt en de daarmee gepaard gaande gezondheidsproblemen krijgt. Sommige
studies suggereren dat honden die magerder blijven gemiddeld 25% langer
leven dan andere honden. Bovendien kan slechte voeding leiden tot
ziektes en gezondheidsklachten die de levensduur van een Duitse Herder
verkorten.

2. Milieu en voorwaarden

Net als mensen kunnen honden nadelige gevolgen ondervinden van
omgevingsfactoren. Omdat ze zo klein zijn, kunnen giftige stoffen in
veel kleinere hoeveelheden dodelijk zijn, en sommige honden hebben de
neiging om alles met hun bek te onderzoeken. Ze kunnen chemische stoffen
uit meststoffen en zelfs schoonmaakmiddelen in huis binnenkrijgen. Na
verloop van tijd stapelen deze giftige stoffen zich op en kunnen ze
ziektes veroorzaken die hun leven verkorten.

Extreme temperaturen, buiten staan in de regen en extreme hitte
kunnen ook invloed hebben op het welzijn van uw pup en een verandering
in zijn gezondheid teweegbrengen.

3. Reden voor het fokken

Honden die gefokt worden voor shows en tentoonstellingen hebben de
neiging zwaarder en strenger gefokt te worden. Dit zorgt voor een
toename van genetische aandoeningen die veel voorkomen in het ras. In
feite worden tentoonstellings Duitse Herders meestal gefokt om groter en
gedrongener te zijn, en deze eigenschappen betekenen dat honden meer
vatbaar zijn voor problemen zoals gewrichtsdysplasie. Gewrichtsdysplasie
beperkt op zijn beurt de mobiliteit van de hond en verkort daardoor zijn
levensduur. GSD’s die als huisdier worden gefokt hebben niet
noodzakelijkerwijs dezelfde extreme eigenschappen en hebben meer kans op
een langer en gezonder leven.

  • Zie ook: 13 Hartverscheurende Puppy Molen Statistieken & Feiten
    om te Weten

4. Huisvesting

Net als milieufactoren kan de kwaliteit van de huisvesting van een
hond van invloed zijn op zijn levensverwachting. Als een hond
binnenshuis leeft, wordt hij minder snel blootgesteld aan giftige
stoffen en extreme weersomstandigheden. Ook is de kans op ernstige
ongelukken kleiner. Een binnenhond, die toch voldoende beweging krijgt,
heeft de meeste kans op een lang leven.

5. Maat

Extra gewicht is niet goed voor een hond. Het beperkt hun mobiliteit
en verhoogt het risico op ziekten en aandoeningen zoals suikerziekte,
ademhalingsproblemen en hartklachten. Sommige honden hebben meer aanleg
om zwaarder te worden dan andere, en sommige honden worden van nature
groter geboren dan andere. Hoe groter de hond, hoe groter de kans dat
hij sterft voordat hij de optimale leeftijd heeft bereikt.

6. Geslacht en
Neutreringsstatus

Er zijn aanwijzingen dat bij ongecastreerde honden die niet zijn
gesteriliseerd of gecastreerd, de reu iets langer leeft dan de teef. Bij
gesteriliseerde honden leven de vrouwelijke honden echter gemiddeld twee
jaar langer dan de mannelijke.

7. Genen

In sommige landen, zoals Duitsland, moeten GSD’s gezondheidscontroles
en bepaalde screeningsprocessen ondergaan voordat ze gefokt worden,
terwijl dit in andere landen niet nodig is. Hoewel deze controles niet
garanderen dat een Duitse Herder vrij zal blijven van dergelijke
aandoeningen, verhogen ze wel de kans op een gezondere hond. Waar
mogelijk, zou je een fokker moeten vinden die deze controles op de
ouderdieren uitvoert voordat ze fokken, omdat het je het vroege hartzeer
en de dierenartsrekeningen kan besparen van een hond met aandoeningen
zoals degeneratieve myelopathie, heupdysplasie, en epilepsie, die
allemaal vaker voorkomen bij het Duitse Herder ras.

8. Fok geschiedenis

Dubieuze fokkers negeren niet alleen de screening- en
gezondheidscontroles, maar laten hun honden ook vaak een constante
cyclus van puppy-nesten voortbrengen en geven minder om het welzijn van
hun dieren dan betere fokkers.

9. Gezondheidszorg

U moet uw hond altijd regelmatig laten controleren, ongeacht het ras,
en als uw puppy of volwassen hond symptomen vertoont van mogelijk
ernstige aandoeningen, moet u hem naar de dierenarts brengen. Sluit een
hondenverzekering af om de kosten te helpen dekken, want een slechte
gezondheidszorg verkort het leven van een hond.

De 6 levensfases van een
Duitse Herder

Het kan helpen om te weten in welke levensfase uw GSD zich bevindt,
en wat u de komende maanden en jaren kunt verwachten. De 6 levensfases
van dit intelligente en loyale hondenras zijn:

  • Neonatale fase: Dit is de zeer jonge puppy fase
    wanneer de GSD volledig afhankelijk is van zijn moeder. Geboren met
    gesloten ogen, opent de GSD zijn ogen rond de 10 dagen en zal tot die
    tijd eigenlijk niet veel meer doen dan eten en slapen.
  • Overgangsfase: Als de oogjes eenmaal open zijn,
    staat dit bekend als het overgangsstadium en begint de jonge pup zich
    bewust te worden van zijn omgeving. Deze fase duurt ongeveer een week en
    de puppy is nog steeds sterk afhankelijk van zijn moeder, maar begint
    zijn omgeving, zijn nestgenoten en de mensen rondom hem op te
    merken.
  • Socialisatie: Zodra een pup gewend is geraakt aan
    zijn omgeving, zal het meer gaan onderzoeken. In het bijzonder zal het
    zijn nestgenoten beginnen te ontmoeten, waar het voordien alleen contact
    had met zijn moeder. Hij zal ook mensen en mogelijk andere katachtigen
    beginnen te ontmoeten. Dit is een belangrijk deel van het leven van de
    puppy en kan helpen bepalen hoe sociaal hij is en hoe goed hij met
    andere dieren overweg kan.
  • Juveniel: Van 3 tot 6 maanden oud, is uw puppy in
    zijn jeugdfase. Hij zal willen ruiken en ontdekken en zal veel actiever
    worden. Dit is ook de tijd waarin een puppy begint te leren wat
    aanvaardbaar en wat onaanvaardbaar gedrag is. Beschouw uw jonge puppy
    als een jonge tiener, dus verwacht dat grenzen worden verlegd en dat de
    aandacht snel verslapt. Als je het einde van de jeugdfase nadert, zal je
    GSD ook seksueel volwassen worden.
  • Adolescent: De puberteit is het moment waarop een
    Duitse Herder seksueel volwassen wordt. Als de hond niet gesteriliseerd
    of gecastreerd is, zullen zijn hormonen ervoor zorgen dat hij zowat
    alles probeert te bestijgen, terwijl de teef voor het eerst loops kan
    worden. Het kan er ook voor zorgen dat ze op zoek gaan naar seksuele
    ontmoetingen buiten het huis, wat betekent dat een puberende GSD geneigd
    is te proberen te ontsnappen.
  • Volwassen: Een Duitse Herder wordt tussen de twee
    en drie jaar oud als volledig volwassen beschouwd. De training en
    socialisatie die je tijdens de eerdere stadia hebt geïntroduceerd,
    zullen nu echt hun vruchten afwerpen, waardoor je harde werk de moeite
    waard zal zijn.

Hoe je de
leeftijd van je Duitse herder kunt bepalen

De meest effectieve manier om de leeftijd van een Duitse Herder te
bepalen is aan het gebit. Een puppy heeft geen tanden tot de leeftijd
van ongeveer 4 weken. Tussen 4 en 8 weken heeft hij ongelooflijk scherpe
en dunne tanden, en met acht weken beginnen de permanente volwassen
tanden te groeien. Puppy’s met een blijvend gebit zonder beschadigingen
zijn meestal tussen twee maanden en één jaar oud, terwijl bij éénjarige
honden wat vlekken op de tanden achter in de bek beginnen te ontstaan.
Tegen vijf jaar zal een hond heel wat tandsteen hebben en tegen tien
jaar zal uw GSD gebarsten en gebroken tanden hebben.

Conclusie

Duitse Herders zijn een van de meest populaire hondenrassen in de
wereld, en vooral in de VS, waar ze worden gefokt voor tentoonstellingen
en als gezelschapsdieren. In de meeste gevallen kan men verwachten dat
ze tussen de 10 en 12 jaar oud worden, hoewel vele factoren de
levensduur van uw huisdier GSD beïnvloeden.

Dendoktoor,