Eten slangen kikkers? Het verrassende antwoord!

Slangen worden vaak gezien als een van de meest beangstigende dieren
voor mensen; moeten kikkers ook bang voor hen zijn? Slangen zijn
obligate carnivoren, en hun dieet hangt sterk af van de beschikbaarheid
van prooien. In gebieden waar deze twee soorten samenleven, kan een
slang een kikker eten, hoewel het misschien niet zo vaak gebeurt als je
denkt. Laten we eens kijken waarom.

Het Slangendieet

Verplichte carnivoren zijn soorten die niet kunnen overleven op een
ander dieet. Op grond van hun fysiologie stellen reptielen zoals slangen
zeer strikte eisen aan hun voeding, waardoor zij niet kunnen overleven
op de voeding van een ander dier of op plantaardig materiaal. Hoewel zij
dit af en toe kunnen eten, is dit niet iets wat zij gedurende lange
perioden kunnen doen wegens hun onvermogen om het te verteren.

Daarom hebben zij prooien nodig die meestal even groot of kleiner
zijn dan zijzelf. Dit heeft ook hun jachtgedrag beïnvloed, aangezien
deze dieren hinderlaag- en insnoeringstechnieken zullen gebruiken om ze
te vangen.

Waarom eten slangen kikkers?

Kikkers zijn een gemakkelijke prooi voor slangen. Slangen hebben geen
tanden, dus kunnen ze het voedsel niet kauwen en doorslikken. In plaats
daarvan moeten ze hun lange scherpe tongen gebruiken om het lichaam van
de kikker in zijn geheel de keel in te duwen. Om dit succesvol te doen,
heeft een slang twee methodes: slaan of insnoeren. Een slang zal de
kikker meestal slaan en hem met zijn bek vangen of vernauwen door hem op
te rollen alvorens hem te verstikken.

Wat gebeurt er
als een slang een kikker opeet?

Als een slang niet onmiddellijk na het vangen iets met zijn prooi
doet, dan zal de kikker proberen te ontsnappen of terugvechten door de
kop van de slang aan te vallen door te proberen hem te bijten. Aangezien
dit ook niet effectief is tegen een dier dat geen tanden of mondspieren
heeft, zal de slang de hulpeloze kikker gewoon in zijn geheel inslikken
(of een deel ervan als hij probeerde te ontsnappen). De maag van een
reptiel kan geen vast voedsel verteren, dus de kikker zal ofwel na
verloop van tijd verteerd worden, ofwel vrijwel onmiddellijk weer worden
opgebraakt als de slang te hard zijn best doet om hem op te eten.

Een slang zal waarschijnlijk proberen het eten van kikkers te
vermijden, want het zijn zeer lastige doelwitten. Hoewel ze ze kunnen
eten als het nodig is, zijn veel andere dieren een gemakkelijkere prooi
voor een slang om op te jagen. Sommige kikkers kunnen nog giftige
afscheidingen op hun huid hebben (zoals de pijlgifkikker) die symptomen
kunnen veroorzaken gaande van ademhalingsproblemen tot verlamming bij
elk dier dat ze eet. Dit geldt ook voor de meeste slangen!

  • Zie ook: Hoe poepen en plassen slangen? Wat je moet weten!

Welke soorten slangen eten
kikkers?

Slangen eten van nature allerlei soorten dieren. De meeste slangen
waarvan bekend is dat ze kikkers eten, zijn niet giftig en behoren tot
de familie Colubridae. Slangen uit deze familie zijn meestal klein,
slank, en niet giftig. Enkele voorbeelden zijn de oostelijke
roodbuikslang (Storeria occipitomaculata), de ringslang (Diadophis
punctatus), en de gewone kousenbandslang (Thamnophis sirtalis).

Een ander type kikkervreter is de grotere slang die geen gif nodig
heeft om een prooi aan te vallen, zoals de pythons uit Australië of de
anaconda’s. Pythons vernauwen hun maaltijden, maar ze slikken hun
voedsel ook in zijn geheel door. Een python kan een dier eten dat twee
of drie keer zo groot is als hijzelf, dus is het geen verrassing dat ze
ook zoiets groots als een kikker kunnen inslikken.

Bekende kikkers die door slangen worden gegeten zijn de
Noord-Amerikaanse brulkikker en de luipaardkikker (Rana pipiens).
Daarentegen worden de Europese groene pad (Bufo viridis), de Afrikaanse
dwergkikker (Hymenochirus boettgeri) en de rietpad vaak door pythons
gepredeerd. Ze zijn gemakkelijker te vangen omdat ze trager bewegen
omdat ze groter zijn dan andere soorten dikkopjes. Pythons kunnen ook de
eieren in vrouwelijke kikkers ruiken, waardoor ze een gemakkelijkere
prooi vormen.

Hoe verdedigen
kikkers zich tegen slangen?

Kikkers hebben een aantal verdedigingsmechanismen die zij kunnen
gebruiken om zich tegen roofdieren te beschermen. De meeste kikkers zijn
klein en beweeglijk genoeg om aan de meeste roofdieren te ontsnappen,
vooral die welke op zicht jagen. Hun glibberige huid helpt hen ook om
weg te komen, omdat het hen moeilijker maakt zich vast te grijpen of
vast te houden. Als een kikker te groot is voor een slang of hagedis,
zullen ze de volgende methodes proberen:

  • Blancheren: Dit is wanneer een kikker zijn
    defensieve kleur aanneemt door wit te worden, wat zichtbaar is voor
    potentiële roofdieren. Het verbleken kan worden veroorzaakt door warmte
    (thermisch verbleken) of door een andere prikkel zoals licht, geluid of
    aanraking (tactiel verbleken). Zodra dit gebeurt, is er minder kans dat
    hagedissen en slangen de kikker aanvallen, omdat ze minder snel zullen
    kunnen zien dat de kikker giftig is. In deze toestand zal een kikker ook
    zwijgen en zijn bewegingen vertragen om geen aandacht te trekken.
  • Uitwijken: Een andere verdedigingstechniek van
    kikkers en padden is het water in te duiken wanneer ze worden
    aangevallen of bedreigd. De meeste amfibieën zijn slechte zwemmers, maar
    hun lange ledematen helpen hen snel door het water te bewegen als dat
    nodig is.
  • Springen: Ze hebben sterke achterpoten waarmee ze
    tot 2 meter ver kunnen springen. Dit is de zogenaamde metachronale
    voortbeweging, die ongeveer op dezelfde manier werkt als de zijwaartse
    golving van een aal in de richting van een prooi.
  • Dood spelen: Kikkers kunnen ook proberen ‘dood te
    spelen’ wanneer ze in gevaar zijn. Ze stoppen met bewegen en vallen plat
    op hun rug wanneer ze zich in deze situatie bevinden. Als de aanvaller
    niet weggaat, zal de kikker na een paar minuten terugkeren naar zijn
    normale positie.

Kunnen kikkers slangen eten?

De natuur is een chaotische plek, en soms wordt de jager de
opgejaagde. Sommige reuzenkikkers eten slangen, en ze doen het op hun
eigen manier. De Afrikaanse reuzenkikker (Pyxicephalus adspersus) is een
grote boomkikker waarvan bekend is dat hij tot 10 maal zijn
lichaamsgewicht aan hagedissen, kikkers, padden en kleine zoogdieren kan
eten.

Meestal echter schoppen deze reuzenkikkers hun prooi uit bomen of
slikken ze in hun geheel in. Later kunnen ze onverteerbare delen
uitbraken bij waterbronnen, zodat andere dieren, waaronder vogels en
vissen, zich ermee kunnen voeden. Kikkers zijn niet in staat slangen te
besluipen zoals adelaars of ocelots, omdat ze niet snel genoeg zijn. Bij
sommige soorten kikkers is waargenomen dat zij, als zij er eenmaal een
hebben gevangen, deze beginnen door te slikken om er vervolgens mee op
te houden als zij zich realiseren dat het niet hun gebruikelijke voedsel
van insecten of kleine dieren is.

Wat eten slangen nog meer?

Hoewel slangen reptielen zijn, hebben de meeste van hen een
gevarieerd dieet dat elk ander dier of vierpotig wezen kleiner dan
zijzelf omvat. Zij eten regelmatig ratten, muizen, hagedissen en
kikkers, maar laten gewoonlijk de kans niet voorbijgaan om op iets
groters te jagen, zoals een vogel, een klein hert, een geit of een hond,
als de kans zich voordoet.

Wanneer ze de keuze hebben tussen twee keuzes van gelijke grootte,
zoals een opossum en een konijn, zullen ze bijna altijd voor de grotere
maaltijd gaan. “Een slang is gewoon blij om te eten,” zegt Marshal
Hedin, coördinator voor het behoud van reptielen bij het California
Department of Fish and Game. “Als je een slang in het wild zou zetten
die nog nooit iets had gegeten, zou hij net zo blij zijn om een kikker
te eten als een muis.

Conclusie

Slangen eten zeker ook andere soorten kikkers, maar het is meestal
niet hun eerste keuze. Ze gaan liever achter grotere prooien aan, zoals
mensen en grote dieren, om van de smaak te genieten. Het belangrijkste
verschil tussen slangen en grotere roofdieren die jagen op zicht is dat
de meeste reptielen hun slachtoffers niet hoeven te zien inhalen.
Slangen zullen gewoon blijven liggen wachten tot hun diner zich aandient
zonder ooit te weten waar het vandaan kwam of zelfs maar te merken dat
het er was.

Daarom zijn slangen vaak uitstekende huisdieren: ze klagen nooit over
hoeveel je ze te eten geeft, en ze hebben maar een kleine ruimte nodig
om in te leven, in tegenstelling tot honden en katten die, als ze de
keuze krijgen, een mooie grote tuin nodig hebben om rond te rennen.

: Mark Kostich,