In de winter zijn de meeste stalpaarden gehuld in capuchons en
waterdichte dekens. Hoewel deze paarden op zijn zachtst gezegd
vertroeteld worden, is hun extra door de mens gemaakte isolatie hard
nodig tijdens de koude winterdagen.
Toch zijn sommige paardenrassen ontwikkeld in winterklimaten,
waardoor ze niet alleen koud weer overleven, maar er ook goed in
gedijen. Lees verder om meer te weten te komen over de top vijf
paardenrassen die goed gedijen bij koud weer.
1. Yakut (Yakutisch) Paard
Het Yakut paard werd gefokt in de Yakutische regio. Het is een
relatief klein ras, maar het gedijt goed in een koude omgeving. Het
heeft zelfs het vermogen om voedsel te vinden onder bevroren
sneeuwdekken. Van de paardenrassen die in de winter kunnen gedijen, is
dit waarschijnlijk het meest indrukwekkende.
Geschiedenis
Er is zeer weinig bekend over de geschiedenis van het Yakutpaard.
Deskundigen schatten dat het paardenras is geëvolueerd uit andere
gedomesticeerde rassen die met de Yakuts werden meegebracht tijdens de
migratie in de 13e eeuw. Dit zou betekenen dat zij niet afstammen van
wilde paarden uit het neolithicum.
Kenmerken
De Yakoetpaarden zijn het ras dat het best bestand is tegen de barre
winterse omstandigheden. Ze zijn typisch slechts ongeveer 13,2 handen
hoog, en ze hebben een zeer stevig postuur met een zware en dikke manen
en vacht.
Deze paarden kunnen zonder schuilplaats overleven bij
buitentemperaturen van -94 graden Fahrenheit. Om in de winter warm te
blijven, hebben ze een ongelooflijk dichte wintervacht die wel 8
centimeter lang kan worden. Ze kunnen ook vegetatie vinden onder de
Siberische sneeuw.
Naast hun ongelooflijk indrukwekkende vermogen om de Siberische
winter te weerstaan, zijn Yakoetpaarden ongelooflijk volgzaam en
gewillig, passend bij hun schattige gestalte.
Gebruikt
Tegenwoordig worden de Yakutpaarden meestal alleen gebruikt voor
vlees en melk. Ze kunnen ook worden gebruikt voor algemene rij- en
werkdoeleinden. Het zal moeilijk zijn dit ras buiten de geboortestreek
te vinden.
2. IJslands paard
Na te zijn gefokt door Noorse kolonisten, groeide het IJslandse paard
uit tot een van de meest geharde paardenrassen. Deze paarden kunnen de
barre omstandigheden van IJsland aan, waaronder hevige sneeuwstormen en
harde wind. Als gevolg daarvan overleven ze niet alleen in koud weer –
ze gedijen er ook goed.
Geschiedenis
Aangenomen wordt dat IJslandse paarden rond 860 en 935 na Christus
zijn aangekomen toen ze werden overgebracht door schepen van Noorse
kolonisten. Men denkt dat deze paarden werden geselecteerd omdat ze kort
en stevig zijn, waardoor ze gemakkelijker per schip konden worden
vervoerd. Sinds hun aankomst in IJsland zijn de paarden verder selectief
gefokt voor de omstandigheden.
Interessant is dat het IJslandse parlement in 980 na Christus verbood
om andere paardenrassen in het land binnen te brengen. Tot op de dag van
vandaag worden IJslandse paarden beschouwd als een van de zuiverste
rassen ter wereld. Ze gedijen nog steeds goed in IJsland, maar ze worden
niet vaak elders aangetroffen.
Kenmerken
IJslandse paarden zijn erg kort en stevig. In feite hebben ze een
gestalte die meer lijkt op die van een pony, maar ze zijn nog steeds in
staat om volgroeide ruiters te dragen. Bovendien leven deze paarden veel
langer dan andere rassen: sommige worden wel 50 jaar.
Meestal komen IJslandse paarden voor met een vacht van kastanjebruin,
bruin, grijs, pinto, zwart en palomino. Ze hebben ook een zeer breed
voorhoofd en een korte nek. Om hen warm te houden, zijn hun manen en
staarten zeer vol met grof haar. Ze hebben zelfs een dubbele vacht voor
nog meer isolatie.
IJslandse paarden zijn over het algemeen erg temperamentvol en
vriendelijk. Ondanks hun kleine gestalte staan ze bekend om hun grote
persoonlijkheid, waardoor ze een favoriet zijn in de toeristische sector
van IJsland.
Gebruikt
Hoewel IJslandse paarden jaren geleden werden gebruikt voor zwaar
werk, worden de meeste tegenwoordig gebruikt voor vrijetijdsritten of
wedstrijden. Bovendien heeft de toeristische industrie in IJsland
tochten te paard mogelijk gemaakt. Sommige mensen gebruiken het ras
echter nog steeds om schapen op een boerderij bijeen te drijven.
3. Bashkir paard
Het Bashkir paard is een uniek paardenras dat zowel tegen extreme
koude als extreme hitte kan. Als gevolg daarvan kunnen deze paarden
zowat overal overleven. En niet te vergeten, ze hebben een unieke
krullende vacht, waardoor ze een favoriet zijn onder paardenliefhebbers
overal ter wereld.
Geschiedenis
Het Bashkir paard is een uniek paardenras dat in het Oeralgebergte
van Rusland is ontwikkeld. Deze bergen zijn ongelooflijk extreem in
zowel temperatuur als weer. Tijdens de winter kunnen de temperaturen
dalen tot het poolniveau. Tegelijkertijd kunnen de korte zomers in dit
gebergte zeer heet zijn.
Behalve de geografische achtergrond van dit paard is er heel weinig
bekend over het fokken ervan. Aangenomen wordt dat het Bashkir-volk deze
paarden fokte. Tegenwoordig is het ras gefokt met andere paarden en zijn
ze talrijk in Rusland en de rest van de wereld.
Kenmerken
Bashkir paarden zijn een klein ras. Ze staan meestal ongeveer 14
handen. Hun vacht is meestal voskleurig, kastanjebruin, muisgrijs of
roan. Bovendien zijn hun manen en staarten gewoonlijk zeer dik en
lang.
Naast de winterhardheid van dit ras, hebben Bashkirs vaak haar dat
dik en krullend kan worden. Een van de enige andere gekrulde rassen is
het North American Curly Horse, maar uit de meeste gegevens blijkt dat
deze twee rassen niet verwant zijn, ondanks hun unieke krullen.
Wat hun temperament betreft, staan Bashkir paarden bekend als sterk,
zachtaardig en gelijkmatig van karakter. Ondanks hun volgzame aard zijn
ze ongelooflijk intelligent en hebben ze een groot
uithoudingsvermogen.
Gebruikt
Bashkirs staan erom bekend dat ze ongelooflijk hard werken. U kunt ze
gebruiken voor paardrijden of boerderijwerk vanwege hun indrukwekkende
uithoudingsvermogen. Bovendien produceren de merries veel melk per jaar.
De gemiddelde opbrengst is ongeveer 4.600 pond per jaar.
4. Kabarda (Kabardin) Paard
Net als het Bashkir-ras, werden Kabarda Paarden gefokt in Rusland,
meer bepaald in de Balkaria-regio. Deze paarden zijn ongelooflijk sterk
en kunnen zich aan zowat elke omgeving aanpassen. Interessant is dat hun
oorsprong misschien wel zo oud is als de Hettitische beschaving.
Geschiedenis
Het is bekend dat de Kabardas al sinds de 16e eeuw door de stamleden
in de noordelijke Kaukasus worden gefokt. Het ras is gebaseerd op een
combinatie van drie andere paarden, zodat ze in kudden konden worden
gehouden en over de bergen konden trekken.
In de 20e eeuw begon het ras achteruit te gaan door de Russische
Revolutie van 1917. In de jaren 1920 werkte de regering echter aan het
herstel van het ras. Tegenwoordig zijn er niet zoveel Kabardas meer als
vroeger, maar ze worden nog steeds voornamelijk in Rusland gefokt.
Kenmerken
Kabarda Paarden zijn middelmatig groot, meestal ongeveer 15,1 handen.
Hun vacht is normaal zwart, bruin of grijs. Ondertussen is hun lichaam
zeer stevig en goed gespierd. Interessant is dat Kabarda Paarden een
verhoogd oxidatievermogen hebben, waardoor het ras geschikter is voor
werk in de bergen.
Wat hun persoonlijkheid betreft, worden deze paarden beschouwd als
zeer energiek en vrijgevochten. Tegelijkertijd zijn ze betrouwbaar en
hardwerkend, wat betekent dat je op ze kunt rekenen bij werk of zware
omstandigheden.
Gebruikt
Aangezien het ras werd gebouwd voor werk in de bergen, hebben ze een
indrukwekkend uithoudingsvermogen en kunnen ze op moeilijk terrein
werken. Buiten Rusland worden ze meestal alleen als sportpaard gebruikt.
In Rusland worden ze nog wel gebruikt voor paardrijden en als
lastpaard.
5. Finn Horse
Als het enige ras dat volledig in Finland werd ontwikkeld, is het
Finse paard een ongelooflijk veelzijdig koudbloedras. Het wordt soms de
“Finse universele” genoemd vanwege hoe veelzijdig het paard kan zijn.
Hoewel de exacte oorsprong onbekend is, wordt dit paard in het wild
vereerd als een winterhard paard.
Geschiedenis
Finse paarden werden oorspronkelijk gefokt voor de plaatselijke
bevolking in Finland en stammen af van inheemse rassen. Omdat ze door de
plaatselijke bevolking werden gebruikt, ontwikkelde het ras zich om aan
een verscheidenheid van behoeften te voldoen, waardoor ze vandaag zeer
veelzijdig zijn. Het eerste stamboek van het ras verscheen in 1907.
Vandaag zijn er vier verschillende secties, waaronder de Draver, de
Trekhengst, de Ruiter en de Pony.
Kenmerken
De Finn Horse is vooral bekend om zijn veelzijdig gebruik. De reden
waarom hij zo veelzijdig is, is omdat hij van gemiddelde hoogte is, maar
ook omdat hij ongelooflijk stevig is. Daardoor kunnen ze veel zwaar werk
verrichten en zijn ze toch gemakkelijk te hanteren.
De paarden hebben gewoonlijk dikke staarten en manen met lichte
bevedering op de benen. Hun lichamen zijn doorgaans lang, maar toch rond
en evenredig. Ongeveer 90% van het bestaande ras heeft een voskleurig
lichaam. De gemiddelde hoogte is ongeveer 15,1 handen, en Finnen zijn
typisch gespierd.
Een andere opmerkelijke eigenschap van dit ras is dat ze gemakkelijk
te trainen zijn. Veel mensen classificeren Finnen als “eerlijk en
oprecht” omdat ze graag willen werken en hun best zullen doen om mee te
werken en te gehoorzamen.
Gebruikt
Zoals we al verschillende keren hebben vermeld, staan Finn Horses
bekend om hun veelzijdigheid. Om deze reden kunnen ze aan zowat elke
behoefte of gebruik voldoen. Ze zijn sterk genoeg om op te rijden, maar
je kunt ze ook gebruiken voor werkzaamheden, bereden atletiek, of
dressuur.
Laatste gedachten
Hoewel de meeste stalpaarden rillen bij de gedachte aan alles wat ook
maar een beetje koud is, zijn deze vijf rassen gefokt om enkele van de
strengste winters te doorstaan. Van de IJslandse winden tot de
Siberische sneeuw, deze rassen zijn ongelooflijk winterhard en gedijen
goed bij koud weer.
Op zoek naar rassen met een rijke geschiedenis? Kijk dan eens op:
- 6 Arabische paardenrassen die je moet kennen (met foto’s)
- 17 Britse paardenrassen (met foto’s)
- 18 Europese paardenrassen (met foto’s)
: Bildagentur Zoonar GmbH,