Veel honden zijn actieve, atletische wezens die niet van veel
stilstand houden. Ze houden van rennen en spelen, wat ze zo populair
maakt als huisdier. Soms ontwikkelen honden gezondheidsproblemen, zoals
elleboogdysplasie, die na verloop van tijd hun bewegingsvrijheid en
levenskwaliteit beïnvloeden. Daarom is het belangrijk te begrijpen wat
elleboogdysplasie is, hoe de ontwikkeling ervan kan worden vastgesteld
en hoe het kan worden behandeld, zodat u het comfort en het geluk van uw
hond kunt garanderen als hij de aandoening op een bepaald moment zou
ontwikkelen.
Wat is Elleboog Dysplasie?
Elleboogdysplasie is een aandoening waarbij de gewrichten in de
elleboog niet goed op elkaar aansluiten als gevolg van groeistoornissen
van de gewrichten. Er zijn verschillende vormen van elleboogdysplasie,
gebaseerd op de specifieke aandoening die in de ellebooggewrichten
aanwezig is. Deze zijn:
- Gefragmenteerd processus medialis coronoideus:
Botfragmenten van de elleboog en zorgt ervoor dat het kraakbeen na
verloop van tijd afbreekt. - Elleboog scheefstand: Ellebooggewrichten zijn
verkeerd uitgelijnd of scheef, wat leidt tot irritatie en slijtage van
het kraakbeen. - Ununited Anconeal Process: Groeischijven versmelten
niet goed, wat resulteert in botloslating en afbraak van
gewrichten. - Onverenigde Mediale Epicondylus: Verkalking van de
elleboogfragmenten, uiteindelijk resulterend in kreupelheid. - Osteochondritis Dissecans van de humerus condylus:
Kraakbeen verandert niet in bot naarmate de hond ouder wordt, wat pijn,
ontsteking en een vermindering van de bewegingsvrijheid
veroorzaakt.
Helaas komt elleboogdysplasie bij veel rassen voor, en elke hond kan
het krijgen. De aandoening kan van één of beide ouders worden geërfd en
kan van generatie op generatie worden doorgegeven. Naarmate een hond
opgroeit, verergeren de afwijkingen aan het ellebooggewricht en kunnen
ze leiden tot pijn, het onvermogen om zich gemakkelijk te bewegen, en in
ernstige gevallen zelfs tot volledige kreupelheid.
Deze aandoening komt het meest voor bij middelgrote en grote honden,
maar zelfs kleine honden kunnen er last van hebben. Inzicht in de
geschiedenis van de ouders van een pup en hun bloedlijnen kunnen
aanwijzingen geven over de vraag of een pup op latere leeftijd
elleboogdysplasie zal ontwikkelen. Er is echter geen manier om zeker te
weten of een hond aan de aandoening zal lijden totdat het zich begint te
ontwikkelen.
Hoe Elleboog Dysplasie
te identificeren
Om na te gaan of een hond elleboogdysplasie heeft, moet een
dierenarts of clinicus de hond evalueren en een diagnose stellen. Er
zijn echter een paar tekenen waar u op kunt letten die kunnen wijzen op
de ontwikkeling van deze gezondheidstoestand. Eigenaren van honden die
aanleg hebben voor het ontwikkelen van elleboogdysplasie moeten op de
volgende tekenen letten:
- Stijfheid in een of beide benen, vooral na het sporten
- Een aarzeling om te lopen, rennen, of spelen
- Ellebogen en/of poten staan in een lastige hoek
- Ontstoken ellebogen
- Beperkt bewegingsbereik
- Moeite om te gaan liggen en weer op te staan
- Kreupelheid
Als er tekenen van elleboogdysplasie worden opgemerkt, is het
belangrijk om een afspraak met uw dierenarts te maken voor evaluatie en
diagnose. Zij zullen dit doen door middel van lichamelijk onderzoek,
röntgenonderzoek en röntgenfoto’s. Hoe eerder elleboogdysplasie wordt
vastgesteld, hoe beter de aandoening kan worden behandeld.
Hoe Elleboog Dysplasie te
behandelen
De behandeling van elleboogdysplasie hangt af van de specifieke
ziekte die de oorzaak is en de ernst van de aandoening in het algemeen.
Soms is een operatie nodig als de botten opnieuw uitgelijnd of vergroeid
kunnen worden voor een betere beweging en meer comfort. Een operatie kan
ook het gebruik van instrumenten omvatten om de gewrichtsoppervlakken
schoon te maken voor een betere ondersteuning en meer bewegingsvrijheid.
Als een operatie niet nodig is, zijn er verschillende
behandelingsmogelijkheden die overwogen kunnen worden. Deze
omvatten:
- Pijnbestrijding: Dit kan het gebruik omvatten van
ontstekingsremmende medicatie, pijnstillende medicatie, gewrichts- en
kraakbeensupplementen, en warme en koude therapie. - Fysiotherapie: Deze kan bestaan uit
waterrevalidatie, landoefeningen, en stretch training. - Injecties: Deze kunnen bestaan uit vetzuren,
glucosamine, en andere ingrediënten die helpen de gewrichten te
smeren.
Het soort behandeling waar uw hond baat bij kan hebben, hangt af van
veel factoren, waaronder de ernst van de aandoening, de symptomen, de
mate van pijn, het ras, de leeftijd en de afstamming. Uw dierenarts kan
u helpen bij het opstellen van een effectief behandelplan voor
verlichting op zowel korte als lange termijn.
Conclusie
Elleboogdysplasie is een ernstige aandoening die niet over het hoofd
mag worden gezien. Als de aandoening niet wordt gecontroleerd en
behandeld, kan dat leiden tot volledige kreupelheid en een lage
levenskwaliteit. In sommige gevallen kan het zelfs de dood tot gevolg
hebben. Gelukkig kan het vroegtijdig opsporen van het probleem, zodat
het kan worden aangepakt, bijdragen aan een lang en gelukkig leven voor
uw hond.
: shelma25,