Met meer dan 100 eendenrassen die over de hele wereld leven, kan het
een uitdaging lijken om te bepalen welke soorten het beste zijn om als
huisdier te houden. Sommige vogels zijn veel luider dan hun neven en
zijn niet geschikt voor huizen met buren in de buurt, en andere zijn
bekwame vliegers die uw eigendom kunnen ontvluchten als ze bang zijn.
Eenden worden vooral gebruikt voor de vlees- en eierproductie, maar
sommige soorten zijn uitstekende huisdieren. Na het bestuderen van de
kenmerken van verschillende rassen, hebben we een lijst samengesteld van
de 7 vriendelijkste eenden om als huisdier te houden.
De 7 vriendelijkste
eendenrassen zijn:
1. Pekingeend
Pekingeend, niet te verwarren met het beroemde Chinese gerecht
“Peking Eend”, is de meest voorkomende eend in Noord-Amerika. De eerste
Pekingeenden werden in de 19e eeuw naar de Verenigde Staten gebracht en
werden al snel beroemd om hun snelle ontwikkeling, aantrekkelijke
karkassen en volgzame aard.
Pekins staan bovenaan onze lijst omdat ze vriendelijk van aard en
zachtaardig zijn tegenover mensen van alle leeftijden. In tegenstelling
tot de meeste rassen, raken Pekins niet geïrriteerd als je ze oppakt, en
sommige laten zich zelfs door hun veren aaien. Voor gezinnen met jonge
kinderen zijn Pekins prima metgezellen en speelkameraadjes. Hoewel ze
lief zijn, zijn ze ook erg luidruchtig. Ze zijn ideaal voor landelijke
boerderijen, maar niet voor stedelijke gebieden.
Pekins zijn prachtige vogels met een donzig wit verenkleed met een
lichte gele tint. Hun snavel is geeloranje en ze hebben oranje poten en
voeten. Ze hebben een dikke, lange nek en korte, stompe vleugels die
niet geschikt zijn voor lange vluchten. Na jaren van broeden en selectie
zijn de meeste Pekins vliegvlug.
2. Cayuga Eend
Net als de Pekin, werden Cayuga’s voor het eerst gezien in de
Verenigde Staten in het begin van de 19e eeuw. Over hun precieze
geschiedenis wordt nog steeds gediscussieerd, maar historici speculeren
dat het ras werd ontwikkeld uit wilde Amerikaanse zwarte eenden. Ze
werden echter al snel over het hoofd gezien toen de Pekins dominanter
werden. Cayuga’s zijn winterharde vogels die goed bestand zijn tegen de
strenge winters in het noordoosten van de Verenigde Staten.
Cayuga’s zijn volgzaam in de buurt van mensen als ze met de hand
worden grootgebracht, en ze zijn veel gemakkelijker te verzorgen dan
andere rassen die niet zelfstandig voedsel kunnen vinden. Cayuga’s zijn
bekwame voedselzoekers die zich graag tegoed doen aan insecten en lokale
planten, en ze zullen minder snel van huis wegdwalen dan andere rassen.
Het zijn loopvogels met grote borsten en korte vleugels. Het zijn
productieve broeders, en je moet het aantal mannetjes in een koppel
beperken tenzij je voorbereid bent op een grote populatie.
Cayuga eenden hebben zwarte veren, een zwarte snavel, en een
aantrekkelijke iriserende groene tint op hun nek en kop. Op hun vleugels
zit een donkerder blauwe tint. Ze worden beschouwd als siervogels die
veel mensen grootbrengen als weddenschap, maar ze komen minder voor dan
andere eenden en blijven wereldwijd bedreigd.
3. Indische loopeenden
De Indische loopeenden, afkomstig uit Zuidoost-Azië, werden in het
midden van de jaren 1800 in Groot-Brittannië geïntroduceerd. In
tegenstelling tot de meeste eenden, kunnen Indian Runners rennen in
plaats van waggelen. Door hun lange nek en opgerichte gestalte lijken ze
meer op pinguïns dan op eenden. Ze houden niet van nestelen of broeden,
en hun verzorgers moeten vaak op zoek naar hun eieren. Indian Runners
laten eieren vallen op willekeurige plaatsen en op verschillende
tijdstippen.
Indian Runners zijn intelligente en vriendelijke eenden die warm
lopen voor hun menselijke eigenaars. Als ze vanaf hun geboorte worden
grootgebracht en voldoende ruimte krijgen om te zwerven, kunnen ze een
band opbouwen met hun baasjes en uiteindelijk hun stemmen herkennen.
Hoewel ze soms rennen alsof ze willen vliegen, zijn ze niet vliegvlug en
moeten ze beschermd worden tegen roofdieren. Ze zijn veel stiller dan
andere eenden, en alleen de vrouwtjes kwaken. De woerden maken een
keelgeluid dat meer lijkt op fluisteren dan op een echt kwaakgeluid.
Indian Runners zijn waarschijnlijk anders dan alle eenden die u ooit
hebt gezien. Hun poten staan verder naar achteren op hun lichaam en
helpen hun rechte houding te benadrukken. Hun verenkleed kan
verschillende kleuren hebben, waaronder zwart, bruin, wit, blauw en
donkerbruin. Gemiddeld zijn ze bijna half zo zwaar als Pekingeenden. Ze
hebben een lange magere nek en oranje poten.
4. Roep eenden
Roepeenden, die in de 19e eeuw in Nederland en Groot-Brittannië
werden geïntroduceerd, stammen af van Mallards. Het is een van de
kleinste eendenrassen, en als showvogels hebben ze meer wedstrijden
gewonnen dan andere eendensoorten. Ze werden voor het eerst gebruikt als
lokvogels om wilde zwermen naar jagers in Engeland te lokken. De vogel
werd zo genoemd vanwege zijn luide gekwaak, dat diende als “eendenroep”
om nietsvermoedende eenden de dood in te lokken.
Nadat de loktechniek in Engeland en andere landen werd verboden,
werden roepeenden vooral als gezelschaps- en showvogels gefokt. De
vriendelijke, schattige eenden zijn geliefd bij huiseigenaren en
landeigenaren op het platteland.
Roepeenden warmen zich op aan mensen als ze vanaf hun geboorte worden
grootgebracht, en ze zijn een van de beste rassen voor kinderen. Ze zijn
zo klein en rustig dat kinderen ze gemakkelijk kunnen oppakken en veilig
dragen. Het is ongelooflijk vermakelijk om te zien hoe de komische
vogels rond waggelen; ze kletsen graag als ze het land verkennen.
Vanwege hun oorverdovende gekrijs zijn Roepeenden niet geschikt voor
omgevingen in de voorsteden.
De meeste Call-eenden zijn zwart of wit, maar ze kunnen verschillende
kleuren hebben, waaronder zilver, ekster, blauw-fawn, abrikoos, of
zilver en wit. Ze lijken op hun Mallard verwanten, maar ze zijn veel
kleiner en lichter. Volwassen vrouwtjes wegen maar ongeveer 20 ons, en
woerden zijn met 25 ons iets zwaarder. Ze hebben oranje snavels en
poten, en hun nek is kort en dik.
5. Wilde eenden
Met uitzondering van de Moscovy eenden, kan elk ras zijn wortels
herleiden tot Mallard eenden. Ze worden niet zo vaak voor hun vlees
verwerkt als de Pekingeend, maar hun wilde populatie is groter dan die
van welke andere eendensoort ook in Noord-Amerika. Wilde Mallards kunnen
enorme afstanden afleggen tijdens de trek, en als huisdieren zijn de
vogels beter in staat om uit hun hokken te ontsnappen dan andere
rassen.
Wanneer ze met de hand worden grootgebracht, zijn Mallards
vriendelijk voor hun eigenaars. Ze zijn niet zo volgzaam als Pekins,
maar het zijn uitstekende huisdieren die in gevangenschap 10 tot 15 jaar
oud kunnen worden. Als ze overdag niet kunnen zwemmen in een vijver of
kinderbadje, kunnen ze angstig en agressief worden. Mallards zijn
scharrelaars die genetisch gedreven zijn om hun kop in het water te
steken om planten en zeeleven te eten. Hoewel het geweldige huisdieren
kunnen zijn, zijn ze voor kinderen niet zo gemakkelijk te hanteren als
andere soorten.
Wilde eenden zijn middelgrote eenden met donkere veren en een
glanzende blauwe vlek op hun vleugels. De woerden hebben opvallende,
groene koppen, en de vrouwtjes hebben bruine of tanbruine koppen met
gevlekte veren. De vrouwtjes staan bekend om hun luide gekwaak, maar de
mannetjes zijn stiller, behalve tijdens de paartijd.
6. Muskuseenden
Muskuseenden zijn een van de oudste rassen. Ze werden in de
15eth eeuw in Zuid-Amerika ontdekt door Spaanse
ontdekkingsreizigers, en de meeste wilde koppels leven nog steeds in
Midden- en Zuid-Amerika. Verwilderde muskuseenden worden in sommige
landen als overlast beschouwd; ze nestelen in bomen en brengen vaak
schade toe aan tuinen en andere aangelegde planten wanneer ze op zoek
zijn naar voedsel. In Noord-Amerika worden ze door kleine commerciële
kwekerijen gefokt voor hun exquise vlees, maar huiseigenaren houden ze
vaak als huisdier.
In tegenstelling tot hun wilde verwanten zijn Moskovische vogels niet
agressief tegen mensen. Als ze als kuiken grootgebracht worden, kunnen
ze gehecht raken aan hun verzorgers. In tegenstelling tot de meeste
eenden, kwaakt de muskuseend niet. De roep van het vrouwtje is
duidelijker dan die van het mannetje, maar sommige boeren noemen ze
“fluistereenden” vanwege hun nauwelijks hoorbare gekwetter. Het zijn
uitstekende vliegers, maar kleine boeren knippen hun vleugels af om
ontsnappen te voorkomen. Als u in een subtropisch gebied woont, kunt u
rekenen op een kudde muskuseenden als huisdier om uw rekeningen voor
ongediertebestrijding te drukken. Ze blinken uit in het fourageren van
kakkerlakken, muggen, mieren, spinnen, en andere invasieve insecten.
Muskuseenden kunnen verschillende kleuren en patrooncombinaties
hebben, maar de meeste zijn wit, bont (zwart en wit), lila, chocolade,
blauw, of buff. De woerden zijn veel zwaarder dan de vrouwtjes en hebben
opvallende rode wratten rond hun gezicht en kop. Ze hebben een
haaksnavel die hen uit hun boomnest helpt en scherpe klauwen om te
klimmen.
7. Rouen Eenden
Rouen-eenden werden voor het eerst gedomesticeerd in Frankrijk in de
late 18e eeuw. Ze lijken op hun verwanten, de Mallards, maar ze zijn
groter, en hun blauwe speculum veren zijn helderder en meer prominent
dan de Mallard. Rouen-eenden worden gefokt voor hun vlees en beschouwd
als uitstekende huisdieren voor huiseigenaars en kleine boeren. Ze
worden niet gebruikt voor commerciële verwerking omdat ze er langer over
doen om te ontwikkelen, maar hun vlees is magerder en beter van smaak
dan dat van Pekingeenden.
Als huisdier zijn Rouen-eenden kalm en vriendelijk. De volwassen
dieren zijn te groot om door kleine kinderen vastgehouden te worden,
maar ze zijn niet agressief en zullen geen mensen bijten. Ze zijn te
zwaar om te vliegen, en foerageren graag naar insecten rond vijvers en
kreken. Ze zijn minder levendig en onstuimig dan wilde eenden, maar ze
zijn rustig genoeg om in een buitenwijk te houden.
Net als Mallards hebben mannelijke Rouen vogels een glanzende groene
kop en een donker verenkleed. Vrouwtjes hebben een bruine kop met bruine
en witte spikkels in de veren. Beide geslachten hebben een brede borst,
een dikke nek, en oranje schenkels en poten.
Zijn er
beperkingen voor het houden van eenden als huisdier?
In de Verenigde Staten heeft elke staat en elk land andere regels met
betrekking tot het bezit van watervogels. Sommige gemeenten staan kippen
alleen toe in voorstedelijke gebieden, en andere verbieden elke soort
gedomesticeerde vogels. Controleer voordat u kuikens of volwassen dieren
aanschaft de plaatselijke wetgeving en vraag een gemeenteambtenaar naar
de richtlijnen voor habitats. Eenden zijn in uw gemeente misschien
toegestaan, maar wijkcontracten kunnen bewoners ook verbieden
watervogels te houden. Als u buren in de buurt heeft, kunt u beter een
rustig ras kiezen om geluidsklachten en mogelijke rechtszaken te
voorkomen.
Welke
eendenrassen zijn het best in stedelijke gebieden?
Muskuseenden worden beschouwd als de rustigste soort, en ze zijn
geweldig voor kleine boerderijen of voorstedelijke gebieden. Indian
Runners en Cayuga eenden zijn ook rustige en kalme vogels die het goed
doen in de buitenwijken, zolang ze maar voldoende ruimte hebben om te
foerageren. Oproepeenden en Pekingeenden behoren tot de luidruchtigste
eenden, en je kunt ze beter niet grootbrengen, tenzij je op een kleine
boerderij of een afgelegen hofstede woont.
- Zie ook: 32 Fascinerende & leuke eendenfeiten die je nooit
wist
Laatste gedachten:
Vriendelijke Eenden
Wanneer u eenden een schuilplaats, voldoende voedsel en voldoende
land geeft, kunnen het buitengewone huisdieren zijn. Ze eten graag veel
van de insecten die zich tegoed doen aan mensen, en hun uitwerpselen
kunnen worden gebruikt als meststof voor gewassen en sierplanten. Elk
ras is anders, maar elke eend zit boordevol persoonlijkheid. Hun
voortdurende gekwetter en gedobber met hun kop maken ze tot amusante
huisdieren, en de meeste kunnen wel 10 jaar of langer worden.
: Robert Woeger,