Wanneer u uw nieuwe puppy of volwassen hond naar de dierenarts brengt
voor hun inentingen, hebt u zich dan ooit afgevraagd tegen welke ziekten
de inentingen hen beschermen? Zijn ze echt ernstig genoeg om elk jaar
terug te komen voor inentingen? Als het gaat om distemper of het
hondendistempervirus, is het antwoord zeker ja. Hondenziekte is een
ernstige en zeer besmettelijke ziekte die dodelijk kan zijn. Maar wat is
distemper precies en hoe kan het worden behandeld? In dit artikel
bespreken we de oorzaken, symptomen en behandeling van hondenziekte, en
hoe u kunt voorkomen dat uw hond de ziekte oploopt.
Wat is hondenziekte?
Het hondendistempervirus (CDV) is een virale ziekte die wordt
veroorzaakt door een paramyxovirus dat verwant is aan het virus dat bij
de mens mazelen veroorzaakt. Hondenziekte is een multisystemische
ziekte, wat betekent dat zij zich verspreidt over en gevolgen heeft voor
meerdere delen van het lichaam van de hond. Het distempervirus wordt
aangetroffen bij honden en fretten, maar ook bij veel verschillende
soorten wilde dieren, waaronder wasberen, vossen en otters.
Een distemperinfectie verloopt gewoonlijk in twee fasen, de
slijmvliesfase en de neurologische fase. Deze fasen verwijzen naar de
systemen van het lichaam die tijdens elke fase worden aangetast. Tijdens
de slijmvliesfase valt het virus lichaamssystemen aan die bekleed zijn
met slijmvliezen, zoals de luchtwegen en de darmen. In de neurologische
fase dringt het virus door tot in het zenuwstelsel van de hond.
Een besmette hond zal tijdens elk van deze twee fasen verschillende
symptomen vertonen. Hoe ziek een hond tijdens elke fase wordt, hangt af
van hoe goed zijn immuunsysteem reageert op de bestrijding van het
virus. Daarom lopen puppy’s en oudere honden met een zwak immuunsysteem
het grootste risico op besmetting met het distempervirus.
Hoe verspreidt de ziekte
zich?
Een besmet dier kan het virus op verschillende manieren op andere
dieren overbrengen. De meest voorkomende methode is via aërosolvormige
druppeltjes, net zoals mensen een verkoudheid of griep verspreiden. Door
hoesten komen besmette druppeltjes in de lucht terecht en worden ze
verspreid naar dieren in de buurt of gedeelde oppervlakken.
Distemper kan ook worden verspreid door direct contact tussen een
besmet dier en anderen. Het besmette dier scheidt het virus af in urine,
ontlasting en neusuitvloeiing. Andere dieren kunnen hiermee in contact
komen en besmet raken.
Een andere manier waarop hondenziekte zich kan verspreiden is van een
drachtige moederhond naar haar pups in de baarmoeder. Het virus reist
via de placenta van de moeder naar haar pups en die kunnen besmet
raken.
Wat zijn de symptomen
van hondenziekte?
De slijmvliesfase
Nadat een hond besmet is geraakt met CDV, tast het virus eerst de
ademhalingswegen aan voordat het overslaat naar andere systemen zoals
het maag-darmstelsel. Het duurt meestal een paar dagen nadat een hond is
besmet voordat de symptomen beginnen. Hieronder staan enkele van de
meest voorkomende symptomen van deze fase van hondenziekte:
- Heldere neusuitvloeiing
- Gelige oogafscheiding
- Koorts
- Hoesten
- Anorexia
- Lethargie
- Braken
- Diarree
Het immuunsysteem van de hond gaat in deze fase aan de slag om het
virus te bestrijden. Sommige honden worden erg ziek, terwijl andere
slechts milde symptomen hebben. Zeer zieke honden kunnen deze fase van
de infectie niet overleven.
Een andere complicatie van distemper is dat het immuunsysteem van de
hond zo overbelast raakt dat de hond het risico loopt andere soorten
infecties op te lopen. Sommige honden met distemper krijgen bijvoorbeeld
ook longontsteking. Deze andere infecties kunnen het lichaam van de hond
overweldigen en het is mogelijk dat hij ze niet overleeft.
Soms overleeft een hond deze fase en ontwikkelt een ander symptoom,
hyperkeratose genaamd, of verharding van de voetzolen en neus. Dit
symptoom is de reden waarom distemper soms de bijnaam “hard pad disease”
krijgt.
De neurologische
fase
Als een hond de eerste fase van de ziekte doorkomt, kan het lijken of
hij voor een bepaalde tijd volledig hersteld is. Meestal duurt dat 1-3
weken, maar het kan ook maanden duren. Gedurende deze tijd kan het virus
zich verplaatsen naar het zenuwstelsel van de hond en kan de
neurologische fase van de ziekte beginnen. Symptomen van deze fase van
distemper zijn de volgende:
- Aanvallen
- Hoofd kantelen
- cirkelen
- Spiertrekkingen
- Nystagmus
- Verlamming
Niet alle honden met distemper gaan over naar de neurologische fase.
Er is geen goede manier om te voorspellen of een besmette hond dat wel
of niet zal doen. Als ze eenmaal neurologische symptomen ontwikkelen, is
het veel moeilijker voor ze om van de ziekte te herstellen. Ze kunnen
sterven aan de ziekte zelf of omdat ze zulke ernstige symptomen
ontwikkelen dat hun levenskwaliteit vermindert en hun eigenaars de
beslissing nemen om ze in te laten slapen. Honden die deze fase wel
overleven, kunnen de rest van hun leven blijven rondlopen met slepende
neurologische verschijnselen.
Hoe wordt de ziekte
van Alzheimer behandeld?
Diagnose Distemper
De behandeling van distemper begint met de juiste diagnose van de
ziekte. De vroege symptomen van de ziekte lijken op sommige andere
ziekten en aandoeningen, waardoor het voor uw dierenarts moeilijk kan
zijn om vast te stellen of uw hond besmet is met CDV.
Een specifieke laboratoriumtest, polymerase kettingreactie (PCR)
genaamd, kan worden uitgevoerd om de diagnose distemper te stellen.
Als de hond de neurologische fase heeft bereikt, is CDV nog moeilijker
op te sporen. Soms moet een monster van het ruggenmergvocht van de hond
worden genomen en getest voordat de diagnose kan worden gesteld.
Behandeling van
hondenziekte
Technisch gezien bestaat er geen behandeling voor het eigenlijke
distempervirus. Uw dierenarts zal zich in plaats daarvan richten op het
behandelen van individuele symptomen en het ondersteunen van het lichaam
van uw hond terwijl zijn immuunsysteem het virus probeert te bestrijden.
Hij zal ook eventuele andere infecties behandelen die kunnen optreden
terwijl het immuunsysteem van uw hond verzwakt is door de strijd.
Omdat er zo’n verschil kan zijn in de mate waarin individuele honden
ziek kunnen worden van distemper, varieert de vereiste behandeling
sterk. Alle besmette honden moeten onmiddellijk worden geïsoleerd van
alle andere honden om verspreiding van de infectie te voorkomen.
Zeer zieke honden moeten soms in het ziekenhuis worden opgenomen voor
intraveneuze vloeistoffen en meer intensieve zorg. Tijdens de
slijmvliesfase zullen honden vaak antibiotica nodig hebben om infecties
te bestrijden of medicijnen tegen diarree en braken. Als de
neurologische fase optreedt, moeten honden mogelijk worden behandeld met
anti-seizuurmedicijnen.
Helaas is distemper, zelfs met behandeling, vaak een dodelijke
ziekte. Vooral puppy’s lopen een groot risico om aan CDV te bezwijken.
Zoals eerder vermeld, kan een hond, zelfs als hij de ziekte overleeft,
blijvende neurologische schade oplopen. Een hond die de ziekte
overleeft, blijft het virus nog 2 tot 3 maanden verspreiden, dus moet
hij gedurende die tijd uit de buurt van andere honden worden gehouden.
Gelukkig leeft het distempervirus, eenmaal buiten het lichaam van de
hond, niet lang meer en kan het met de meeste desinfecterende
schoonmaakmiddelen worden gedood.
Hoe voorkom
je dat je hond de hondenziekte krijgt
Als u denkt dat distemper een vreselijke ziekte is waarvan u absoluut
niet wilt dat uw hond die oploopt, dan is er goed nieuws! Het regelmatig
inenten van uw hond is een zeer effectieve methode om besmetting met de
hondenziekte te voorkomen. De inentingen zijn zelfs zo effectief en het
gebruik ervan is zo wijdverbreid dat distemper nog maar zelden voorkomt,
behalve in asiels en opvangcentra.
De beste manier om te voorkomen dat uw hond de ziekte van Lyme
krijgt, is ervoor te zorgen dat hij alle inentingen op tijd krijgt, en
opnieuw wanneer dat nodig is. Puppy’s moeten meerdere doses van het
distempervaccin krijgen met een tussenpoos van enkele weken voordat ze
volledig beschermd zijn. Laat uw puppy niet in contact komen met
onbekende honden tijdens de training, puppydagverblijf of het hondenpark
totdat hij alle puppy-inentingen heeft gehad.
Nadat uw hond zijn puppy-inentingen heeft gehad, moet u het advies
van uw dierenarts opvolgen wat betreft de frequentie waarmee uw
volwassen hond een oppepper tegen distemper moet krijgen. Als u de
herhalingsinentingen overslaat, kan uw hond opnieuw vatbaar worden voor
besmetting met de hondenziekte. Als u van plan bent met uw vrouwelijke
hond te fokken, zorg er dan voor dat ze goed gevaccineerd is. Dit
beschermt haar tegen ziekten en geeft ook een tijdelijke immuniteit door
aan haar pasgeboren pups wanneer zij voor het eerst zogen.
Misschien bent u ook geïnteresseerd in: Ringworm bij
Honden: Symptomen, Behandeling & Preventie
Conclusie
Hoewel distemper een zeer besmettelijke, ongeneeslijke en vaak
dodelijke ziekte is, zullen de meeste honden en hun eigenaren er nooit
mee te maken krijgen, dankzij het bestaan van een effectief vaccin. Als
u vreest dat uw hond besmet is met de hondenziekte, geldt: hoe eerder
met de ondersteunende behandeling kan worden begonnen, hoe beter. Neem
zo snel mogelijk contact op met uw dierenarts. Denk er in het geval van
deze ziekte aan dat de meest effectieve behandeling preventie is, en
zorg ervoor dat uw hond altijd zijn inentingen krijgt.
Wilt u meer weten over andere hondenziekten en
aandoeningen?
- Epilepsie bij honden: Typen, symptomen en informatie
- Congestief hartfalen bij honden: oorzaken, symptomen,
behandeling - Degeneratieve myelopathie bij de hond – Symptomen, behandelingen en
basisprincipes van de ziekte
: Javier Brosch,