Afwijkingen bij de zwangerschap van honden – 7 veel voorkomende problemen toegelicht

Afwijkingen bij de zwangerschap van honden – 7 veel voorkomende
problemen toegelicht

Het is een spannende tijd als uw hond drachtig is en u pups verwacht.
In de meeste gevallen loopt alles op rolletjes en heeft u binnen een
paar maanden een aantal nieuwe puppy’s. Soms gaat het echter anders dan
gepland en ontstaan er complicaties tijdens de zwangerschap van uw
hond.

Afwijkingen kunnen zich voordoen in de vroege stadia van de dracht,
tijdens de werpperiode van uw hond, of nadat de dracht is beëindigd en
alle pups zijn geboren. Het maakt niet uit wanneer u een afwijking
ontdekt, het kan ontmoedigend en beangstigend zijn. Terwijl uw hond
drachtig is, is het een goed idee om een oogje in het zeil te houden
voor mogelijke afwijkingen tijdens de dracht, zodat als er een probleem
is, u een goede kans hebt om het vroegtijdig te ontdekken en er iets aan
te doen.

Om ervoor te zorgen dat u over de nodige informatie beschikt om de
dracht van uw hond nauwkeurig te kunnen inschatten, hebben we de
volgende informatie over de meest voorkomende afwijkingen van de dracht
van honden samengesteld. Houd deze symptomen in de gaten, maar hopelijk
zult u ze nooit zien en verloopt de zwangerschap van uw hond
probleemloos!

Tijdens en voor het werpen

Niet elke complicatie bij zwangerschap treedt op terwijl uw hond nog
drachtig is. Veel complicaties worden pas een probleem nadat uw hond de
worp heeft voltooid. De afwijkingen die we nu gaan bespreken, treden
echter op tijdens de dracht en de geboorte.

Dystocia

Wat is het?

Dystocie is in wezen een verzamelnaam voor moeilijke bevallingen. Als
zodanig kunnen verschillende dingen dystocia veroorzaken. Dit is de
belangrijkste en meest voorkomende afwijking die de dracht en geboorte
bij honden beïnvloedt.

Oorzaken

Er zijn zeven hoofdoorzaken van dystocie:

  • Ras – Bepaalde rassen hebben een genetische
    predispositie voor dystocia. Boxers, bijvoorbeeld, lopen een groter
    risico dan bijna elk ander ras.
  • Puppygrootte – Als een puppy te groot is, kan dat
    leiden tot dystocie tijdens de geboorte. Te grote puppy’s kunnen niet in
    het geboortekanaal passen. Dit is meestal een probleem bij nesten die
    uit één pup bestaan.
  • Puppy Positie – Meestal worden puppies geboren met
    hun hoofd of voeten eerst. Soms wordt een puppy zijwaarts in het
    geboortekanaal gedraaid of komt het er met de billen eerst uit. Als dit
    gebeurt, komt de pup vaak vast te zitten, met complicaties tot
    gevolg.
  • Ontwikkelingsstoornissen – Bepaalde
    ontwikkelingsstoornissen kunnen leiden tot vergroting van de
    lichaamsdelen van puppies. Dit kan leiden tot moeilijkheden bij het
    passen in het geboortekanaal.
  • Sterfgevallen in de baarmoeder – Als puppy’s in de
    baarmoeder sterven, kan hun lichaam in een onnatuurlijke houding
    geraken, wat de weeën kan beïnvloeden en er soms toe kan leiden dat de
    puppy vast komt te zitten.
  • Bekkenkanaal – Ook al hebben de pups een normale
    grootte, als het bekkenkanaal van de moeder te klein is, kan dat tot
    moeilijkheden leiden bij het ter wereld brengen van de pups. Dit is
    vooral het geval bij rassen met een groot hoofd.

Wanneer bel je de
dierenarts?

Dystocia kan een zeer ernstig probleem zijn. Als een van de volgende
situaties zich voordoet, moet u de dierenarts bellen en professionele
hulp inschakelen:

  • De vaginale afscheiding van uw hond is bloederig of ruikt vies
  • De zwangere moeder is extreem lethargisch
  • De moeder kan niet stoppen met overgeven
  • De eerste fase van de bevalling begint wanneer de temperatuur van uw
    hond daalt en duurt over het algemeen 6-12 uur. Bel de dierenarts als de
    temperatuur van uw hond 24 uur is gedaald.
  • Regelmatige weeën houden meer dan een half uur aan zonder dat er
    jongen komen
  • De tijd tussen twee bevallingen is meer dan vier uur.
  • De moeder is meer dan 63 dagen zwanger zonder weeën te hebben

Behandeling

Nadat u hebt vastgesteld dat er een probleem is en u contact hebt
opgenomen met uw dierenarts, zal uw dierenarts eerst een lichamelijk
onderzoek moeten verrichten. Zo kan de dierenarts bepalen of de pups wel
of niet door het geboortekanaal kunnen. Het onderzoek kan bestaan uit
een vaginaal onderzoek, röntgenfoto’s, en meer. Zodra de dierenarts de
diagnose heeft gesteld, kan de behandeling beginnen.

Een verscheidenheid aan behandelingen kan worden gebruikt, inclusief
maar niet beperkt tot:

  • Medicatie
  • Calcium en dextrose injecties
  • Keizersnede

Valse zwangerschap

Naast dystocie is de andere meest voorkomende afwijking die zich vóór
het werpen voordoet, schijnzwangerschap. Dit is een vrij vaak voorkomend
verschijnsel dat zich meestal voordoet rond het einde van de
loopsheidscyclus. De hond wordt dikker, de melkklieren kunnen opzwellen
en ze kunnen zelfs melk gaan produceren. Deze fysieke veranderingen
kunnen ook gepaard gaan met veranderingen in het gedrag. U kunt zelfs
zien dat uw hond zich nestelt of dat zijn eetlust afneemt. Valse
zwangerschappen worden meestal niet behandeld, omdat ze binnen een week
of twee vanzelf overgaan.

Na het werpen

De meeste afwijkingen die zich vóór en tijdens het werpen voordoen,
worden als dystocie aangemerkt. Maar er zijn verschillende afwijkingen
die zich pas voordoen nadat de bevalling is voltooid en alle pups zijn
geboren, waaronder de volgende:

Mastitis

Mastitis is een aandoening die meer voorkomt bij runderen, hoewel je
het met enige regelmaat ook bij honden ziet. Het is een infectie van de
melkklieren die alleen voorkomt bij zogende wijfjes. Het gaat om zowel
bacteriële als schimmelinfecties, hoewel bacteriële infecties het meest
voorkomen. U kunt mastitis helpen voorkomen door de werpkist van uw hond
schoon en droog te houden, net als alle ruimten waar de pups worden
grootgebracht.

Metritis

Metritis is wanneer het baarmoederslijmvlies ontstoken raakt als
gevolg van een bacteriële infectie kort na de bevalling of na een
abortus of miskraam. Indien onbehandeld, kan metritis onvruchtbaarheid
en zelfs septische shock veroorzaken, met een dodelijke afloop. Enkele
symptomen van metritis zijn een gezwollen, zacht achterlijf, uitdroging,
donkerrood tandvlees, koorts, bloederige of vies ruikende afscheiding
uit de vulva. Honden met metritis kunnen ook hun pups verwaarlozen of
een verminderde melkproductie of depressie ervaren. De genezing van deze
aandoening vereist ziekenhuisopname voor vochttherapie en mogelijk zelfs
voor shock.

Eclampsie

Eclampsie is wanneer het calciumgehalte in het bloed van een zogende
hond drastisch daalt, waardoor een levensbedreigende aandoening
ontstaat. Het komt het meest voor dat eclampsie bij de moeder optreedt
wanneer de pups tussen één en vier weken oud zijn. Het kan worden
veroorzaakt door calciumverlies tijdens de dracht of de lactatie. Het
kan ook het gevolg zijn van een tekort in de voeding tijdens de dracht
of van een hormonaal probleem in verband met de bijschildklier. Tekenen
van eclampsie zijn rusteloosheid, hijgen, stijve bewegingen,
spierkrampen en stuiptrekkingen. In zeldzame gevallen kunnen zieke
honden agressief worden, gedesoriënteerd raken of hoge koorts
krijgen.

Bloeding

Soms ontstaan er bloedingen tijdens het werpen. Als u na het werpen
een aanzienlijke bloedstroom ziet, kan dit een ernstig noodgeval zijn en
moet u onmiddellijk contact opnemen met de dierenarts. Andere tekenen
van bloedingen zijn uitdroging, constant braken, groene vaginale
afscheiding, zwakte en gebrek aan eetlust.

Subinvolutie van
placenta’s

Subinvolutie van placenta’s of SIPS is wanneer de placenta’s niet
goed herstellen. Dit veroorzaakt enkele weken van bloederige
baarmoederuitvloeiing en komt het meest voor bij honden jonger dan drie
jaar die hun eerste nest werpen.

  • Misschien wil je dit hierna lezen: Hoe help je een
    hond tijdens de bevalling: 4 Belangrijke dingen om te weten!

Conclusie

Hoewel de meeste zwangerschappen van honden zonder complicaties
verlopen, is er altijd een kans dat er iets misgaat. Als u de tekenen
van afwijkingen van tevoren kent, kunt u een probleem op het eerste
moment herkennen, waardoor u een betere kans hebt om het onderliggende
probleem te genezen zonder grote gevolgen voor de gezondheid van de
moeder of de pups. Hopelijk zal uw hond nooit met een van deze
complicaties te maken krijgen, maar als dat wel het geval is, bent u in
ieder geval voorbereid om de eerste tekenen op te merken en actie te
ondernemen.

: Gladskikh Tatiana,