Hoe etiketten en ingrediëntenlijsten van dierenvoeding te lezen:
Voeding en waar je op moet letten
Bepalen wat er in het voedsel van uw huisdier zit is belangrijk. Niet
alleen geeft het u een goede indicatie van wat voor soort voedsel uw
huisdier dagelijks eet, maar het zal u ook helpen te bepalen of dit
soort voedsel goed is voor uw huisdier qua voedingswaarde. Het lezen van
de etiketten kan lastig zijn, en veel dierenvoedingsmerken gaan niet in
detail in op de betekenis van de ingrediënten voor uw huisdier. In
sommige gevallen kan het lezen van de etiketten extra lastig zijn omdat
de fabrikanten wetenschappelijke namen voor de ingrediënten hebben
gebruikt.
Wij hebben dit artikel samengesteld om u te helpen bij het lezen en
begrijpen van etiketten van dierenvoeding, zodat u niet in verwarring
hoeft te raken bij het uitzoeken hoe u bepaalde aspecten van de voeding
van uw huisdier moet lezen en identificeren.
Hoe etiketten van
dierenvoeding te lezen
Bijna alle voedingsmiddelen voor gezelschapsdieren hebben dit soort
opmaak op het etiket:
- Product van merknaam.
- Hoeveelheid van het product (gewicht of volume).
- De gegarandeerde analyse of het voedingsgehalte.
- Ingrediënten in oplopende volgorde van gewicht.
- Voedingsadvies.
- Certificaat en adres van de fabrikant.
- Een calorie verklaring.
1. Product van merknaam.
De productnaam is de grootste gedrukte zone op een
dierenvoederetiket. U zult gemakkelijk kunnen bepalen naar welk merk
dierenvoeding u op zoek bent. Afhankelijk van het type diervoeding kan
er ook een tweede rubriek zijn die aangeeft voor welk doel het voer is
samengesteld, zoals voeding voor oudere honden of katten. Dit zal ook
helpen bepalen wat de totale voedingsinhoud van het voer zal zijn.
2. Hoeveelheid
van het product (gewicht of volume).
De hoeveelheid en het volume van het product staan in een hoek op het
voor- en achteretiket van het levensmiddel. Hierop staat hoeveel de
inhoud weegt, zodat u kunt bepalen hoe lang het voedsel houdbaar zal
zijn. U kunt ook een kosten-per-pond-test doen om te zien of dit voedsel
aan uw prijs-kwaliteitsnormen voldoet.
3. De
gegarandeerde analyse of het voedingsgehalte.
Veel staten hebben een verordening waarin staat dat de fabrikant een
duidelijke indicatie moet geven van het minimumaantal voedingsstoffen
dat het voer voor gezelschapsdieren bevat. De gegarandeerde analyse
wordt gewoonlijk berekend op de website van de FDA. Dit gedeelte op het
etiket zal in tabelvorm zijn en u voorzien van percentages, kilo’s, en
bepaalde calorieën die elk bestanddeel bevat. Zoals het minimale en
maximale vetpercentage als het voer als “vetarm” wordt bestempeld.
4.
Ingrediënten in opklimmende volgorde van gewicht.
De ingrediëntenlijst is het belangrijkste deel van het etiket, omdat
hier wordt aangegeven welke ingrediënten en additieven of
conserveringsmiddelen in het levensmiddel zitten. Het eerste ingrediënt
op het etiket komt in grotere hoeveelheden voor dan de andere
ingrediënten die volgen.
5. Aanwijzingen voor het
voederen.
In de voedingsaanwijzing staat hoeveel voer u uw huisdier moet geven,
afhankelijk van zijn gewicht. Soms gaat dit deel van het etiket in
detail en houdt het ook rekening met de leeftijd en de levensfase van uw
huisdier. De Association of American Feed Control (AAFCO) is meestal
gecertificeerd om aan te tonen dat de voedingsrichtlijnen professioneel
zijn overwogen voor uw huisdier.
6. Certificaat en adres
van de fabrikant.
Het certificeringsetiket vertelt u of het voer is geëvalueerd en
goedgekeurd door een geregistreerde organisatie voor dierenvoeding.
Enkele veel voorkomende voorbeelden van certificering op etiketten van
honden- en dierenvoeding zijn CE, FDA of ISO. Dierenartsen,
voedingsdeskundigen en fabrikanten van diervoeding zijn verplicht om het
voedsel voor uw huisdier te certificeren, zodat u weet dat het is getest
en gereguleerd door een gerenommeerde bron.
7. Een calorie verklaring.
De calorievermelding heeft ruwweg betrekking op de hoeveelheid vet in
het levensmiddel, en in sommige gevallen op de niet-caloriehoudende
ingrediënten zoals water en vezels. De calorievermelding moet worden
uitgedrukt als “kilocalorieën per kilogram”. De metrieke eenheid
varieert echter naar gelang van de productiestaat. De calorievermelding
geeft bij benadering aan hoeveel calorieën (kcal) er per kop of portie
in het voer voor gezelschapsdieren zitten.
Hoe ingrediëntenlijsten te
lezen
De ingrediënten moeten worden vermeld in afnemende volgorde van
gewicht. De ingrediënten worden afzonderlijk vermeld en volgens de
AAFCO-voorschriften mogen de termen die een geheel van ingrediënten
beschrijven, niet worden aangeduid met “dierlijke eiwitproducten”, omdat
daarmee niet wordt aangegeven welke specifieke ingrediënten in het
voeder voor gezelschapsdieren zijn verwerkt. De ingrediënten moeten
worden vermeld met hun gewone of ongewone naam en de AAFCO heeft een
gedetailleerde lijst van ingrediënten, hun gewone namen, en wat ze
bevatten.
Bijproducten zijn ook een veel voorkomend additief in voer voor
gezelschapsdieren in de vorm van bloed, hersenen, beenderen, maag en
lever van het dier die als hoofdingrediënten worden vermeld. Deze
bijproducten worden meestal aangeduid met de naam “vleesmeel” of elk
ander eiwithoudend voeder met het woord “meel” aan het eind. Voedsel
voor gezelschapsdieren heeft meestal een etiket met kip, vis, rundvlees
of groenten, dat u een goede indicatie kan geven van wat het
hoofdingrediënt van het voer is. Kip is een veelgebruikt
smaakversterkend ingrediënt in zowel honden- als kattenvoer.
Knaagdierenvoeders (zoals hamsters of cavia’s) hebben meestal geen
tweede rubriek met het hoofdingrediënt of de smaak van het voer.
Analyse van het
ingrediëntenlabel
Het eerste ingrediënt op het etiket geeft het ingrediënt aan dat de
grootste waarde heeft in het levensmiddel. De eerste zin op het
ingrediëntenetiket toont de meest actieve en prominente ingrediënten in
het levensmiddel. De laatste paar ingrediënten onderaan de lijst komen
in kleine waarden voor en vormen geen groot deel van het
levensmiddel.
Hier is een voorbeeld van een ingrediëntenlijst van het Hill’s
Science Selective Sensitive hondenvoer:
Kip, brouwersrijst, kippenmeel, gele erwten, gekraakte
parelgerst, volkoren sorghum, eiproduct, kippenvet, sojaolie, bruine
rijst, gedroogde bietenpulp, kippenleveraroma, melkzuur,
Varkensleveraroma, kaliumchloride, lijnzaad, gejodeerd zout, vitaminen
(vitamine E-supplement, L-Ascorbyl-2-Polyfosfaat (bron van vitamine C),
Niacinesupplement, Thiaminemononitraat, Vitamine A-supplement,
calciumpantothenaat, riboflavinesupplement, biotine, vitamine
B12-supplement, pyridoxinehydrochloride, foliumzuur, vitamine
D3-supplement), cholinechloride, taurine, mineralen (ijzersulfaat,
zinkoxide, kopersulfaat, mangaanoxide), Kopersulfaat, Mangaanoxide,
Calciumjodaat, Natriumseleniet), Gemengde Tocoferolen voor versheid,
Havervezels, Natuurlijke aroma’s, Beta-Caroteen, Appels, Broccoli,
Wortelen, Veenbessen, Groene Erwten.
Kip en brouwersrijst is het belangrijkste ingrediënt van dit voer.
Dit is ook de smaakmaker van het voer en komt in een groot percentage
voor, vandaar dat het bovenaan de ingrediëntenlijst staat.
Groene erwten vormen het kleinste deel van het voedsel omdat het als
laatste op de ingrediëntenlijst staat. Sporen van deze ingrediënten
worden in dit voedsel aangetroffen.
Kippenmeel is een bijproduct en het eigenlijke ingrediënt van dit
meel wordt niet gespecificeerd. Waarschijnlijk gaat het echter om
kippenlever en -afvalproducten die voedingswaarde zoals vitamine A
hebben.
De supplementen en additieven zijn moeilijker te lezen omdat ze onder
een wetenschappelijke of ongebruikelijke naam zijn geëtiketteerd. Dit
deel van de ingrediëntenlijst is niet al te belangrijk, maar het is
noodzakelijk om ervoor te zorgen dat deze moeilijk te lezen ingrediënten
niet overeenkomen met een schadelijk ingrediënt voor hond of kat. Het is
het beste om de ingrediëntenlijst door te nemen en ervoor te zorgen dat
de meeste ingrediënten gemakkelijk te begrijpen zijn.
Wat
is een Gegarandeerde Analyse van Voedsel voor Gezelschapsdieren?
De gegarandeerde analyse is een belangrijk onderdeel van het etiket
van het voer voor huisdieren. Deze geeft u een goede indicatie van de
maximale (max.) of minimale (min.) hoeveelheid vezels, vet, eiwitten en
vocht die het voer bevat. De gegarandeerde analyse is het
voedingsprofiel, en geeft de samenstelling van de basisvoedingsstoffen
van de voeding weer. Het geeft het gegarandeerde percentage
voedingsstoffen aan dat uw huisdier binnenkrijgt wanneer het dit voer
eet.
De Gegarandeerde Analyse op Hill’s Science Selective Sensitive
hondenvoer:
| Ruw Eiwit: | 21,0% min |
|---|---|
| Ruw vet: | 12,0% min |
| Ruwe vezels: | 4,0% max |
| Vochtigheid: | 10,0% max |
De min-waarde naast het voedingspercentage geeft de
minimumhoeveelheid ruw vet, ruw eiwit of ruwvezel aan die in het voer
wordt aangetroffen. Terwijl de max-waarde de maximale hoeveelheid vocht
in het voer aangeeft. In sommige gevallen wordt het woord “ruw” niet
voor het eiwit-, vet- of vezelgehalte gezet. Ruw’ eiwit is een maat die
wordt gebruikt om de hoeveelheid eiwit in het voer op te blazen.
Fabrikanten van huisdiervoer gebruiken het ruwe-eiwitgehalte om het
aantal koolhydraten in het voer te berekenen. Het is een mengsel van
eiwitmoleculen die reeds zijn opgedeeld in eenheden die peptiden worden
genoemd. Deze ruweiwitmoleculen komen vrij wanneer het dier de in het
voer geconsumeerde koolhydraten, lipiden en vetten verteert.
Het begrijpen van de
beschrijvende termen
Er zijn veel nieuwe verleidelijke onderverdelingen op het voedsel die
worden gebruikt om kopers te lokken naar natuurlijk of op senioren
gebaseerd voeder voor gezelschapsdieren, maar wat betekent dit nu
precies op een etiket van voeder voor gezelschapsdieren?
Biologisch: Het U.S. Department of Agriculture (USDA) ontwikkelt
momenteel enkele specifieke voorschriften voor de etikettering van
biologisch voedsel voor huisdieren. Als een voeder voor
gezelschapsdieren beweert biologisch te zijn, moet het kunnen voldoen
aan de vereisten inzake ingrediënten, productie en behandeling volgens
het National Organic Program van het USDA om officieel als biologisch te
worden beschouwd.
De basis van het biologische dierenvoer moet vrij zijn van:
- Kunstmatige conserveermiddelen, kleur- en smaakstoffen.
- Antibiotica en groeihormonen in vleesproducten.
De meeste hoogwaardige commerciële hondenvoeders voldoen aan de
voedingsrichtlijnen van de AAFCO en vermelden vulstoffen als laatste op
de ingrediëntenlijst. Er is enige discussie over de vraag of
“biologisch” hetzelfde is als “natuurlijk”, maar deze twee labels hebben
hun verschillen. Natuurlijk verwijst naar de omstandigheden waaronder de
planten werden geteeld of de manier waarop de dieren werden
grootgebracht.
Graanvrij: Sommige honden of katten met voedselovergevoeligheden
lijken het beter te doen op graanvrije diervoeding. Dit komt omdat
granen spijsverteringsproblemen of mogelijke allergieën kunnen
veroorzaken. Graanvrije diervoeding sluit alle vormen van granen en hun
bijproducten uit, zoals rijst, gerst en tarwe. Er is niet veel bekend
over de gezondheidsvoordelen van een graanvrij dieet, maar sommige
huisdieren lijken het beter te doen op deze formules.
Voor mensen geschikt hondenvoer: Dit label omschrijft het voedsel als
wettelijk eetbaar en goedgekeurd als een vorm van voeding voor mensen.
Het wordt over het algemeen gereguleerd door de FDA en USDA. Volgens de
AAFCO is een product alleen eetbaar voor mensen als alle ingrediënten in
het voer zijn vervaardigd, verpakt en bewaard volgens de federale
voorschriften. Dit betekent niet dat het voedsel een vervanging is voor
wat een mens kan eten, noch dat het veiliger of smakelijker is dan ander
voedsel voor huisdieren.
Nieuwe eiwitten: Dit betekent niet noodzakelijk dat de
eiwitingrediënten volledig nieuw zijn, maar wel dat het gaat om een meer
fancy en ongewone vorm van in het voer gebruikte eiwitten. Dit kunnen
eiwitten en hun bijproducten zijn van bizon, kangoeroe, konijn en elk
ander exotisch dier. Dit is een goede vervanger voor honden die moeite
hebben met het verteren van meer gangbare eiwitten zoals kip of
rundvlees.
Lite, caloriearm of vetarm: Om deze termen officieel te mogen
gebruiken, moet een diervoeding een merkbare vermindering van calorieën
of vet hebben in vergelijking met standaard diervoeding. De AAFCO eist
dat deze beschrijvende termen trouw zijn aan de naam en dat het
verminderingspercentage in calorieën of vetten duidelijk wordt
aangegeven. Dit soort voer wordt als “beter” beschouwd voor zwaarlijvige
honden of katten, omdat het gebrek aan calorieën en vet van enige
betekenis kan zijn voor gewichtsverlies.
Kwaliteit
versus twijfelachtige ingrediënten in dierenvoeding
Kwaliteitsingrediënten zijn voedingsmiddelen die in het voer zijn
verwerkt en waarvan bekend is dat zij de gezondheid en de voedingswaarde
van het dier ten goede komen. In honden- en kattenvoer wordt gezocht
naar eiwitten, omdat deze dieren een op vlees gebaseerd dieet eten.
Bedenkelijke ingrediënten zijn voedingsmiddelen die niet in de voeding
thuishoren omdat zij uit voedingsoogpunt onbelangrijk of overbodig
worden geacht. Vulstoffen en additieven zijn een goed voorbeeld van
twijfelachtige ingrediënten omdat ze geen enkel nut hebben in het voer
van uw huisdier.
Wat zijn de 4
etiketregels voor dierenvoeding?
- De 95% regel: Ongeveer 95% van het voer voor huisdieren moet bestaan
uit het genoemde ingrediënt, bijvoorbeeld ‘rund hondenvoer’. Het voer
moet dan voor 95% uit rundvlees bestaan. Het hoofdbestanddeel moet ten
minste 70% van het totale product uitmaken, rekening houdend met het
vochtgehalte. De AAFCO zegt dat de resterende 5% van de ingrediënten
nodig zijn voor de voeding. Dit kunnen vitaminen en mineralen zijn en
eventuele kleine sporen van andere ingrediënten. - De 25%-regel: Als diervoeding wordt geëtiketteerd als “kip en rijst”
of “lamschotel”. De ingrediënten moeten ten minste 25% van het gehele
product uitmaken. Als u het vochtgehalte in aanmerking neemt, moet het
voer een kwalificerende term bevatten, zoals “diner”, “schotel” of
“voorgerecht”. De combinatie van de genoemde ingrediënten moet 25% van
het product uitmaken en in dezelfde volgorde worden vermeld als op de
ingrediëntenlijst van het voeder voor gezelschapsdieren. - De ‘met’ regel: Een veelvoorkomend etiket op hondenvoer is het
‘Hondenvoer met rundvlees’. Het ingrediënt “met” moet 3% van het hele
product uitmaken. Het woord ‘met’ verandert het percentage van het
ingrediënt en het betekent niet dat het hondenvoer op dit primaire
ingrediënt is gebaseerd. Daarom is het belangrijk op de marketingtactiek
te letten, want het kan zijn dat u het voer koopt in de veronderstelling
dat het voer hoofdzakelijk uit een bepaald ingrediënt bestaat. - De smaakregel: Als op het etiket van het voeder voor
gezelschapsdieren staat dat het met rund- of kipsmaak is bereid, moet
een specifiek percentage van het product een algemene hoeveelheid van
het ingrediënt bevatten die in het voeder kan worden opgespoord. De
smaak moet ook in hetzelfde formaat voorkomen als het woord “rundvlees”
of “kip” op het etiket van het voer voor gezelschapsdieren.
Moet een
dierenvoeding gecertificeerd zijn?
Certificeringen van dierenvoeding worden in de voedingsindustrie
gebruikt om kopers meer informatie te geven over de wijze waarop de
voeding is geproduceerd. De AAFCO keurt huisdiervoer niet rechtstreeks
goed en heeft ook geen regelgevende bevoegdheid. Wel kan de voeding
worden getest en ontwikkeld door gecertificeerde dierenartsen, maar
huisdiervoeding hoeft niet door een organisatie te zijn goedgekeurd om
van goede kwaliteit of veilig te zijn. Certificeringen zijn dan ook niet
nodig, maar geven alleen extra informatie over de bijzonderheden van het
productieproces van het product.
Laatste gedachten
Het lezen van het etiket van het voer van uw huisdier zal na verloop
van tijd gemakkelijker worden. In het algemeen zijn de
ingrediëntenlijst, de gegarandeerde analyse en beschrijvende termen
(biologisch, graanvrij) de belangrijkste rubrieken op het etiket van het
voer voor uw huisdier. Door de verpakking door te nemen en de
belangrijkste elementen van het voer te begrijpen, kunt u gemakkelijk
bepalen of het voer de moeite waard is om aan uw huisdier te geven.
: Yuriy Golub,