Een van de belangrijkste attracties die Alaska te bieden heeft, is de
majestueuze wildstand. Je vindt er van alles, van grizzlyberen tot
reusachtige elanden, en het is een van de laatste plaatsen ter wereld
die kunnen claimen grotendeels ongetemd te zijn.
Dat betekent echter niet dat je de kleinere dieren moet negeren. De
biodiversiteit van Alaska strekt zich zelfs uit tot de allerkleinste
schepsels, en dat geldt ook voor hun kikkers. De staat heeft niet zo
veel verschillende soorten, aangezien amfibieën niet goed tegen de kou
kunnen, maar de soorten die er zijn, zijn zeer gevarieerd en interessant
(en bijna uitsluitend beperkt tot de zuidelijke delen van de staat).
Als je een kikker ziet in de Last Frontier, is de kans groot dat het
een van de soorten is die hier op de lijst staan.
5 kikkers gevonden in Alaska
1. Columbia Gevlekte Kikker
| Soort: | R. luteiventris |
|---|---|
| Levensduur: | 9 jaar |
| Goed om als huisdier te hebben? | Geen |
| Legaal om te bezitten? | Ja |
| Volwassen maat: | 3-4 inches |
| Dieet: | Omnivoor |
Deze relatief grote kikker is meestal vrij bleek, hoewel ze soms even
donker kunnen zijn als andere soorten. Ze komen nauwelijks voor in
Alaska, want ze leven in het uiterste zuidwesten van de staat en worden
meer aangetroffen in British Columbia.
Hoewel deze volgzame soort een geweldig huisdier zou zijn, staan ze
al jaren op de rand van de lijst van bedreigde diersoorten, dus het
bezit ervan wordt afgeraden. Klimaatverandering is de grootste
bedreiging voor hun voortbestaan, hoewel ze ook kwetsbaar zijn geweest
voor schimmeluitbraken en predatie door grotere, invasieve
kikkersoorten.
Deze kikkers eten bijna alles wat ze in hun bek kunnen krijgen, zoals
insecten, spinachtigen en zelfs sommige schaaldieren en weekdieren. Het
zijn echter niet alleen vleeseters, want ze eten ook algen en een paar
planten. Hoewel ze roofdieren hebben, zijn ze een van de weinige
gifkikkers in Alaska; het gif is niet zo krachtig, maar het kan bepaalde
kleine soorten op afstand houden.
2. Boskikker
| Soort: | L. sylvaticus |
|---|---|
| Levensduur: | 3 jaar |
| Goed om als huisdier te hebben? | Ja |
| Legaal om te bezitten? | Ja |
| Volwassen maat: | 2-3 inches |
| Dieet: | Omnivoor |
De boskikker heeft een unieke manier om met de kou in Alaska om te
gaan: Ze bevriezen 7 maanden per jaar, ontdooien dan en gaan verder met
hun werk. Het doorbrengen van het grootste deel van het jaar als een
blok ijs lijkt deze kikkers op geen enkele manier te deren, en ze zijn
zelfs niet traag na het ontwaken.
Klein en bruin van uiterlijk, kunnen deze kikkers leven in een
verrassende verscheidenheid van habitats, ook verder weg van
waterbronnen dan andere kikkers. Ze zijn echter het gelukkigst in beken
en vijvers, verscholen in bossen, waar ze zich kunnen voeden met hun
voorkeursmenu van kleine ongewervelde dieren. Als kikkervisjes, echter,
eten zij hoofdzakelijk algen en de eieren van andere kikkers.
Als volwassen dieren worden ze vaak gegeten door slangen, grotere
kikkers, vogels en verschillende zoogdieren; als dikkopjes zijn vissen
hun grootste predatoren. Ze hebben echter een aangeboren vermogen om hun
verwanten te herkennen, en ze groeperen zich vaak in grote families om
zich beter tegen roofdieren te beschermen.
- Zie ook: 12 Kikkers Gevonden in Wisconsin (met
foto’s)
3. Noordelijke Roodpootkikker
| Soort: | R. aurora |
|---|---|
| Levensduur: | 3 jaar |
| Goed om als huisdier te hebben? | Ja |
| Legaal om te bezitten? | Ja |
| Volwassen maat: | 2-3 inches |
| Dieet: | Omnivoor |
Vaak verward met de boskikker, wordt de noordelijke roodpootkikker
eigenlijk beschouwd als een invasieve soort in Alaska. Hoewel je
misschien niet zou denken dat zo’n kleine kikker veel invloed zou kunnen
hebben op zijn omgeving, verbruiken hun kikkervisjes een grote
hoeveelheid algen, genoeg om de biologische samenstelling van elke
waterbron waarin ze leven te veranderen. Dat kan verstrekkende gevolgen
hebben voor een aantal aquatische soorten.
Je kunt de noordelijke roodpootkikker onderscheiden van hun inheemse
neef door het feit dat ze rode poten hebben. Ze hebben een bruin of
groen lichaam met roodachtige of zwarte vlekken, en ze kunnen gedijen in
zowat elke zoetwater aquatische omgeving.
Als volwassen dieren zijn het voornamelijk insecteneters, en ze eten
elk insect van de juiste grootte. Zij kunnen smakelijke snacks zijn voor
wasberen, baarzen, slangen, katten en vossen, maar deze roofdieren zijn
wellicht niet in voldoende aantallen aanwezig om de impact die deze
uitheemse kikkers hebben op het landschap van Alaska te stoppen.
4. Pacific Chorus Frog
| Soort: | P. regilla |
|---|---|
| Levensduur: | 7 jaar |
| Goed om als huisdier te hebben? | Ja |
| Legaal om te bezitten? | Ja |
| Volwassen maat: | 1-2 inches |
| Dieet: | Omnivoor |
Een andere invasieve soort, de Pacifische koorkikker heeft een ritje
gemaakt op een paar kerstbomen om de staat binnen te komen. Ze zijn
echter niet zo succesvol als de noordelijke roodpootkikker, en deze
kleine kikkers zijn misschien al helemaal geëlimineerd in Alaska.
Dit is eigenlijk een boomkikker, en ze kunnen worden gevonden in
habitats zo hoog als 10.000 voet boven de zeespiegel. Ze zijn vaak groen
of bruin van kleur (om op te gaan in de bomen), maar ze kunnen van kleur
veranderen in de loop van de tijd om gelijke tred te houden met de
wisseling van de seizoenen. Zoals de meeste boomkikkers hebben ze lange
tenen met kleverige voetzolen aan de onderkant om hen te helpen zich aan
boomstammen vast te houden.
Als volwassen dieren eten ze zowat alle insecten die in het bos te
vinden zijn. Hun lichaam kan zelfs uitzetten zodat ze insecten kunnen
eten die groter zijn dan zijzelf, en ze houden vooral van spinnen,
kevers, en motten. Aan de andere kant maken slangen, zilverreigers en
wasberen deze kikker graag tot een maaltijd van twee happen.
5. Western Toad
| Soort: | L. sylvaticus |
|---|---|
| Levensduur: | 12 jaar |
| Goed om als huisdier te hebben? | Ja |
| Legaal om te bezitten? | Ja |
| Volwassen maat: | 2-5 inches |
| Dieet: | Omnivoor |
De westelijke pad, de enige paddensoort die inheems is in Alaska, is
grijs of groen met een witte rugstreep. Ze leven het liefst in de buurt
van een waterbron in beboste gebieden, en die vind je in overvloed in
het zuidoosten van Alaska. Ze doen het goed op grote hoogten en zijn te
vinden op bergtoppen, op voorwaarde dat er voldoende boombedekking is om
ze daar te laten genieten.
Hun kikkervisjes kauwen vooral op algen, maar als volwassen dieren
eten ze allerlei kleine wezens. Dat zijn vissen, reptielen, andere
kikkers, vogels en zelfs kleine zoogdieren. Ze jagen vooral door gewoon
te blijven zitten en te hopen dat er iets eetbaars voorbij komt, maar ze
kunnen zich ook verstoppen in holen die door andere dieren zijn gegraven
om een hinderlaag te leggen voor een smakelijke prooi.
Net als de boskikker houden deze padden tot 7 maanden per jaar een
winterslaap, maar in tegenstelling tot die kikkers doen ze dat niet
terwijl ze bevroren zijn. In plaats daarvan vinden ze holen of kamers in
de grond in de buurt van stromen, zodat hun holen boven het vriespunt
blijven terwijl ze slapen.
Kikkers in Alaska
zitten in de problemen
Hoewel er niet veel amfibiesoorten in Alaska voorkomen, heeft de
staat een hoger percentage afwijkende kikkers en padden dan bijna overal
elders in de Verenigde Staten. Veel kikkers worden aangetroffen met
gekrompen poten, extra ledematen en misvormde aanhangsels, en het is
niet duidelijk waarom.
In feite is het niet eens duidelijk dat het probleem erger wordt,
aangezien wetenschappers in het verleden niet al te veel aandacht hebben
besteed aan de kikkers van Alaska. Er worden nieuwe pogingen ondernomen
om ze te bestuderen en de bron van de mutaties vast te stellen, maar het
kan enige tijd duren voordat definitieve conclusies kunnen worden
getrokken.
De werkhypothese is echter dat het één (of alle) van de gebruikelijke
verdachten is: klimaatverandering, vervuiling, of een soort microbiële
indringer. Wat ook de oorzaak is van de afwijkingen, het is belangrijk
dat we de bron achterhalen en het gevaar ervan bepalen; per slot van
rekening is de gezondheid van kikkers en andere amfibieën vaak een
indicatie van de gezondheid van onze waterwegen in het algemeen.
Conclusie
Alaska telt misschien niet zo veel kikkersoorten, maar de soorten die
er leven zijn mooi en interessant, net als de meeste andere dieren die
in de staat leven. Helaas worden veel van de kikkers en padden in Alaska
aangevallen door allerlei bedreigingen, variërend van invasieve soorten
tot verlies van habitat door klimaatverandering.¢
Kijk voor meer kikker leest hieronder!
- Schattige kikkers: 9 foto’s die je blij zullen maken
- 10 Kikkers Gevonden in Ohio (met Foto’s)
- 19 kikkers gevonden in Kentucky (met foto’s)
: Jay Ondreicka,