Carolina parkiet: Persoonlijkheid, voeding, foto’s, &
verzorgingsgids
Als je wilde parkieten associeert met de stomende jungle, zal het je
misschien verbazen te horen dat parkieten ooit werden gevonden in de
niet zo stomende bossen van Iowa. Ja, Amerika was ooit de thuisbasis van
zijn eigen inheemse soort parkiet, de Carolina parkiet. Helaas zijn deze
kleurrijke vogels nu uitgestorven, niet alleen in het wild maar ook in
gevangenschap. In dit artikel zullen we meer te weten komen over de
Carolina parkiet, hoe ze eruit zagen, en waarom ze uitgestorven
zijn.
Soorten Overzicht
| Gebruikelijke namen: | Carolina parkiet, Carolina conure |
|---|---|
| Wetenschappelijke naam: | Conuropsis carolinensis, Ondersoorten: C.c. carolinensis, C.c. ludovicianus |
| Volwassen maat: | 13 inches |
| Levensverwachting: | 30-35 jaar in gevangenschap |
Oorsprong en Geschiedenis
Carolinaparkieten waren al duizenden jaren op het Noord-Amerikaanse
continent aanwezig voordat de Europese kolonisten arriveerden. In de
begindagen van Amerika waren ze in hun hele verspreidingsgebied een
algemeen verschijnsel. In de 18e then 19eth eeuw
werden deze vogels aangetroffen in moerassen en wetlands in het
Zuidoosten en in beboste rivierdalen in het Midwesten.
Carolina parkieten waren de meest noordelijk bekende
parkietensoorten. Hun verspreidingsgebied lag vermoedelijk in het
noorden van Pennsylvania en in het westen van Nebraska. Aangenomen wordt
dat hun naaste verwanten de Aratinga-parkieten van Midden- en
Zuid-Amerika waren. Het aantal wilde Carolinaparkieten nam in de loop
van de 19eth eeuw af en de laatste bekende wilde vogel werd
in 1904 gedood. In 1918 stierf de laatste Carolinaparkiet in
gevangenschap in een dierentuin.
Gedrag in het wild
Carolinaparkieten zijn waarschijnlijk zeer sociale vogels. Op het
hoogtepunt van hun populatie zag men vaak groepen van 200-300 vogels
samen foerageren en eten. Deze parkieten brachten vooral de vroege
ochtend- en vroege avonduren door met het jagen naar voedsel, soms over
lange afstanden.
Men denkt dat Carolina parkieten nestelen in uitgeholde delen van
grote bomen, waarbij ze vaak oude spechtenverblijven overnemen. Carolina
parkieten paren waarschijnlijk voor het leven. Naar verluidt legden
verschillende vrouwelijke parkieten hun eieren in hetzelfde nest, een
zeldzaam gedrag voor parkieten. Baby Carolina parkieten hadden veel zorg
van hun ouders nodig, zelfs nadat ze konden vliegen en het nest konden
verlaten.
Spraak & Vocalisaties
Carolina parkieten waren luidruchtige en vocale vogels, zoals de
meeste parkietensoorten die nog bestaan. Hun luide roep, die het best
kan worden omschreven als krijsen, was nuttig om de vaak verspreide
groepen parkieten in staat te stellen over lange afstanden te
communiceren. Omdat de zwermen zo groot waren, lieten individuele
parkieten ook hun stem horen om hun partner of jongen in de menigte
terug te vinden.
Carolina parkiet
kleuren en markeringen
Carolina parkieten waren kleurrijke vogels met hoofdzakelijk groene
lichamen, donkerder aan de bovenkant en lichter aan de onderkant. Hun
nek en de bovenkant van hun vleugels waren heldergeel, terwijl hun kop
en gezicht roodachtig-oranje waren. Zowel hun poten als hun snavels
waren bleekwit. Mannetjes en vrouwtjes waren gelijk van kleur, maar de
mannetjes waren vaak iets groter.
Dieet en voeding
Zaden, knoppen en vruchten van verschillende bomen en grassen waren
de voornaamste voedselbronnen van de Carolinaparkiet. Een favoriet
voedsel van deze parkieten was het kokkelblad, dat giftig is voor veel
andere dieren. Het gerucht gaat dat dit giftige voedsel de
Carolinaparkieten zelf giftig heeft gemaakt voor roofdieren zoals
katten.
Carolina parkieten kregen ook waardevolle voedingsstoffen binnen door
zout water te drinken en zoute grond langs rivieroevers te eten. Wilde
ara’s en andere soorten vertonen tegenwoordig soortgelijk gedrag.
Toen de natuurlijke habitat en de voedselbronnen van de
Carolinaparkiet ten prooi vielen aan de zich snel uitbreidende
nederzettingen van mensen, begonnen de vogels zich te voeden met
menselijke gewassen en boomgaarden. Helaas zagen boeren
Carolinaparkieten hierdoor als een plaag en begonnen ze op hen te
jagen.
Waarom Carolina
parkieten uitgestorven zijn
Na uitgebreid onderzoek zijn wetenschappers tot de conclusie gekomen
dat een combinatie van factoren tot het uitsterven van de
Carolinaparkiet heeft geleid. Helaas heeft de mens in al deze factoren
een rol gespeeld.
Verlies van habitat was een van de grootste boosdoeners die tot de
achteruitgang van de Carolinaparkiet heeft geleid. Door het
wijdverbreide kappen van bossen verloren de vogels hun nestplaatsen en
een groot deel van hun natuurlijke voedselbronnen. Carolinaparkieten
kunnen zich om te beginnen al niet snel voortplanten, en hun werk werd
een stuk moeilijker zonder voldoende nestgelegenheid.
Toen Carolina-parkieten op zoek moesten naar nieuw voedsel, wendden
ze zich tot de overvloedige menselijke boerderijen. Dit foerageren in
menselijke nederzettingen maakte hen tot doelwit voor boeren, die hun
gewassen beschermden door de kleurrijke indringers te doden.
Carolinaparkieten waren gemakkelijk in grote aantallen neer te schieten,
omdat hun natuurlijke instinct hen ertoe bracht zich in grote zwermen
rond gewonde vogels te verzamelen.
Andere factoren die hebben bijgedragen tot het uitsterven van de
Carolinaparkiet zijn het vangen van vogels om ze als huisdier te houden
en waarschijnlijk de verspreiding van ziekten die zijn opgelopen bij
gedomesticeerd pluimvee. Kolonisten introduceerden ook honingbijen in
het leefgebied van de parkieten, waardoor extra nestruimte verloren ging
omdat bijen holle bomen als nestkasten gebruikten.
- Gerelateerd lezen: Zijn Cubaanse Ara’s uitgestorven?
Zou de Carolina
parkiet ooit terug kunnen komen?
Eigenlijk is dit niet helemaal uitgesloten. Hoewel er geen levende
Carolinaparkieten meer zijn, zijn er wereldwijd nog veel skeletten en
opgezette exemplaren in musea. Als onderdeel van het onderzoek naar het
uitsterven van de vogels, hebben wetenschappers hun volledige genetische
code in kaart gebracht.
Op basis van die code geloven wetenschappers dat de zonparkiet (sun
conure) de dichtst levende verwant is van de Carolinaparkiet. Al deze
informatie maakt de Carolinaparkiet tot een mogelijke kandidaat voor
“uitroeiing”. Hoewel het proces lang en ingewikkeld zou zijn, zouden
wetenschappers in theorie de genetica van zonparkieten kunnen
manipuleren door DNA van Carolina-parkieten in te brengen.
Uiteindelijk zou het doel zijn om Carolina parkieten te kunnen
herintroduceren in hun oude leefgebied. Hoewel er meer onderzoek nodig
is naar deze mogelijkheid, is de mogelijkheid om op een dag weer wilde
parkieten te zien in de bossen van Iowa niet zo ver gezocht als je zou
denken.
- Zie ook: Zijn vogels goede huisdieren? Wat u moet weten!
Conclusie
Jammer genoeg heeft de mensheid geen lering getrokken uit het
uitsterven van de Carolinaparkiet. Vandaag de dag behoren wilde
papegaaien en parkieten nog steeds tot de meest bedreigde soorten ter
wereld. Veel van dezelfde factoren die tot het uitsterven van de
Carolinaparkiet hebben geleid, bedreigen de moderne wilde vogels, met
name het verlies van hun habitat.
De illegale handel in wilde huisdieren is een andere belangrijke
oorzaak van de afname van de populatie in het wild. Als u een liefhebber
bent van exotische vogels, kunt u helpen meer soorten te redden van de
Carolina parkiet. Koop alleen in gevangenschap gefokte vogels van
gerenommeerde leveranciers om te voorkomen dat u de illegale handel in
huisdieren steunt. Als u kunt, overweeg dan om te doneren aan
organisaties die zich inzetten voor het behoud van wilde vogels en hun
habitat.
: Wirestock Scheppers,