Gehelmde parelhoen: Feiten, Gebruiken, Foto’s, Oorsprong &
Kenmerken
Gehelmde parelhoenders komen oorspronkelijk uit Afrika. Hun lichaam
lijkt op dat van patrijzen. Deze vogels worden in het wild in veel
verschillende omgevingen aangetroffen, waaronder savannebossen, droge
doornstruiken en landbouwgebieden. Ze kiezen gebieden waar ze
gemakkelijk toegang hebben tot water, dichte struiken voor dekking, en
bomen waar ze kunnen roesten.
De gehelmde parelhoen heeft een kop en gezicht zonder veren. De
bovenkant van hun kop heeft een geel of roodachtig benig, hoornachtig
vlies, waaraan zij hun gehelmde naam te danken hebben.
Hoewel er nog wilde populaties bestaan, worden deze vogels in
verschillende landen gedomesticeerd en gefokt voor hun vlees- en
eierproductie.
Snelle feiten over de
parelhoen
| Rasnaam: | Numida meleagris |
|---|---|
| Plaats van herkomst: | Afrika |
| Gebruikt: | Ongediertebestrijding; vlees- en eierproductie |
| Guinea Cock (man) Maat: | 15-28 inches lang; 1,9-3,8 pond |
| Guinea Hen (vrouwtje) Maat: | Vaak even groot en zwaar als mannetjes |
| Kleur: | Chocolade, parelmoer, paars, blauw, wit, grijs, zilver, pied, tan, ivoor |
| Levensduur: | 10-15 jaar |
| Klimaat tolerantie: | Warm en droog, maar aanpasbaar aan koude |
| Zorgniveau: | Laag |
| Eierproductie: | 6-7 per week |
| Dieet | Omnivoor |
Oorsprong van de parelhoen
Gedomesticeerde parelhoenders stammen af van de wilde soort aan de
Guinea-kust van West-Afrika. In de late 15th eeuw werden de
vogels in Europa geïntroduceerd. Kolonisten verspreidden ze vervolgens
over andere delen van de wereld, waaronder Noord-Amerika.
De naam van het ras, Numida meleagris, ontlenen parelhoenders aan de
combinatie van de oude Romeinse naam voor Afrika (Numida) en meleagris,
wat parelhoen betekent. Tenslotte lijkt de kraag op hun kop op een
helm.
Gehelmde parelhoen Kenmerken
U herkent deze vogels aan hun kale en felgekleurde kop met een enkele
hoornachtige kaak. Ze hebben halskwabben rond hun neusgaten. Elke voet
heeft drie tenen aan de voorkant en één aan de achterkant.
Ze kunnen vliegen, maar meestal alleen voor korte afstanden. Ze lopen
of rennen liever overal heen waar ze heen moeten of om aan gevaar te
ontsnappen.
Tijdens het broedseizoen of als ze zich bedreigd voelen, laten ze een
luide, harde roep horen. De mannetjes zullen zich vaak tegen
bedreigingen of indringers verzetten door hun veren op te pompen en hun
vleugels op te heffen.
Parelhoenders zijn aaseters en gebruiken hun snavels en poten om
voedsel te zoeken in de grond. In het wild eten ze insecten in de zomer
en zaden en bollen in de winter.
Het zijn sociale vogels die in grote groepen leven. Deze troepleden
helpen ook bij het grootbrengen van de jongen van verschillende moeders.
Ze werken samen om de troep te beschermen tegen roofdieren. In
achtertuinzwermen waarschuwen de vogels vaak voor naderende ei-etende
roofdieren door hun luide, alarmerende roep te laten horen. Ze kunnen
roofdieren met deze geluiden afschrikken en tegelijkertijd hun
verzorgers waarschuwen.
Gemuurde parelhoen Gebruik
Tegenwoordig worden parelhoenders als tamme vogels gehouden. Ze zijn
populair bij kuddebezitters omdat ze winterhard zijn en gemakkelijk te
houden.
Ze zijn een effectieve ongediertebestrijding. Ze worden gebruikt om
teken te bestrijden, waardoor het risico op de ziekte van Lyme voor hun
houders afneemt. Ze zijn ook bekend om het doden en eten van
knaagdieren, samen met een groot aantal andere insecten.
De vogels worden ook gehouden voor hun eier- en vleesproductie. Hun
vlees wordt beschreven als mals, wildachtig en mager. Hun eieren kunnen
net als kippeneieren worden gebruikt en gegeten.
Helmhoender Uiterlijk &
Rassen
Gehelmde parelhoenders hebben grote, ronde lichamen. Ze hebben een
donkergrijs en zwart verenkleed dat met wit is gevlekt. Hun kale kop en
gezicht hebben een rode, zwarte en blauwe kleur. Ze hebben afgeronde
korte vleugels en staarten. Hoewel deze vogels kunnen vliegen, geven ze
er de voorkeur aan te lopen of weg te rennen van gevaar.
Bij deze vogels komen verschillende kleurvariaties voor. Veel
voorkomende zijn:
- Parelgrijs: de oorspronkelijke kleur van de parelhoen
- Royal Purple: Donkergekleurd verenkleed dat paars lijkt in het
zonlicht, met pareling op de vleugels - Lei: Staalgrijs verenkleed met crème highlights
- Violet: Vergelijkbaar met Royal Purple maar zonder pareling
- Brons: Roodachtige tint over het donkere verenkleed gegoten
- Koper: Vergelijkbaar met brons maar met een violette vaas
- Blond: Zacht bruine kleur die half gevlekt is
- Ivoor: zacht geelbruin en wit verenkleed met pareling
- Koraal Blauw: Zacht blauwe kleur met blauwe veer randen en een paar
vlekken
Gehelmde parelhoender
Populatie
De populatie van de parelhoender is niet bedreigd. Ze zijn
geïntroduceerd in Brazilië, Australië, Europa en West-Indië. Ze worden
ook als huishoender gehouden door kudde-eigenaars in verschillende
landen, waaronder Noord-Amerika.
Het Handbook of the Birds of the World schat dat er wereldwijd meer
dan 1.000.000 individuen zijn. Deze soort is op de Rode Lijst van de
IUCN geclassificeerd als Least Concern. De populatieaantallen maken de
parelhoen tot een stabiele soort.
Zijn
parelhoenders geschikt voor kleinschalige landbouw?
Parelhoenders zijn geschikt voor kleinschalige kweek omdat ze niet
veel verzorging vergen. Het zijn vogels met een groot
aanpassingsvermogen die goed met andere vogels overweg kunnen.
Mannelijke parelhoenders moeten echter niet samen met hanen worden
gehouden. Ze kunnen goed opschieten met kippen, maar zullen hanen
achterna zitten om ze weg te houden van de voedsel- en waterbronnen.
Hoewel ze vaak eieren leggen, zijn vrouwelijke parelhoenders geen
geweldige moeders. Ze hebben de neiging hun nesten te verlaten zonder
enige interesse in het uitbroeden van de eieren. Als je deze vogels wilt
kweken, kunnen hun eieren in de nesten van andere hennen worden gelegd,
die de jongen, of baby Helmeted Guinea Fowls, zullen uitbroeden en
grootbrengen.
Hoewel parelhoenders tegenwoordig nog in wilde kudden over de hele
wereld voorkomen, zijn ze ook populair geworden als tamme vogels. Ze
worden vaak gehouden voor hun eieren en vlees. Door hun vermogen om zich
aan verschillende omgevingen aan te passen zijn ze gemakkelijk te houden
in kudden in de achtertuin in de Verenigde Staten.
: Sue Berry,